Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Ενθάδε κείται…


Κάθε αγάπη που στραγγίζει στο κλαδί, κάθε σταγόνα στα διπλώματα του φύλλου,
Δάκρυ αγγέλου που φυλάει ένα παιδί, γλυκό νανούρισμα το τρίξιμο του γρύλου.
 
Κάθε ματιά που καθρεφτίζει ουρανό, κάθε στροφή στο πέταγμα της πεταλούδας,
ντύνει με χρώμα μενεξέ το δειλινό, στη νύχτα σαγηνεύει την κρεμάλα ο Ιούδας.

Κάθε ψιθύρισμα της θάλασσας στο νου, κάθε εικόνα που την γνώση διαφεντεύει,
ρεύμα που κρύβει την ορμή ωκεανού, γδέρνει το βράχο και εκτόνωση γυρεύει.

Κάθε κανόνας του μυαλού ενδημικός, κάθε ιδέα που ξεφτίζεται στην πράξη,
κυλά στο χρόνο κλέφτης επιδημικός, τα νεογέννητα παιδιά μας να σπαράξει.

Κάθε φορά που θα χαλιέμαι σαν αυτούς, να προσκυνά γλουτούς η λογική μου,
θηλάζοντας στους πρόστυχους μαστούς, θα στάζει με φαρμάκι η κριτική μου.

Κάθε που κάνεις την ομπρέλα σου πανί, οι καταιγίδες πια δεν σε τρομάζουν,
μετρά ο φλοίσβος των κυμάτων τη φωνή, και μουσική οι γλάροι θα χαράζουν.

Κάθε ανάγκη μας αιτία προσευχής, κάθε φλογίτσα μας στης νύχτας το σκοτάδι,
μοιάζει σταγόνα φωτεινής βροχής, ουράνιο σέλας γίνεται του καντηλιού το λάδι.

Κάθε φορά το κάλεσμα σε μια γιορτή, κάθε που μοιάζαμε τον ήλιο πορτοκάλι
ανατολή ζωγραφισμένη σε χαρτί, το βράδυ που άχνιζε στο τζάκι το τσουκάλι.

Κάθε αγκαλιά το ξύπνημα σε μια ψυχή, κάθε πετάρισμα στο μάτι προφητεία
μικρές νεράιδες που χορεύουν στη βροχή, κι οι σκέψεις ξωτικά σε αλητεία.

Το φως μου στον Ταΰγετο, κι ο σκοτεινός Καιάδας.  
Ενθάδε κείται ο Λέλεγας, Δαίμονες της κοιλάδας

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
9/12/2016=21=3

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ηλιοσχολιασμοί