Παραμυθένια…..έννοια

Μια φορά και έναν καιρό στην καρδία ενός παραμυθένιου δάσους ζούσε μια όμορφη νεράιδα, η Λουλουδένια, ανθισμένο όνομα που άλλαζε όμως ανάλογα με την περίσταση.

Ζούσε ανάμεσα σε ξωτικά, καλικάτζαρους, και τους επτά νάνους, που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην Νεραιδένια.

Προσευχές μουσικής αντηχούσαν συνεχώς, ανάμεσα στα δέντρα στα λουλούδια, στα ξέφωτα, τραγούδια τέτοια για να αποπλανούν τις σειρήνες.
Το ξωτικό με καλεί

Ο κυβερνήτης του δάσους, άνοιξε την πόρτα, και  ζήτησε από την Βελουδένια να τον ακολουθήσει στο μονοπάτι της μυσταγωγίας.
Σε εκείνο το μονοπάτι που στεκόταν σαν ήρωας η μοίρα, εκεί συναρτήθηκαν η ομορφιά της ζωής και το τέρας της απόγνωσης.
Εκεί αναμετρήθηκε η ειλικρίνεια των δυο κόσμων, που κυβερνιούνται από μαγεία, και πολεμούν ο ένας τον άλλο με ατσάλινα σπαθιά.

Ο πόλεμος αυτός φουντώνει την μεγαλοσύνη της ψυχής και γιγαντώνεται.

Η Φεγγαρένια πήρε και μένα τον τυχερό, βόλτα πάνω στο σκουπόξυλο, και μου είπε ψιθυριστά να κρατηθώ ζεστός και να περιμένω.

Ένα αστέρι πέφτει από τον σκοτεινό ουρανό, έναστρη χορωδία για να τιμήσει την ζωή, Δαντελένια αγάπη με μυρουδιά γυναίκας.

Τραγούδησε μου Μεταξένια, μια μελωδία ομορφιάς, που μεταμορφώνει τα δάκρυα του φόβου σε δάκρυα αγάπης  που θάβει τις λύπες και ξεθάβει τα όνειρα μου.

Στο ταξίδι γνώρισα όλα τα πλάσματα του δάσους, γνώρισα τις φαντασιώσεις μου, λογιών-λογιών ξωτικά, γνώρισα τις επιθυμίες μου, αστείους καλικάτζαρους, γνώρισα τις  αδυναμίες μου τους επτά νάνους.
Ονειρεύτηκα σε αυτή την γη, την απεραντοσύνη της θάλασσας να με τραβάει στην ακτή, αναζητώντας την δική μου «πυγολαμπίδα».

Ξέρω τα όνειρα μου είναι δάκρυα στην φωνή, και κόμπος στο λαιμό μου, ένας κόσμος χωρίς ματιά….

ααχχ να γινόταν τα γουργουρητά της θάλασσας αγάπη.

Ο κρύος αέρας και η βροχή να γίνονταν ήλιος για τις ψυχές του κόσμου, που πεθαίνουν.

Τώρα όμως είμαι πάλι εδώ κοντά σας, η τουλάχιστον σχεδόν μαζί σας, ο ύπνος με παίρνει από το χέρι….με βγάζει σιγά-σιγά από το δάσος και είμαι ακόμα μαγεμένος…

Ο κόσμος είναι ένα υπέροχο θέαμα όταν τον κοιτάζεις από την σωστή πλευρά….
Θυμηθείτε τον χορό που μοιραστήκατε, και την νύχτα που έφυγε με ένα φιλί, αφήνοντας πίσω ένα άρωμα μαργαριταρένιας ομορφιάς.

Ξέρω ότι τα όνειρά σας γίνονται από εσάς
Από εσάς και μόνο για εσάς……

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
14/9/2012

Ανάταση!

Αλήθεια, έτσι όπως την έμαθα, ατόφια, να δίνει σήματα κοινά σε όσους πράγματι αξίζει.

Κέρδισε το φλουρί στην πίτα την ανέγγιχτη, μια αρχή, που δίνει νόημα σκοπός, στην λέξη τέλος.

Νάτανε μόνο αυτό, ήρθε στην πόρτα, με τα κλειδιά δικά της, να ανοίξει προσπαθούσε…

Στο τέσσερα της νύχτας, στη μέση του οχτώ, σαν μια πυγολαμπίδα τυλιγμένη σε νεφέλη μενεξέ, μεταξωτή κλωστή στολίδι σε ένα αστέρι.

Δεν δίστασα στιγμή. Έτρεξα και άνοιξα, χώθηκε μέσα, γέμισε ο τόπος ομορφιά, γέμισε η αγκαλιά μου ζέστη.

Πόσο ωραία είναι, πόσο ανθρώπινη, πόσο δική μου…στο πρόσωπο μορφή αγγέλλου.

Στα μάτια φλόγα θεϊκή άγιας αγάπης βλέμμα….

Πάντα η ίδια σταθερή και δισυπόστατη, «ψυχή» και «πεταλούδα», δένεται η γλώσσα, μόνο δάκρυα διαμάντια, τα στολίδια στην χαρά μου.

Και έκλεισε απ έξω άλλη μια φορά, την άσχημη, τη γριά, που με κακό και ύπουλο περπάτημα, έλεγε λόγια πλάνης, ψωμί να δώσει τάχα, ψωμί που δηλητήριο είχε ποτίσει.

Πάμε μπροστά μαζί συνταξιδιώτες, δεν έχω τίποτα να φοβηθώ, μιλάνε τα σημάδια…ανόητοι όσοι ακόμη παραμύθια δεν πιστεύουν!!!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

1/1/2013

Προσευχή

Νασαι τ’ αστέρι του ουρανού, να διώχνεις το σκοτάδι

Η φεγγαρόφωτη νυχτιά, το  φως πέρα απ τον άδη.

Να σαι η φλόγα στην ψυχή, της Παναγιάς το δάκρυ.

Να γίνεσαι εικόνισμα, στην μοναξιάς την άκρη.

Να σαι της Πίνδου κορυφή, του ιονίου αγέρας.

Να αγναντεύεις, να σκορπάς της λογικής το τέρας.

Να σαι στην πλώρη άνεμος στην πρύμνη νηνεμία,

Να μείνεις στην ψυχούλα μας παντοτινή λατρεία.

Να σαι βοριάς στο Τάλετον, και στο Διρό δρεπάνι.

Να λιώνεις τις ψυχρές καρδιές, πρωτομαγιάς στεφάνι.

Να σαι κυκλάμινο μικρό, ξανθό, σαν τ’ αντικρίζω.

Να γέρνω στην αγκάλη σου γλυκά και να μυρίζω.

Να σαι τσακάλι στον Σαγγιά, και πέρδικα στην Μάνη.

Να παίρνω απ την ανάσα σου την γεύση απ το λιβάνι.

Να σαι της μάνας το φιλί, το βλέμμα του πατέρα.

Το χαμογέλιο του μωρού, ο ήλιος την ημέρα.

Να σαι το χάδι του έρωτα, και της ψυχής το νάμα.

Να σ έχω πάντα στόλισμα, να είμαστε αντάμα.

Να σαι Αυγουστιάτικη ματιά, να λιώνουμε τα χιόνια.

Το πάλεψες, και κέρδισες την θέση σου αιώνια

Να σαι πολλά, κι αμέτρητα, να σαι τα πάντα …όλα.

Γη, ουρανός, και θάλασσα, του Λιμενιου Λαλούδα.

Να σαι για πάντα Άνοιξη γλυκεία μου πεταλούδα.

Ου τι δανος

Χριστούγεννα 2011