Ο ήλιος της βροχής.

Φαντάζει τόσο δύσκολο και ξένο

Σε έναν κόσμο πού χει τρελαθεί

Να βρω αλήθεια, μάταια προσμένω

Ούτε να  καταλάβω πως έχει χαθεί

Και ξέρω ότι είναι δύσκολο ακόμα

Σελίδα να γυρίσω, να βρω ένα φως

Ίσια να ζωγραφίσω με ένα χρώμα

Για να βρω πίστη, υποκρίνομαι θεός

Κάποιες φορές, μου φτάνει μια σπίθα

Μέσα της βλέπω φλόγες να κρατώ

Κάποιες  φορές, πιστεύω λάθος ήρθα

φάλτσο σε τέτοια νύχτα, χάδι να ζητώ.

Κάποιες φορές, σαν μεθυσμένος ναύτης

που ναυαγεί στις θάλασσες του νότου

Μοιάζει πνιγμός της μοίρας μου ο χάρτης

Και η πυξίδα κούφιο γέλιο καμαρότου

Όμως ο ήλιος λάμπει μέσα από τη βροχή

Ξέρω με δυσκολία, σε έναν κόσμο κρύο

Γυρεύω την αγάπη, στην πεζή μας εποχή

Δεν έχει πια χώρο η φάτνη μας για δύο.

Ξέρω πως η αλήθεια Θα φανεί στο τέλος

Όλοι το δρόμο μας, θα βρούμε στην ζωή

Ο φίλος μου, θα πάψει πια να ναι Οθέλος

ο κόσμος συνεχίζει πέρα απ την στροφή

Μπορώ να κάνω προσευχή στ΄ αστέρια

Μπορώ να δώσω χρώμα στην χαρά

Ξέρω που κατοικούν τα περιστέρια

Ξέρω πως φύτρωσαν αγγελικά φτερά

Ο ήλιος λάμπει μέσα απ την βροχή

αφήστε τον να λάμψει και για σας

Ο ήλιος λάμπει μέσα απ την βροχή

Το ξέρετε  ότι θα λάμψει και για σας

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

24/12/2013=15=6

Νυχτερινή αναζήτηση …

   Μια αοιδός με δάχτυλά σαν κρίνα

παίζει βιολί, γλυκιά η επωδός.

Η γοητεία λατρεμένη μπαλαρίνα

σας έχει κάθε νύχτα επί ποδός.

Στέρφα αγκαλιά, αντάμωσε την πείνα

Στο πιάνο σεξ, αιώνιος χορηγός

Απόψε, άγγιξα την τάδε, η την δείνα

άχρηστος έρωτας, πικρή η επωδός.

Παραμυθένιο μου λουλούδι, από κάκτο

βρόγχος θανάτου λύσσα του βοριά.

Κλεφτά μια νύχτα τα αστέρια πήρα κάτω

κι άρπαξα, της  ψυχής τους την θωριά.

Σε κόσμο ψεύτικο ριγμένος τριγυρνάω,

Παραμυθάς, στην μουσική σας αυλητής.

Σ΄ αποστολή αθανασίας θύμα ξενυχτάω

φανταστικού στρατού, μοιραίος μαχητής

Νύχτα βασίλισσα μου, πως να αντέξεις

Το βάρος που χει  του αγγέλου η φωνή.

Σαν Αμαζόνα πολεμάς, άνομες λέξεις,

σειρήνα η μέρα, τις προβάλλει στο πανί.

Πατριωτικό το κάλεσμα, κλαγγές πολέμου

μια γη επαγγελίας καταγράφουν οι πηγές.

Στην φαντασία όλα παίζουν ουρανέ μου,

η αλήθεια μόνο νύχτα κλείνει τις πληγές

Μια αναζήτηση, σερφάρει στο μυαλό μου

άκρες δεν έχει, ούτε αρχή στο παρελθόν,

Να κάνει το αύριο πιο γευστικό καλό μου,

     να μην μιλάς,  για Γολγοθάδες των παθών.

Ψυχή-ψυχή με το μυαλό ονειροπόλου

Πληκτρολογώ ένα βασίλειο ξυπνητών

Τα όνειρα στημένες εικασίες του διαβόλου,

Ξεχάστε το έργο και απολαύστε το παρόν.

Κι αν τύχει μια στιγμή και κάτι σπάσει

Ρόδι δεν θα ναι, πιάτα σε σκυλίσιο μαγαζί.

Σκορπίστε τα στου φεγγαριού την χάση,

να βρει κομμάτια ο ζητιάνος για να «ζει»

Πολεμιστής, στης διαδρομής όλο το μήκος

Με την καρδιά μου τσεκουριά, να προκαλεί.

Έχεις σειρήνες για εχθρούς, αν είσαι λύκος

σ΄ αυτόν τον πόλεμο πεθαίνουν οι καλοί

Έλα στην γη των ξωτικών είπε ο γέρος,

εγώ στον νου σου οδηγός και ιχνηλάτης

Σαν καθοδήγηση μου, διάλεξα το θέρος,

ιθύνων ήλιος, εραστής και στρατηλάτης.

Μια αναζήτηση νυχτερινή, αιώνες ταξιδεύει

Σαν σκονισμένος οδοιπόρος σ άδειο μονοπάτι.

Λαίδη σε μαύρο, στα λευκά κυρία, σαγηνεύει,

ακόλουθοι της λεγεώνες, σε κρυμμένο χάρτη.

Όταν εσείς, οι κηδεμόνες στην καρδιά μου,

αλλά και εσύ, Κενούς θεούς αμφισβητήσεις.

Αίθουσες κρύες, θα ζεστάνουν τη βραδιά μου.

Τότε μπορείς… την αναζήτηση να ξεκινήσεις !

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

20/12/2013=11=2

Ούτις εμοί γ΄όνομα….

Πήρες στην αγκαλιά σου την ελπίδα

Την στόλισες με σύννεφα καπνού

Φυλάς στον κόρφο σου την καταιγίδα

Ζέτα γαλάζιο πρωινό του ουρανού

Σκορπίστηκες σαν ψέμα στο λιμάνι

Βυθίστηκε η αλήθεια στο ρεφρέν

Νύχτα δεν έχει Ήλιο να ζεστάνει

Ντόρα  χλωμό φεγγάρι σε σατέν

Τις νύχτες εξορίζεις ψυχή σου

Μέσα σε φώτα κόκκινα ξερά

Σβήνουν κεριά οι ώρες στο κορμί σου

Τζένη, στολίστηκες πολύχρωμα φτερά

Ταξίδεψες σ΄ αρχαία μονοπάτια

Λερώθηκε ο χιτώνας σου με μωβ

Ποιος θα ενώσει όλα τα κομμάτια

Χρύσα χαθήκαμε, δακρύζει ο Ιώβ.

Ποιον θ΄ τυλίξει το βαρύ σου βλέμμα

Πως θα σκεπάσει, το φεγγάρι η ζωή

Αλλοίμονο δεν φτάνει, μόνο ένα ψέμα

Θέλει χιλιάδες, μέχρι νάρθει το πρωί.

Βουλιάζουμε σε γκρίζα λεωφόρο, εσύ φτηνός κομπάρσος, εγώ θεατής

Αγγίζω μοναχά την πρώτη πράξη, σ άχρηστο κούρσο, τιποτένιος πειρατής.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

8/12/2013=17=8

Τα δάκρυα της ψυχής

Έχει μια χίμαιρα  γιορτή, στου ποταμού την άκρη

Και της χορεύουν οι πηγές, της τραγουδούν αηδόνια

Μην συναντήσει αναποδιά, μην της κυλήσει δάκρυ

Να χει τον ήλιο οδηγό, όταν την κλείνουν χιόνια 

Οι νεραιδούλες του νερού, στολίζουν την νεφέλη

Και του βουνού τα ξωτικά, με πόθο της σφυρίζουν.

κλαίει και γίνεται βροχή με του έρωτα τα βέλη

βουβά τα μάτια τ’ ουρανού για χάρη της δακρύζουν

Οι Άγγελοι δοξολογούν, το σύμπαν προσκυνάει

Με προσευχές μελωδικές, με λάγνες ικεσίες

Ψυχή μου φύλαξε το φως, του Ήλιου που γυρνάει

Για να ανάψεις τη φωτιά, στο νου για τις θυσίες

Κορδόνι μου μεταξωτό, βελούδινο μου σώμα

Νέκταρ θεών τα χείλη σου, τα στήθη αμβροσία

δεν βρίσκει φως η ίριδα, δεν περισσεύει χρώμα

λευκό μένει το κάδρο σου, με διάφανη ουσία .

Φύλακες, εξαπτέρυγα, οντότητες και θρόνοι

Χαρίζουν μέρες στην γιορτή, στιγμές ελευθερίας

Τυλίγουν σε δροσόφυλλα τον χρόνο που τελειώνει

Ψυχές αιθέριες, διάφανες φώτα σβηστά πορείας.

 Ας μην στερέψει ο ποταμός, να ζήσει η νεφέλη

Να λούζονται τα ξωτικά, νεράιδες να χορεύουν

Και όταν έρχεται άνοιξη, θα τραγουδούν αγγέλοι

στου Ήλιου τα γυρίσματα, ψυχές που ταξιδεύουν.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

13/11/2013=12=3  
αφιερωμένο στο πουλάκι μου, την Μαρία Νεφέλη!