Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Stix Skythe

Στείρα τα λόγια δεν αρκούν, γιατί δεν έχουν χρώμα
να ζωγραφίσουν την ψυχή, που ντύθηκε με χώμα.

Στείρα σαν γριά η πέννα μου, και ας στεριώνει ρίμα,
μια πεταλούδα την κρατά, για να γραφτεί το ποίημα

Στείρα και η στέρνα από νερό, δεν έμεινε σταγόνα
Για να λουστείς μέσα σ αυτόν, τον γκρίζο κυκεώνα.

Σπείρε λοιπόν το σπόρο σου, σ΄ απάτητο περβόλι,
να μη τον τρώνε τα πουλιά, να σκάνε οι διαβόλοι

Σπείρε και σε ξερολιθιές, γιατί κοντεύει ο Μάρτης,
με δυναμίτες αν χρειαστεί, θα είμαι ο ζευγολάτης.

Σπείρε κεντρί του δρεπανιού, και ρόδο της ερήμου
Μην κουραστείς ο θερισμός, είναι μακριά ψυχή μου.

Ο σπόρος σου σαν άνοιξη, τρομάρα του χειμώνα,
κάνει τα στείρα καρπερά, χρόνια πολλά Κορώνα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
17/1/2015=17=8

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Το αλλόκοτο φύλλο….

Είναι μαρτύριο η ζέστη…
βράζει ο τόπος, που να σταθώ η γυναίκα, βράζει και το αίμα μου.
Αν και ντύνομαι ελαφρά πούπουλο… περιμένω την νύχτα να δροσιστώ…
Χθες ήταν μια τέτοια μέρα και παρακαλούσα να περάσει να έλθει το βράδυ.
Έβαλα λοιπόν το αγαπημένο μου ντε πιες…. μπουστάκι δροσερό, και σορτσάκι..
Έβαλα και τους «φελλούς», όχι πως είμαι πινέζα, δύο μέτρα γυναίκα με τους «φελλούς» δυόμισι…
Αφήστε τους να λένε, πώς τα ακριβά αρώματα, είναι σε μινιόν μπουκαλάκια …..
Η ζήλεια φταίει, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα καταριέται…
Θερινό σινεμά μια ρομαντική λύση…νοσταλγία μυρουδιές αλλά και χάσιμο, άνεση και απόλαυση…
Αμαρυλλίδα όμορφο όνομα λουλουδένιο, μυρωδάτο για σινεμά και η προβολή
«Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο».
Όταν υπάρχουν άνθρωποι προειδοποιεί η διαφημιστική αφίσα.
Αυτά είναι εδώ θα χωθώ δροσερό το έργο, ψηλό βουνό, και άνθρωποι…σπάνιο είδος τείνει προς εξαφάνιση.
Καλή διασκέδαση….είπε ο νεαρός στο ταμείο σχεδόν τρυφερά…
Είμαι σίγουρη η γυναίκα πως με παρακολουθούσε μέχρι που μπήκα μέσα στην αυλή της προβολής….έχω και μάτια στην πλάτη.
Το έργο είχε αρχίσει… κάθισα αναπαυτικά… ποπ κορν, λεμονάδα, και τσιγάρο.
συνδυασμός και αυτός, παιδικό και αντρικό μαζί….
την γυναίκα την έχω σκοτώσει, αλλά μόνο από μέσα από έξω ζει και βασιλεύει.
Όλα τα ίδια, μια ζωή αγώνας, οικονομίες, όνειρα, ανεργία, εγκληματικότητα…..
Ποιος μπορεί να σταθεί μέσα σε αυτά και να μείνει άνθρωπος….
Ερωτώ… Ποιος…
Μόνο στα έργα γίνονται… τα κινηματογραφικά φυσικά, στα δημόσια γίνονται ρεμούλες, στα αποχετευτικά πλημμύρες κλπ
Γαλλία, πλοκή, σκηνοθετημένη ληστεία, αθώωση του ενόχου... από το θύμα,
πραγματική ανθρωπιά....
Αν και τα χρήματα στέρησαν το ταξίδι ζωής στο «Κιλιμάντζαρο..» 
Τέλος το κινηματογραφικό παραμύθι, τέλος το ανθρώπινο διάλειμμα …
τα κεφάλια μέσα τώρα έξοδος και μάλιστα ηρωική…
Ο νεαρός ταμίας, πάλι με παρακολουθούσε καθώς έβγαινα…
Καληνύχτα σας…. μονολόγησε, αλήθεια… γλείψιμο… δεν κατάλαβα.
Έξω πάλι στην Ζούγκλα, χειρότερη και από του Τριανταφυλλόπουλου….
Χίλια αυτοκίνητα, ανύπαρκτα πεζοδρόμια…. στο καλοκαιρινό θέρετρο..
Μάλλον περισσότερο για φέρετρο του πάει που στοιβάζονται, για μια θέση στην δροσιά, καμένες ψυχές οι περισσότερες παλαίμαχες, περιμένοντας το ταξίδι.
Το ταξίδι στα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο που όμως ποτέ δεν θα πραγματοποιηθεί…
-      Καλέ… ποιός μαλάκας με έκλεισε!!!!
 με ξύπνησε από τις σκέψεις μια φλώρικη φωνή «αντρική»…
Γύρισα κλασική περίπτωση, στρουμπούλης, με «σωσίβιο»  γύρω από την μέση…
Από αυτούς που βρίσκουν το φαΐ τους έτοιμο, και το τρώνε όλο …μα την Παναγία.
Να πω «φλωρομπουχέσας» ο καλύτερος χαρακτηρισμός…
-      Συγνώμηηηηη… μισό λεπτό φεύγωωω!!!
 Μια αέρινη φιγούρα όμορφη,φινετσάτη, ευγενική… έτρεχε με άγχος στο μίνι αυτοκίνητο…
-      Άκου σουρλουλού….
     -   Καλύτερα κάθισε σπίτι να πλένεις πιάτα…
     -   Άμα δεν τα καταφέρνεις, τι τα θέλεις τα σουλάτσα με τα αυτοκίνητα....
γρύλισε με χαριτωμένη κακία, ο μισογύνης φλώρος…
Τα πήρα στο κρανίο…τίναξα το μαλλί μου, πέταξα μπροστά το στήθος, και στάθηκα σαν λέαινα μισό μέτρο από τα μούτρα του…
-      Φλώρε… αν και πιστεύω ότι δεν έχεις κρεμμύδια
     -  Ότι φέικ υπάρχει από αυτά, θα στο ξεριζώσω τώρα..                                                            
     -  Χάσου τώρα χωρίς δεύτερη κουβέντα….

Το είδα στο βλέμμα του…..φοβήθηκε πολύ… είμαι σίγουρη το στριγκάκι βράχηκε…
Κάτι σαν τον Αγαθοκλή ο τύπος….
Ποιόν Αγαθoκλή :
Αυτόν ντε της διπλανής πόρτας, που εγκατέλειψε την Ρεβέκκα και τις δύο του κόρες, και έφυγε με τον εραστή του......
θεός φυλάξει... μακριά από εσάς..

Αααα με αυτά και με αυτά ξέχασα να σας συστηθώ….

Είμαι η  ΔΙΑΜΑΝΤΩ

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Κατερίνα…

Κατερίνα…
Αν πέθαιναν οι αριθμοί, τι όνειρο φαντάσου,
το νέο έτος θα θελα να έχει το όνομά σου.

Αν έσβηναν τα χρώματα, τι όνειρο ακόμα,
ανατολή τα μάτια σου, να έχω πάλι χρώμα.

Αν έπεφτε ο ουρανός, τι όνειρο μη σώσει,
ένα φιλί σου θάφτανε, ελπίδα να μου δώσει.

Αν τέλειωνε ο άνεμος, τι όνειρο και κείνο
ανάσα μου η ανάσα σου, αγαπημένο κρίνο.

Αν στέρευε η θάλασσα, τι όνειρο θεέ μου
η αγκαλιά σου πέλαγος, θάτανε άγγελε μου.

Αν η αγάπη χάνοταν, τι όνειρο εφιάλτης,
Ιεροφάντης σου εγώ, εσύ για μένα άλτις.

Αν σαν χρησμοί τα όνειρα, είναι μια εικασία
Σκέψη, γυναίκα, και ψυχή, ονειροφαντασία.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
31/12/2014=14=5

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Εμφύλιος απόδρασις

Ψυχή μου….
Με  δάκρυ, στου ύπνου την άκρη, αόρατο νήμα που κόβει ο καιρός.
Στα όνειρα μόνοι, δειλά ημερώνει, θολή φαντασία, ο κόσμος μικρός.

Ας αποδράσουμε πεταλούδα μου..
Χωρίς εικασίες και λάθος ουσίες, δεν έχει το μέλλον ελπίδα για μας,
μονάχοι οι δυο μας, με το ριζικό μας, απότιστο χώμα στην άγια γη .

Ψυχή μου…
Με λόγια, στου νου τα ρολόγια, αλήθεια ακραία, με φώς να ντυθείς,
το ρούχο πονάει, ξεφτίζει και σπάει, φιλί του Ιούδα, ξανά μη γευθείς.

Ας χαθούμε πεταλούδα μου..
Μαζί με το βράδυ, στις πύλες του Άδη, αγάπης ακτίνες, φωτίζουν εκεί,
σαν σέλας στο χρόνο, απόλυτα  μόνο, κρυφή οπτασία, πνοή που αρκεί.

Ψυχή μου…
Με μάτια, κρυφά μονοπάτια, παντέρημοι δρόμοι, και λάσπη σωρός.
Μικρό το ταξίδι, απάτη το φίδι, σαν άλλοθι τρέμει, που λιώνει ο καιρός

Ας πεθάνουμε πεταλούδα μου..
Παλιά γεννημένοι, στο χρόνο δεμένοι, αλλάζει ο  ήλιος μα λείπει το φώς.
Δεν είναι τυχαίο, που ένα τροχαίο, στο νου λαμπαδιάζει σαν έρως κρυφός.

Ψυχή μου…
Με πάθος, συγγνώμη και λάθος, τυλίγουν με ψέμα το κάθε γιατί.
Κομμένα λουλούδια, χυδαία τραγούδια, αδιάφοροι όλοι, σε κώμα βαθύ.

Ας γεννηθούμε πεταλούδα μου…
Απόδραση τώρα, θεός για την ώρα, πεθαίνει μονάχος, δεν ζούμε κι εμείς.
Ο κόσμος γυρίζει, ατάκες τραυλίζει, αγυάλιστος βράχος τυχαίας στιγμής.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
26/12/2014=18=9