Λύκε Σπαρτιάτη φώτισε, των Καρυών τις κόρες,
Αητέ Μανιάτη άνοιξε, φτερούγες νικηφόρες.
Του κάμπου τ΄ άδολα αρνιά, και των βουνών τα γίδια.
δεν έχουν μέρος να σταθούν, μέσα στα αποκαΐδια.
Ευρώτα φούσκωσε ξανά, και σπάσε τον καθρέφτη,
να βλέπει η κόρη στα νερά, τον έρωτα να πέφτει.
Στείλε τον Λακεδαίμονα, του Λέλεγα κορώνα
ν΄ανθίσει πάλι ο Ταλετάν στον μαγικό λειμώνα.
Πετροκαμαρωτά βουνά , μαζέψτε τους πετρίτες
να χουν οι άντρες στήριγμα, τρομάρα οι κοπρίτες.
Ανάψτε στα φαράγγια σας την φλόγα του Καιάδα
Μάνα της Γής και του ουρανού η φωτεινή κοιλάδα.
Και σύ ουρανέ ατέλειωτε, ψυχή του Ιορδάνη
στείλε ξανά τον ήλιο σου, και λάμπρυνε τον Φάνη.
Να βρει η γήινη ψυχή αντίδοτο στο φώς σου
να κάψει άλλη μια φορά τα ρυπαρά εμπρός Σου.
Κύκλε του Γαλαξία μας, του χάους περιστέρι
άναψε είναι πια καιρός, το ανθρώπινο αστέρι
Όσα δεν βλέπει το μυαλό, μπολιάζει ο αιθέρας
με κοφτερή ανατολή θα γκρεμιστεί το τέρας.
Ξυπνούν ψυχές αθάνατες, ανοίξανε οι πύλες
τριακόσιοι Άγγελοι εδώ, γυρεύουν Θερμοπύλες.
Σε τούτη την εμφάνιση, βάζουν άλλη σφραγίδα
πεθαίνει πάλι ο θάνατος, Τάν είναι η πατρίδα.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
27/6/2015=23=5=Ε
