Παρασκευή 12 Αυγούστου 2016

Γράφει γούν "Έστι γαρ ειμαρμένα πάντως.." (Ηράκλειτος)

Θα αναστήσω το άψυχο σου σώμα,
Και με αέρα θα ψυχώσω τα πανιά.
Είναι για μας πολύ νωρίς ακόμα,
τους άλλους απαγχόνισαν σκοινιά.

Κρυφό χρησμό, σε μυστική εικόνα
στα μάτια σου προβάλλω μοναχά.
Η άμπωτις ανοίγει τον πυλώνα, 
και σπαρταράνε ψάρια στα ρηχά.   

Σύμβολα σε χαλκό οξειδωμένα,
η ερμηνεία τους καΐλα εν ψυχρώ.
Δύο κλειδιά σε μάρμαρο κρυμμένα,
κρατώ το άλλο, το ένα στον εχθρό.

Πάψε Πυθία, σώπασε Κασσάνδρα,
καμένα λόγια στις ιδέες ασελγούν.
Η δάφνη στεφανώνει κάθε άνδρα,
Δελφοί σε Θερμοπύλες λειτουργούν.

Στήσε καλλίπυγο βωμό κάνε θυσία,
το κάλλος είναι νέκταρ της ψυχής.
Την ευμορφία στόλισε με Αμβροσία
δαίμων χρησμός, αιώνιας αρχής.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
12/8/2016=20=2

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2016

Συμφωνία Αγγέλλων


Αναρωτιέμαι πως ο φόβος μου μικραίνει από θαύμα,  
Είναι η δύναμη που βγαίνει από την γη;
Αναρωτιέμαι στης βροχής, και της βροντής το κλάμα,
Μήπως ο πόνος διαφεντεύει τη σφαγή;

Αναρωτιέμαι πώς δεν έσπασε το νήμα που με δένει,
Είναι φτιαγμένο από μεταξένιο φώς;
Αναρωτιέμαι στου βοριά, σε κάθε ανάσα παγωμένη  
Μήπως για πείσμα, στάθηκα ορθός;

Αναρωτιέμαι αν ο ήλιος σαν ιππότης βασιλεύει
Μήπως το χώρο δίνει στην νυχτιά;
Αναρωτιέμαι τι η κόλαση με πόλεμο κουρσεύει
Μήπως ο πειρατής τον διάβολο γελά;

Κι αναρωτιούνται για την δύναμη αόριστα μαζί σας
Μήπως υπάρχει κάτι έξω από μας;
Νικά τον πόνο δίνει θάρρος, και ορίζει το κορμί σας
Μήπως γλυκά πεθαίνει ο σουλιμάς;*

Άνθρωποι γίνονται θεοί, και δαίμονες ανθρώποι
Μα δεν αναρωτιέμαι τώρα πια!
Υπάρχει μια δύναμη που δένει φωτεινά με πόρπη
το σύμπαν του καθένα χωριστά.

Αγγελικό ταξίδι ορισμένο, ο τόπος φανερά ερημικός,
παρέα η Έσω δύναμη κυρά,
Ερμαί του δρόμου φύλακας μου, συνοδευτής μοναδικός,
Άγγελος με λευκά φτερά.

Μιλώ μαζί του περπατώντας, βουτάω στ άδυτα πανάρχαιας ψυχής
Αγγίζω στάλαγμα δροσιάς,
Είναι αλήθεια, πλέον δεν αναρωτιέμαι, βρήκα το τέλος της αρχής
και βλέπω μέσα μου, εσάς.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
11/8/2016=19=10=1


*σουλιμάς= πολύ πικρό

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

Λυκάων δεσμώτης

Άγαν που σημαίνει υπερβολικά + ρίζα -πα- , που σημαίνει λαμβάνω, φυλάσσω, εκ του πάομαι, που σημαίνει αποκτώ.
Εννοιολογικά η εσωτερική ανάγκη τινός, να αποκτήσει κάτι, και στην συνεχεία εννοείται να προστατεύσει το “κτήμα” του.
'Έρως εκ του έραμαι (ερώ, ποθώ), γενεσιουργός αιτία της αγάπης.
Λέξεις, που έχασαν στο χρόνο την κυριολεκτική τους έννοια.
Φιλέω-ω, η καθαρότερη μορφή για να εκφραστεί, το συναίσθημα που διέπει δυο ανθρώπους, χωρίς ιδιοτέλεια.
Το λατινικό Amo αποδίδει κυριολεκτικά το σημαινόμενον, -am- (πελασγική ρίζα), που σημαίνει μητέρα η αγνότερη απόδοση για το συναίσθημα της αγάπης.

ΥΓ Δεν αγαπάμε, καλύπτουμε ανάγκες μας.

"ο αγαπά ων πρώτος τον λίθο βαλέ τω".

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
10/8/2016=18=9

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016

Έρχονται πάντοτ’ οι Θεοί. (Καβάφης)

Κουρασμένη μορφή του Σισύφου, σε τανάλια εικόνα του γρίφου.
Με το μαύρο του θάνατου χρώμα, και τροφή μας αιώνια βρώμα.

Σαν βροτοί  στης αβύσσου το χάσμα, σαν θεοί σε αόρατο φάσμα.
Με τριαντάφυλλα μαύρα προτάσεις, μαδημένα σε δύο διαστάσεις.

Κάθε έννοια εκφράζει συνήθεια, εκδικείται ο Ζεύς την αλήθεια.
Στο μοιραίο πρανές της Εφύρας, αναλύει το φώς της πορφύρας.

Εκφραστής του μοιραίου ο χάρος, φυλακίζεται μόνο με θάρρος.
Πονηρά ο δαιμόνιος τον δένει, κάθε Άδης ψυχές να μην παίρνει.

Στο ναδίρ του βροτό κάθε σώμα, την ψυχή φυλακίζει σε κώμα.  
Μα θεοί, την πορεία χαράζουν, και  την φάση με νόμο αλλάζουν.

Λευτερώνουν τον θάνατο πάλι, και ποτίζουν τον Σίσυφο ζάλη.   
Οι κριτές των νεκρών σε μια δίκη, του φορτώνουν βαριά καταδίκη.

Αιωνίως ογκόλιθους σπρώχνει, σε βουνά να ανεβάσει και λιώνει.
Κι΄ όταν φτάσει κορφή αν μπορέσει, πάλι κάτω ο βράχος θα πέσει.

«Νικητής» του θανάτου αιώνια, Διγενής σε μαρμάρων αλώνια.
Με τον Άδη τον θάνατο δένει, κι ο Υιός του ανάσταση στέλνει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
4/8/2016=21=3