Πορφυρένια μου κυρία…για σένα…

Όπου γεννιέται πορφυρό έχει ο τόπος πύρα,

τίκτει η γη ένα σταυρό, κι η θάλασσα αρμύρα.

Μενεξεδένια βάφονται το δειλινό τα αλώνια,

οι χειμωνιές διαγράφονται, η άνοιξη αιώνια.

Υπάρχει κάποιο τίμημα στα θερισμένα χόρτα,

ανταριασμένο κτύπημα, σε κλειδωμένη πόρτα.

Άσβεστη σπίθα του παντός, φωτίστηκε η πύλη,

κι άναψε φως εκ του φωτός, έλαμψε το καντήλι.

Το αίσθημα του ταπεινού, τη λογική δεσμεύει,

στα δαχτυλίδια του καπνού η σκέψη ημερεύει.

Το πνεύμα που σε φίλησε, ρέει σε άλλη φύση,

στοχάσου κι αναζήτησε, του γόρδιου τη λύση.

Ο άνεμος καθώς φυσά, τους δρόμους ερημώνει

και τις σκιές ψιθυριστά, τις νύχτες μεγαλώνει.

Μονάχα βράχος που κυλά, τον νου αναμοχλεύει,

καθώς τον κύμα απατηλά, τα βότσαλα πλανεύει.

Στις αλλαγμένες διαδρομές, ορίζεται η γνώση,

αμφισβητούνται οι δομές, μποδίζεται η πτώση.

Πορφύρα μου τριαντάφυλλο, δεμένος με καδένα,

στου ονείρου μου το άσυλο, μόνος μαζί με σένα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

7/6/2019=25=7

Επαναφορά

Κράτα μέσα σου παρακαταθήκη, το παρελθόν της αλήθειας, και ατένισε το μέλλον.
Κοίτα μακριά και ψηλά με της ψυχής τα μάτια.
Έρχεται η Ανατολή στο ανθρώπινο είδος, και ήλιος είναι ο Ελληνισμός.
Έχει αρχίσει η διαδικασία της γέννησης.
Η γέννα όμως έχει πόνο, το ξέρουν όλοι.
Όλα κύκλος είναι.

Θα αναβιώσουν οι αυτοκρατορίες των Ελλήνων, όποιο και αν ήταν το όνομά τους.
Αλλιώτικες, με άλλο χρώμα, χωρίς σταυρώσεις για τούς ανθρώπους... μια επιφοίτηση του Ελληνισμού.
Κλείσε τα μάτια, ταξίδεψε με το μυαλό, την ψυχή, και όσοι άλλοι μύριοι, όλα θα γίνουν έτσι...

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

21/5/2019=18=9

Αδέκαστη ανάμνηση

Να σουν εδώ χαμόγελο ζωγραφιστό,

να δίνεις φως στα άσβηστα  φανάρια,

του φεγγαριού χλωμό χαμόγελο ζεστό,
του νου μου να κρατάς τα χαλινάρια.

Θεά της νύχτας στα θλιμμένα χνάρια,

χωράν οι ώρες που στοργή μοιράζουν,

τέτοιες στιγμές, υμνούν τα  συναξάρια,

και της ψυχής τα πέταλα ευωδιάζουν.

Να σουν εδώ στα μάτια σου τα φωτεινά,

να κρύψω της μορφής μου το πετράδι,

τα χρυσαφένια σου μαλλιά, να ναι ξανά,

αχτίδες στου αγέρα τις πνοές το βράδυ.

Να βρουν μια μοσχομυρισμένη αγκαλιά,

του κόσμου οι ταπεινοί και οι κολασμένοι,

αρώματα φασκόμηλου και μέντας η μιλιά,

με την ανάσα του θεού πλημμυρισμένη.  

Να σουν εδώ, μόνο να μου κρατάς το χέρι!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/5/2019=27=9

Φανερωμένης είκοσι ένα

Υπάρχει κάπου μια κυρία ειμαρμένη,

λάμπει σαν μάλαμα, φωτίζει τη ζωή.

Βγήκε σεργιάνι η χαρά φανερωμένη,

γέμισαν γέλια τα μπαλκόνια το πρωί.

Υπάρχει κάτι στην οδό της ευτυχίας

πνέει τα λοίσθια η μούχλα της σκιάς,

κάθε στιγμή μια τυχερής αλληλουχίας

κι ένα σημάδι κάποιας νέας χαρακιάς

Υπάρχει ένα σημαδάκι στην πορεία

λευκό καράβι που ‘χει ούριο καιρό,

έχει σαν ναύλο μια τυχαία ιστορία,

και στο κατάρτι μεταξένιο μπολερό.

Υπάρχει αντανάκλαση  στο χώρο,

ανάσα η ποίηση σαν ανθισμένη γη

οι εκπνοές της κόβουνε τον λώρο

η ευωδιά της σ όνειρο μας οδηγεί.

Τι κι αν υπάρχει χάβρα στην αρένα

στο δέντρο ένας σπίνος κελαηδά,

πλέκει στολίδια σε χρυσή καδένα,

κάθε κελάϊδισμα ψυχή που αναπηδά.

Όλους σαν άνεμος μας διαφεντεύει,

και μεγαλώνουν οι σκιές το δειλινό.

Μα η κυρία σαν μητέρα μας κελεύει,

και μας γεμίζει με ελπίδες το κενό.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

20/3/2019=17=8