Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

Λιλίθ, Λελέθ, Λελεγία.

Ξεχασμένη Λιλίθ στους αιώνες, θηλυκή τραγωδία αδίκου,
δεν χωράς σε αγίων χιτώνες, μοναχά στην ιδέα του λύκου.

Προαιώνια του χρόνου παλλάδα, φωτοστέφανο έχεις την λήθη
Του Διονύσου αρχαία μαινάδα, οργιάζουν για σένα οι μύθοι.

Ο θεός του θεού η πνοή σου, το κορμί σου ζεστή μαύρη λίθος,
ανυπότακτη τρέχει η ψυχή σου, λευτεριά σκυλεμένη στο πλήθος.

Ηλιοδαίμονες μόνο ορίζεις, στην ζωή, των Λελέγων η αίγα,
ηλιομάνα του Δία φωτίζεις, την κοιλάδα, στο άλφα του Βέγα.

Φλογερή επιθυμία σε λένε, σαν τα τάρταρα γύμνια ξερνάνε
σε φωτιά οι βροτοί σιγοκαίνε, κ’ οι αθάνατοι πια δεν μιλάνε

Συμφορά σε συχνότητα αύρας, οι παλμοί σου δονούν τη σοφία,
σε δικάζουν στη βίβλο της χάβρας, αφελώς σκυλεμένα στοιχεία.  

Καταδίκης ευχή για στον Άδη,  να σε έχει γυναίκα του πρώτη,
η ματιά σου φιδιού κρύο χάδι, ενσαρκώνει της Εύας την νιότη.

Σκοτεινή ομορφιά, της σελήνης, αναμνήσεις σ’ αθέατη όψη
αψηφάς την Εδέμ για να γίνεις, τρίτο μάτι συνείδησης κόψη.

Ασυμβίβαστη μάνα ανθρώπων, του Αδάμ η διπλή ευκαιρία
την αδάμαστη γνώση ερώτων, σε διαυγή παραδίδεις πορεία.

Περσεφόνη, Αστάρτη, και Λάμια, ζηλευτή του Διός ερωμένη
το χαμένο σου γιό με ποτάμια, όσο αίμα να πιείς δεν ξεπλένει.

Μεθυσμένη τα όρια ξελύνει, μηδενίζει την «ύλη» του κόσμου,
Ω Λιλίθ σαρκωμένη σελήνη, την «Ουσία» γυρεύω εντός μου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
10-8-2015=17=8

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ηλιοσχολιασμοί