Άλτα Μάινα

Μόνο ψηλά σαν άνεμος σου πάει….

Μόνο βαθιά σαν του θεού το όραμα σου πρέπει…

Μα είσαι απ’ τα κόκκαλα δεμένος, σε τόπους οργισμένους και ξερούς…

Δεσμώτης με αγκάθινο στεφάνι, αίμα να στάζουν οι πληγές σου και νερό μαζί.

Δεν σε φοβάμαι σκοτεινιά, όσα κι αν σύννεφα μαζεύεις στο μυαλό μου…

Πάντα θα τρέμεις την ανάσα την καυτή του ήλιου..

Κι αν κουβαλάς συχνά βρώμικο χώμα, δεν θα μολύνεις της μητέρας γης τον κόρφο.

Θα βγάζει η Γαλακώ λευκόχρωμο νερό όλες σου τίς βρωμιές θα καθαρίζει.

Κι η ταπεινή ροδιά, με γούρια τα κλαδιά τής θα στολίζει

Δεν θα νικήσεις σκοτεινιά απλά γιατί δεν ξέρεις, δεν έχουν φτέρνα τα τριαντάφυλλα, με τα φαρμακερά σου βέλη να πληγώσεις

Και εγώ δεν έχω αντίτιμο το νόμισμα που το φιλούσα κόρη οφθαλμού, να το δώσω στον βαρκάρη……το ξόδεψα ανούσια…

Έτσι θα μείνω εδώ στο πέτρινο δικό μου αλώνι….μαζί σπορέας και θεριστής.

Αν δεν υπήρχαν σύννεφα, δεν θα ΄χε ο ήλιος τόση αξία…

 

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Έμπνευση :  4/6/2014=17=8

Δημοσίευση : 8/11/2023=26=8

Ανάγκα εστί...

Για σένα που το όνειρο, φεγγάρι ολόγιομο ανάστησες, μ΄ένα φιλί το βράδυ!

Για μένα που σ΄απάτητες κορφές, τίς νύχτες γύρευα το δρόμο μιας ανατολής γαλάζιας.

Για μας που δεν μπορούμε άλλα, παρά μόνο φεγγαρένια βήματα, θαλασσινά μεθύσια, και βουνίσιους έρωτες παντοτινούς.

Γι’ αυτά θα γράφω, θα μιλώ, και θ΄ανασαίνω.

Για αυτούς που μιαν ανατολή σταμάτησαν τον ήλιο, με μια σφαίρα.

Για αυτούς που ένα πρωινό, τα σιωπηλά νερά τους κέρδισαν.

Για μας που τόσο μικροί, βλέπουμε του αητού το ζύγιασμα, αλλά και για τούς άλλους περισσότερο, που κολυμπούν στης λήθης το ποτάμι…

Για αυτά θα γράφω.

Κοιτάζοντας πίσω, μπερδεύεται η ανατολή με την δύση.

Αγναντεύοντας ίσια μπροστά και μακριά, ενώνεται ο βορράς με τον νότο.

Βλέπω μπροστά και παίρνω ελπίδα για να πω καλημέρα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Έμπνευση : 24/10/2013=13=4

Δημοσίευση : 6/11/2023=15=6

Το απόλυτο … σέξι, σεπτά, σοχτώ, σενιά…

Μ αρέσει να φλερτάρω στο «είναι» και στο «δεν είναι».

Να «χάνομαι», και να «εμφανίζομαι».

Να «υπάρχω» και να είμαι «ανύπαρκτος».

Να «σκορπίζω» την ψυχή μου και να «μαζεύω» την σκόνη της.

Να «ταξιδεύω» το μυαλό μου και να το «σκλαβώνω».

Να περπατώ στο λυκόφως, το αριστερό βήμα στην μέρα, το δεξί στην νύχτα.

Να «πετάω» κάτω από τον θεό, και να «περπατώ» δίπλα στον διάβολο.

Να γίνομαι «εγώ», και να ενεργώ «εσύ».

Να με «αγγίζουν» και να «πιάνουν» αέρα.

Να με «πληγώνουν» και να με «δυναμώνουν».

Να με «βρίσκεις» όταν όλοι οι άλλοι με «χάνουν».

Μ αρέσει νάμαι...

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ 

Έμπνευση : 14/9/2013=20=2  διπλή υπόσταση

Δημοσίευση : 3/11/2023=12=3 τριάδα

Όλα του χάουςτου θεού και του Κανένα

Τον ήλιο που την νύχτα μας φωτίζει, προστάτης κι οδηγός…

Σε όσους δρόμους δύσκολους, αναλαφρα τα βηματα να μας μοιράζει…

Και  πόρτες που ασφάλισαν,με αχτινα του να ανοιγει…

Την μερα μας την αυριανή, να την στολίσει με χαρά

Για μας τους δυό μόνο απόψε….

3 Ιουνίου 2013

Ένα ταξίδι αυτόματο…μια διαδρομή χωρίς τα θέλω…

Καράβι εμείς και τα πανιά μας τα φουσκώνει μια πνόη ψυχής η τα σκίζει….

Μάρτυρας δικάστής και οδηγός μας,  η μνήμη που φωτίζει σαν φεγγάρι.

Ένας πατέρας ουρανός με του έρωτα τις χάρες.

Κι η θάλασσα στην αγκαλιά της γής γεννά τα πάντα όντα και μη…

Ζωή και θανατο, ελπίδα και κατάρα…

Όλα του χάουςτου θεού και του Κανένα….

3 Ιουνίου 2014

Στο πρόσωπο της θάλασσας,στου ουρανού τα χείλη

εκεί που λεύτερες ψυχές, πλέκουν τα ονειρά τους

βλέμμα γαλάζιο δροσερό, κλεισμένο σε κοχύλι

Σαν πεταλούδα σαν φιλί, αγγίζει  την χαρά τους

12 Ιουνίου 2014

Είναι και αυτοί οι  ποιητές καταραμένοι,

ανοίγουν δρόμους μες την νύχτα,

που στο τέλος τους δεν φτάνεις,

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

31/7/2023=17=9

Το καλντερίμι

28 Ιουλίου 2014

Το κομμάτι του ταξιδιού, το ορισμένο, με τις πέτρες που έριχνε πίσω της η Πυρα, για να γεννιούνται άνθρωποι, έρημο πια το περπατώ!
Στων  Βρυσσεών το δήμο, εκεί που η τοξευτρα Άρτεμις, με τους γυμνούς μηρούς, ελάφια κυνηγούσε.
Εκεί που το νερό ασταμάτητα δροσίζει και ξεπλένει.
Εκεί  που δεν μιλάς, δεν βλέπεις, δεν ακούς,
Εκεί που δεν μυρίζεις, ούτε αγγίζεις, μα μόνο νοιώθεις!!!
Και με το νοιώσιμο, ορόσημο σελίδα στο βιβλίο, γράφει η αύρα. που δεν σβήνει στον αιώνα...
Εκεί περπάτησα...και το βιβλίο μου, σε σκοτεινή σπηλιά έχω κρυμμένο!!
Για να το βρει μόνο η θεα, και στις σελίδες του να τυλιχτει, η να το σκίσει!! 

11 Ιουλίου 2019

Βήματα αργά μα σταθερά, στο μονοπάτι που σε πάει εκεί που διάλεξες να πας.

Ίσως  στου δρόμου την στροφή στα γόνατα να πέσεις, μα θα το ξέρεις μόνο εσύ.

Οι  άλλοι πίσω μένουν δεξιά και αριστερά, γιατί ποτέ κανείς το μονοπάτι μας δεν βλέπει.

Δεν είμαι εγώ τα μάτια που τους κλείνω, είναι που βλέπουν λίγο και κοντά, είναι που και το φως τυφλώνει!!!

Καλή Ανατολή φωτισμένοι, όσο μπορεί ο καθένας!!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

29/7/2023=25=7

Τετέλεσται...

Είναι αυτοί μέσα στον λάκκο, που γυρεύουν κάποιον να τούς βγάλει…

Είναι και οι άλλοι μέσα στο τσουβάλι, που τα βλέπουν με την πρώτη ματιά όλα ίδια…

Με την δεύτερη διαφέρουν, με την τρίτη ακόμη και τα ίδια δεν είναι ίδια…είναι χειρότερα.

Τα κουφάρια κρυφά τίς νυχτιές αλωνίζουν,

και τ΄ αγάλματα γκρίζα το άσπρο λερώνουν.

Λυσσαλέοι καιροί κάθε βράδυ σφυρίζουν,

Και τον άψυχο νου με μανία σταυρώνουν.

Όλα αλλάζουν το βράδυ, που θόρυβο κάνει

το φεγγάρι χλωμό καλοσύνες δεν βλέπει.

Τρεμοσβήνει ο παλμός που μυρίζει λιβάνι

 και το ένδοξο πριν, στα χαλάσματα έρπει   

Μια γοργόνα χτυπιέται, πιασμένη στα δίχτυα

σαν ψυχούλα χαμένη, που κρυφά αιμορραγεί

Την ζητάει το κύμα  και φορτώνει ξενύχτια

καθώς δέρνει τούς βράχους επειδή του αργεί

Πιάνο γαλάζιο αλμυρό τριανταφυλλένια νότα

Ανέμισε το μπολερό  κάνε τον  ήλιο ρότα.

Δώσε στο φως τη δύναμη, και άνοιξε την πόρτα,

που αγρίεψε απ’ τον καιρό και πνίγηκε με χόρτα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

25/5/2023=19=10=1

Φως εκ του ανεσπέρου φωτός…

Άξιον εστί, να προσπερνάς τα εφήμερα τα μικρά και τα γήινα…

Άξιον εστί, να περιτίθεσαι αγκάθινο στεφάνι χρυσαφένιο όχι χρυσό...

Άξιον εστί, ν΄ ανοίγεις δρόμους πρωτοπάτητους, σε σκοτεινούς αγρίους τόπους…

Άξιον εστί, να σπέρνεις, να γεννάς, και ν΄ ανασταίνεις, μικρούς θεούς στου ταξιδιού σου το αιώνιο μονοπάτι…

Άξιον εστί, να λες μια καλή μέρα με ουράνιο χαμόγελο, να ορίζεις ομορφιά ημερωσύνη, και αγιοσύνη στου ήλιου τα γυρίσματα…

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

15/4/2023=17=8

Ψυχικῇ ἀδεὶα....

Κι έχει τόσο φως Μέσα, φυλακισμένο η ψυχή…

Ξεχειλίζει από την κλειδαρότρυπα των ματιών….

Ποιος αγνοεί το Μέσα,

Ποιος φοβάται την ελευθερία, ποιος τρέμει το φως…

Οι πεπτωκότες άγγελοι, οι άνθρωποι κατ’ εικόνα…..

5/4/2014=16=7 

Κράτα ψυχή τον έρωτα στην καρπερή σου μήτρα

τις ώρες που βυσσοδομούν διαβόλοι και τελώνια.

Να είσαι θάλασσα γλυκιά ούτε να δώσεις λύτρα

του αγγέλου σου γλυκό φιλί να σε στολίζει αιώνια.

Κράτα ψυχή το θυμικό στην τρυφερή σου αγκάλη

τις ώρες που ένα τρέμουλο χορεύει με τον φόβο.

Κάνε τα χέρια σου αγκαλιά και πάρε μου την ζάλη

να γύρω να ξεκουραστώ να κρατηθώ στον δρόμο.

6/4/2014=17=8

Ομορφιά, η χαρά του πρωινού, η δύναμη της μέρας ...καλημέρα.

Τρυφερότητα, η προσφορά τής ζωής, η ανταπόδοση του ανθρώπου,

Ενσυναίσθηση, η υπέρβαση του ανθρώπου, η αντανάκλαση της ύπαρξης.

Προστασία, η ανάγκη του ανθρώπου, η αδυναμία τής μοναξιάς

Αθωότητα, ο νόμος του θεού, το ανθρώπινο απόλυτο.

2/4/2019=18=9

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

7/4/2023=18=9

Σπαράγματα αναμνήσεων

Κάθε σπουργίτι είναι ένα τρυφερό βελούδο, που τον παράδεισό μας ντύνει, με αγγελικά φτερά μα και με φόβο.

Μια νοσταλγία ένα παρελθόν, που ακόμα γράφει, αγαπημένη ανάσα χαλαρή, και ένα χάδι, να ξεκουράζει τον διαβάτη μέσα στον χώρο και τον χρόνο.

Μοιάζει το  χάσιμο του ερωτευμένου με το βαθύ κενό και το σκοτάδι, ερωτευμένα τα σπουργίτια, αγαπημένες οι γατούλες, και ο χαμένος βρίσκεται να ανακαλύπτει μια ηδονή…..

Γκρεμίζω και γκρεμίζομαι στο παρελθόν σε ερείπια ασύνδετα, χωρίς ρυθμό.

Σε τενεκέδες σκουριασμένους σε στοιβαγμένα τραίνα σ΄ έρημο σταθμό.

Εκεί που το πουθενά και το παντού είναι πολύ κοντά.

Οι διάφανες σκέψεις του μυαλού μας δύναμη, όταν πολέμαρχος διορίζεται η ψυχή…

Για σένα θάλασσα ονειρεύτηκα να κατεβάσω το φεγγάρι…

Και κείνο μού κάνε την χάρη και λούφαξε στον κόρφο σου.

16/3/2014=8

Της άνοιξης τα νήματα

ο ίμερος τα δένει,

τριανταφυλλένια ποιήματα

τυλίγονται σ ανέμη.

26/3/2014=9

Η μέρα και η νύχτα είναι μια μικρή ζωή και ένας μικρός θάνατος, επαναλαμβανόμενος συνεχώς.

Παρουσιάζουν ένα αέναο ταξίδι των ψυχών στο φως και στο σκοτάδι, στο αισθητό και στο αισθαντικό.

Ανέκαθεν ήταν εχθροί μου ο χρόνος και το χρήμα, αλλά σέβομαι τούς εχθρούς μου.

14/3/2016=17=8

Δόξα σε αυτά τα ταπεινά λουλούδια

που μοναχά τον ήλιο προσκυνούν,

Ας μην τούς έγραψαν ποτέ τραγούδια,

ας τα πατούν οι φθόνοι που περνούν.

26/3/2017=21=3

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

29/3/2023=21=3

Ωδή στο άγνωστο εγώ.

Καθάρια προσευχή εισακούστηκε, μακάρια έκπληξη γεννήθηκε, βρήκα τον ήλιο να με περιμένει!
Να καίει κατά πώς ξέρει τις κορφές, να πλημμυρίζει με ερωτά τα σύννεφα.
Να ζωγραφίζει τόξα ουρανού δύο μοναδικά δικά μου!
Το ένα αρχή το άλλο τέλος.
Με την σοφία πάντοτε να μακαρίζει το τέλος!
Τώρα είναι στα αλήθεια καθαρή τούτη η στιγμή, τώρα μπορείς και εσύ να προχωρήσεις στο όνειρο.
Με οιωνούς αρίστους, πώς τα μελλούμενα να μην προβλέψεις.
Νοιώθεις, αγγίζεις, διασταυρώνεσαι και ζεις ψηλά, αλλιώτικα, βέλος στο τόξο Του.

Ένα άγγιγμα μια φλόγα, καθρέφτης σου εγώ, και σύ το είδωλο.
Της άκρης Άκρη σου εγώ, και συ του αναφιλητού μου τέλος.
Εμείς πλεούμενα με λάθη και θυσίες, και η ζωή μια θάλασσα με πάθη και αξίες.
Όλοι βλέπουν το είδωλο μας.
Όλοι θεωρούν ότι είμαστε αυτό που καθρεφτίζεται, το οποίο δεν έχει καμία σημασία για εμάς, μόνο εμείς ξέρουμε πραγματικά ποιοι είμαστε.
Όταν αυτό που βλέπουμε εμείς σε εμάς, το βλέπουν και οι άλλοι, τότε αρχίζουμε να αγγίζουμε την αυτογνωσία και κατά συνέπεια κατακτάμε το φως.

Τον μήνα που γεννήθηκα στην χώρα του πολέμου.
Την ‘άνοιξη στολίστηκα και μια πνοή του ανέμου.
Το μήνα που γεννήθηκα, σε μια γωνία του χάρτη.
Άγγελος με σπαργάνωσε, με κρίνει κάθε Μάρτη.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

2/3/2014=12=3
2/3/2023=12=3

 

Χίλιες και μία καταχωρήσεις

Χίλιες ανάσες που περάσανε, βουβές, τυφλές,  της νύχτας επιβάτες

Χίλιες ανάσες που ξεχάσανε, ωβές, φυλές, της μέρας τούς διαβάτες.

Θυμάμαι όσα έμαθα στο δρόμο χωρίς λόγια, φοβάμαι τ άρρωστο κενό,

κείνο κρύβεται με τρόμο στα ρολόγια, κείνο μέσ το κοστούμι τ αδειανό.

Κι όλοι εσείς βαθαίνετε το ρήγμα, δουλεύοντας σε φάμπρικα φασόν

Μάλλον θα κόβετε με λάθος δείγμα, και ράβετε με δανεικά πατρόν.

Σαν μαύρη ίριδα με σπάνια φορτία, σαν καταλύτης σε ισόβια στενά

Υπνοβασία σαν κρυμμένη αμαρτία, γυρεύει έλεος, σε ρούχα αδειανά. 

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

9/2/2014= 18=9

9/2/2023=18=9

Αφώτιστοι και φωτισμένοι, όλοι κάτω απ τον ίδιο ήλιο προσμένουμε Ανατολές!

Εάν

Ελπίδα το μέσον που οδηγεί στο τέλμα...

Ανατολή η ερωμένη του ουρανού...

Νύχτα η άλλη όψη της ημέρας...

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/12/2013=19=10

19/12/2022=19=10

Καλή δύναμη

Η δύση και η ανατολή, του ήλιου θυγατέρες, πόλεμο ξεκινήσανε, σηκώσανε παντιέρες.

Εθέριεψαν την θάλασσα, αγριέψαν τον αέρα,

ντύσανε γκρίζα τα βουνά, κι αφήνιασε η μέρα! 

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

9/1/2014=17=8

9/1/2023=17=8

Ονειροβασίες 

Ο δρόμος της ελευθερίας, μοιάζει ανύπαρκτος και μοναχικός!

Ο καθένας πρέπει να τον χαράξει μόνος μέσα από λόγγους και κακοτοπιές!

Ανοίγοντας διάδρομο προχωράς και πίσω σου κλείνει ξανά, τόσο γρήγορα που δεν χωρά κάνεις να ακολουθήσει!! 

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

22/1/2014=12=3         

22/1/2023=12=3

Εικασία 

Ξόδεψα πολύ χρόνο και αισθήματα, μοίρασα κομμάτια από την ψυχή μου, για να ζήσω ένα διαφορετικό ηλιοβασίλεμα…

Ένα ηλιοβασίλεμα γερακιών… που θα ξημέρωνε μια ανατολή αετών!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

23/1/2014=13=4      

23/1/2023=13=4

 

Wonderful Poetry ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ Blessed are the people, the misfits, poets, writers, dreamers, mystics, partners, troubadours for they teach us to see the world through different eyes

Thank you , Love and Peace in your way

HUG YOU

Liza

23/1/2016