Εμφύλιος απόδρασις

Ψυχή μου….

Με  δάκρυ, στου ύπνου την άκρη, αόρατο νήμα που κόβει ο καιρός.

Στα όνειρα μόνοι, δειλά ημερώνει, θολή φαντασία, ο κόσμος μικρός.

Ας αποδράσουμε πεταλούδα μου..

Χωρίς εικασίες και λάθος ουσίες, δεν έχει το μέλλον ελπίδα για μας,

μονάχοι οι δυο μας, με το ριζικό μας, απότιστο χώμα στην άγια γη .

Ψυχή μου…

Με λόγια, στου νου τα ρολόγια, αλήθεια ακραία, με φώς να ντυθείς,

το ρούχο πονάει, ξεφτίζει και σπάει, φιλί του Ιούδα, ξανά μη γευθείς.

Ας χαθούμε πεταλούδα μου..

Μαζί με το βράδυ, στις πύλες του Άδη, αγάπης ακτίνες, φωτίζουν εκεί,

σαν σέλας στο χρόνο, απόλυτα  μόνο, κρυφή οπτασία, πνοή που αρκεί.

Ψυχή μου…

Με μάτια, κρυφά μονοπάτια, παντέρημοι δρόμοι, και λάσπη σωρός.

Μικρό το ταξίδι, απάτη το φίδι, σαν άλλοθι τρέμει, που λιώνει ο καιρός

Ας πεθάνουμε πεταλούδα μου..

Παλιά γεννημένοι, στο χρόνο δεμένοι, αλλάζει ο  ήλιος μα λείπει το φώς.

Δεν είναι τυχαίο, που ένα τροχαίο, στο νου λαμπαδιάζει σαν έρως κρυφός.

Ψυχή μου…

Με πάθος, συγγνώμη και λάθος, τυλίγουν με ψέμα το κάθε γιατί.

Κομμένα λουλούδια, χυδαία τραγούδια, αδιάφοροι όλοι, σε κώμα βαθύ.

Ας γεννηθούμε πεταλούδα μου…

Απόδραση τώρα, θεός για την ώρα, πεθαίνει μονάχος, δεν ζούμε κι εμείς.

Ο κόσμος γυρίζει, ατάκες τραυλίζει, αγυάλιστος βράχος τυχαίας στιγμής.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

26/12/2014=18=9  

Η Σύναξη της αυτοθυσίας

Τα περσινά Χριστούγεννα ήταν τα πιο καταθλιπτικά όλων των προηγούμενων χρόνων μου, στόλισα το δέντρο με αγγαρεία και πιστεύω πως ίσως αυτό έφταιξε για την διάθεσή μου στις διακοπές, τις οποίες κ πέρασα στο σπίτι παριστάνοντας το ζόμπι...

δεκαπέντε μέρες εσώκλειστη ένα πράγμα...

σήμερα το πρωί, μάλλον κατά τις 12, κατέβασα τα κουτιά με το δέντρο, στολίδια κ λοιπά μπιχλιμπίδια...

λίγο πριν ολοκληρώσω το στόλισμα και με κολλημένο ένα πλατύ άνευ λόγου χαμόγελο,

ήρθε ο γνωστός...

-Ε75983809298302301201202 Καλημέρα!!!
-Καλώς τον, με τρόμαξες, πως μπήκες;
-Η γκαραζόπορτα είναι ανοικτή... 
-Μα δεν έχω γκαράζ...
-Ναι, του γείτονα εννοώ και ανέβηκα από τη ταράτσα.

Γιατί όλοι οι γήινοι στολίζετε πράσινα δέντρα στα σπίτια ενώ τα καταστρέφετε καίγοντας τα στα δάση;
-Αχ... άσε τα δάση, είναι ΜΕΓΑΛΗ ιστορία.

Στολίζουμε για τα Χριστούγεννα που φέτος επαναλαμβάνω στον εαυτό μου θα είναι μοναδικά!!!

Εσείς στο πλανήτη σας δε γιορτάζετε κάτι... ξέρω΄ γω, όλοι μαζί ενωμένοι και ευτυχισμένοι;
-Ναι, φυσικά... την μέρα της Σύναξης!
-Ποιας σύναξης, της Θεοτόκου;
-Βλακείες Ε, λες και δε στα έχω ξαναπεί;

Με κουράζεις ώρες ώρες...
-Ε πες μου να ξέρω ντε... μας χωρίζουν τόσοι πλανήτες και αστεροειδή, που να σας παρακολουθήσω...
-Είναι η σημαντικότερη στιγμή του πλανήτη μας,

ονομάζεται "Η Σύναξη της αυτοθυσίας" 

δε μπορείς να φανταστείς τι συναίσθημα βιώνουμε...

Η φυλή μου διαθέτει ικανά και πανίσχυρα όντα τα οποία αυτοθυσιάζονται κοντά στον Ωρίωνα κατά την ηλιακή έκλειψη.

Πεθαίνουν για το καλό μας, αφήνουν τους πιο υγιείς να συνεχίσουν τον πολλαπλασιασμό μας.

Ακούγεται θλιβερό αλλά έχουν πλήρη αίσθηση της ατομικής τους κατάστασης, αυτοθυσιάζονται, καταλαβαίνεις;;; 
-Έμεινα τώρα, εσείς είστε τελικά σπουδαία όντα!

Με συγκίνησες αλλά και από την άλλη με προκαλείς και δε θ΄αντέξω να σε ρωτήσω...
-Ελεύθερα Ε75983809298302301201202 
-Πόσο πληθυσμό έχουμε τα Ελληνικά όντα;
-Θες ακριβή αριθμό ή αναλυτικούς κωδικούς για τον καθένα σας;
-Αχ αχ αχ, όχι πάλι, μόνο αριθμό!
-Περίπου 10.815.197
-Αφαίρεσε 300 όντα...
-Γίνονται 10.814.897
-Τέλεια!!!

Θα μου την κάνεις αυτή τη χάρη;

Σε παρακαλώ, μόνο εγώ διαθέτω εξωγήινο βύσμα...

ξέρεις που κωλοβαράνε όλη μέρα;

Στην πρωτεύουσα μας, σε ένα πρώην παλάτι... δε θα σου ζητήσω άλλη χάρη please!!!!
-Χα χα χα Εψιλον, διαθέτεις χιούμορ;

Πρέπει να το ζητήσουν οι ίδιοι αυτό...
-Τώρα σώθηκες, αυτοί ζητάνε από μας να αυτοθυσιαστούμε, άσε που τους ακούμε και ένας ένας παίρνουμε σειρά...

Σε παρακαλώ, δε θα ζητήσω κάτι άλλο, ρίξτε κατά λάθος έναν δίσκο ή μάλλον όχι έναν κομήτη να βρει κέντρο, μεγάλο γιατί σέρνονται και κάποια βουβάλια εκεί μέσα.
-Έχετε τη δύναμη στην ψυχή σας και ασχολείστε χρόνια τώρα με ανοησίες, Ε75983809298302301201202 είναι απλά 300 ανόητα όντα,

δες τον αριθμό που προκύπτει και καλές γιορτές!!!

Καίτη Δροσίνη 

Η ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ, ΤΟ ΓΟΒΑΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ...

Ανάθεμα τη μοίρα μου και τη κακή μου τύχη!
Αριστούχος οικονομολόγος και πνίγομαι στο κάρβουνο... όχι άλλο κάρβουνο... ΠΥΡΗΝΟΚΑΡΒΟΥΝΟ ακούγεται πιο σικ!
Άγρια χαράματα στην κόψη του ονείρου, ποιού ονείρου;
Το ότι θα σκάσει μύτη ο Πρινς από κάπου και θα με στέψει Κουίν!
Όχι καλέ, δε ζω με ψευδαισθήσεις... μετράω τις μέρες για να πληρωθώ, πόσα;
Ούτε στον παπά δε το λέμε γιατί θα μας αφορίσει, αν μας αναγνωρίσει δηλαδή με τόση μουτζούρα που κουβαλάμε... τι είναι αυτό θεούλη μου, τέτοια κατάντια;
Φάτσα σκονισμένη και μαλλιά λιγδιασμένα σε καθημερινή φάση.
Όχι τίποτα άλλο, βάλαμε και μέσον για τη δουλειά μου, ναι ναι!
Επιτυχία η εργασία μου Αλλά κι εγώ, κοριτσάκι πράμα, εικοσιπέντε ετών, που να πρωτοπώ για το αντικείμενο μου και ποιος να με θαυμάσει...
Ντρέπομαι, γονατιστή ολημερίς να τσουβαλιάζω πυρηνοκάρβουνο...
Μωρέ να το λέω πιο συχνά έτσι;

όσο να πείτε βγάζει κάτι το επιστημονικό... Πόσοι το γνωρίζουν;
Να μπορούσα να χωθώ στο λογιστήριο θα ημουν αρχόντισσα!
Εκεί όσο να πεις θα ήμουν στολισμένη, θα ανέβαζα και καμιά φωτο στο χαζομαραφέτι όπως κάνουν όλες οι φυσιολογικές κοπέλες!
Ντακ φεις, στο γραφείο με καναδυό συναδέλφους...
Πω πω γεμίζει το στόμα σου...
"Ναι, ο συναδελφός μου από εδώ" "το γραφείο μας, έχει και θέα προς αμπελοχώραφα καλέ δείτε δείτε" άλλη μια κοντινή φωτό και στο βάθος κήπος!
Αλλά να προσγειωθώ και πάλι στα δικά μου, τι να φωτογραφίσω από τους δικούς μας έρμους μαύρους;
Σάμπως θέλουν να μας δουν έτσι;
αποστροφή στην εικόνα και αναστεναγμός κατάντιας...
Όχι φίλε μου, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή και καμιά κατάντια, αυτό που σε μαραζώνει από την άλλη είναι η αδικία...
πόσοι αγράμματοι σε θέσεις κύρους και πόσοι πτυχιούχοι άνεργοι και με μεροκάματα που τους αλλοτριώνουν;
Αλλάζω γρήγορα θέμα γιατί έπεσα και λίγο ακόμη θα θαυτώ εις τον πυρήνα, μωρέ σαν να το συνηθίζω λιγουλάκι...
Και μεθάυριο πληρωμή!
Ίσα που περισσεύουν πενήντα ευρώ...
Επομένως θα βάλω στην άκρη δέκα ευρουλάκια για το ποτό μου, καλέ ναι, βγαίνω μια φορά το μήνα με τα κορίτσια, δέκα στην άκρη για να έχω μια μικρή περιουσία και φυσικά θα αγοράσω τις πράσινες γόβες που κόλλησα εδώ και ενα μήνα!
Αχ ναι, θα στολιστώ γιατί όσο και να το κάνεις η ομορφιά με λίγες πινελιές και ενα καλό ρουχαλάκι αναδεικνύεται, πόσο μάλιστα με τις ψηλές γόβες!

Θα ρίξω τέτοιο λούσιμο που όχι κάρβουνο δε θα μυρίζει αλλά θα φουντώσει το μαλλί αλά Τάρνερ και θα το χαρώ!
Στο λατρεμένο μου μπαράκι τώρα...
Απίθανη μουσική και ζεστό περιβάλλον, σοβαροί νεαροί και τσαχπίνες κοπελιές, τι ωραία που περνάμε!

Ειδικά εγώ που πιάνω στασίδι κάθε φορά στη γωνία τέρμα, αυτό πάλι μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντικοινωνικό.
Μα δε μπορώ το μπιρι μπιρι θέλω να απολαύσω τη μουσική, αφήστε με επιτέλους!
Αρχίζω να πιστεύω πως είμαι δύστροπη, μα βλέπω τις φιλενάδες να ξεχύνονται εκεί μέσα σαν τα λαγωνικά...
καλέ αφήστε τους, θα κάνουν αυτοί το πρώτο βήμα...
δείτε εμένα, πόσοι με πλησιάζουν με τόση ξινίλα;
Εντάξει έχω τις επιτυχίες μου κι εγώ σε μέτριο επίπεδο, τι λέω η καρβουνιάρα;
Ή θα με πλησιάσουν δεκαοχτάχρονα ή εξηντάρηδες...
Παιδιά κάτι έχω σας το λέω, δεν μου συμβαίνει τίποτα το φυσιολογικό.
Πριν καιρό γνώρισα τον Αντώνη, όχι καλέ τον σκύλο, αμέσως το μυαλό σας τς τς τς...
με περίμενε κάθε μήνα στο μπαράκι, ήπιαμε καναδυό καφέδες τρεις μήνες μετά...αλλά Λούης κι αυτός.
Του ξέφυγε σε μια φίλη μου καθώς τα πίνανε..."καλή κοπέλα αλλά να... δε μου αρέσει η δουλειά της" το είπε παιδιά ο κομπλεξικός το είπε!
Δε πειράζει όμως, δε πτοούμαι, κάποιος θα εκτιμήσει το κόπο μου και θα του δείξω και το πτυχίο, σαράντα ευρώ κόστισε η κορνίζα, καμιά εικοσαριά χιλιάρικα οι σπουδές μου, ξέρετε ενοίκιο, μάσα και τα σχετικά καημένοι γονείς πληρώνατε τα κάρβουνα που θα κάνω απόσβεση σε τριάντα χρόνια αλλά πριν κλείσω θα το φωνάξω άλλη μια φορά...

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟΟΟΟ!!!!!!

Καίτη Δροσίνη

Ζωή λοιπόν, ζω…

Αρχικά Ζάω, και Ζήω, και Ζώω, σε διαφόρους τύπους ασυναίρετο..

Ζ το αρχικό και ουσιαστικό εννοιολογικά σύμβολο..

Αρχικά γραφόταν Ι, σύμβολο της ιδέας…

Γράμμα διπλό, αποτελείται από το Σ+Δ…

Το Σ σύμβολο της ενέργειας, και το Δ ολοκληρωμένη γήινη κατάσταση, (Δα=γή).

Ζω λοιπόν, υλοποίηση της ενέργειας μου, και…

Βίος δρόμος ταξίδι η τροχιά, αυτής της υλοποιημένης ενέργειας..

Εύκολη και κατανοητή ερμηνεία, για το υλικό επίπεδο…

Αγάπη τώρα, αγαπώ…

Από το επίρρημα Άγαν, που σημαίνει πάρα πολύ, με κυρίαρχη την ρίζα Αγ… πιθανόν προερχόμενη από το άγω…

Α είναι η αρχή του παντός,  η αρχή της δημιουργίας, με οποιαδήποτε έννοια..

Γ είναι η γέννησις περίπου ταυτόσημη έννοια κυρίως σε υλικό επίπεδο…

Δύσκολη η ερμηνεία της αγάπης, για το υλικό κόσμο.

Δεν ισχύει εδώ το ερμηνεύω, αλλά το νοιώθω..

Σε μια σύνδεση του υλικού, και του άυλου κόσμου, Ζωή και Αγάπη, Ζώ και Αγαπώ…

Με λογοτεχνική απόδοση, ορίζεται μια υλοποίηση της ενέργειας με σκοπό ένα ταξίδι, και πρώτο και ουσιαστικό συνοδοιπόρο την αγάπη…

Έτσι τελικά ερμηνεύεται και ο εγωισμός της μοναχικότητας εκείνου που πραγματικά αγαπά…

αλλά και η αγνότητα της ανιδιοτέλειας σε συναισθηματικό επίπεδο, υπαρκτή μόνο στον θεό, και τάση του ανθρώπου προς την θέωση.

Όλα αυτά λοιπόν ενεργητικά εκπέμπονται από τον ένα, αλλά και παθητικά εισπράττονται, διότι κανείς δεν είναι μόνος.

Η κλασική ρήση του Αριστοτέλη με το συμπτυγμένο νόημα «μόνος η ζώο η θεός»..

Διαφωνώ με τον γέροντα σοφό για το ζώο.

Και τα ζώα ζουν σε αγέλες, και οι άνθρωποι σε αγέλες, που για να τα ωραιοποιήσουμε τα λέμε κοινωνίες, λόγω της επικοινωνίας που έχουμε μεταξύ μας κυρίως με τον λόγο, και ελάχιστα με το ένστικτο.

Είναι όμως η επικοινωνία μας ανώτερη, από την επικοινωνία ήχων, αλλά κυρίως δια του ενστίκτου, από εκείνη των ζώων;

Εδώ λοιπόν στην επικοινωνία δια λόγου αρχίζει να διαμορφώνεται μια τελείως διαφορετική τάση.

Η σιωπή είναι χρυσός… και γενικότερα ο έλεγχος των πέντε αισθήσεων.

Τι λείπει άραγε;

H πραγματική επικοινωνία.

Επικοινωνώ σημαίνει παύω να υφίσταμαι, και κοινωνώ την ύπαρξη του άλλου, που το εισπράττει και ταυτίζεται με έμενα.

Η έννοια της θείας κοινωνίας μας το δηλώνει όσον αφορά τον θεό.

Γιατί όχι και για τον άνθρωπο, και τα ζώα, και τα φυτά.

Όταν λοιπόν εδώ κόβονται, η ακόμα χειρότερο παραποιούνται τα νήματα της επικοινωνίας…

Εκεί ακριβώς αρχίζουν, να υπεισέρχονται όλα τα αρνητικά… που εμποδίζουν τον άνθρωπο να πλησιάσει, τον άνθρωπο πρώτα και τον θεό στην συνέχεια…

Τραγικό αφού έχει προδιαγραφές καθ ομοίωση, στο υλικό επίπεδο.

Και εύκολα πλάθει πεπτωκότες, λασπώνει  δαίμονες, επισημοποιεί σατανάδες, μόνο και μόνο να δικαιολογήσει την αδυναμία, και την ανεπάρκεια του.  

Υπάρχει όμως η ψυχή που έχει την δυνατότητα να ισορροπήσει την κατάσταση…

Σε συνεργασία με τον νου, ελέγχοντας εμείς το κομμάτι του το μικρό, και ζώντας πέρα από την ζωή μαθαίνουμε και το υπόλοιπο δικό της κομμάτι….

Τον ψυχονού.

Για αυτό και η παραίνεση περί μη απωλείας των ψυχών υμών…

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

11/12/2014=12=3 

Σφαιρικές αντιλήψεις και γραμμική πραγματικότητα

Σφαιρική πραγματικότητα και γραμμικές αντιλήψεις;

Μια εκδοχή, που έχει μόνο ένα σημείο επαφής, τουτέστιν μια και μόνη αντίληψη για την πραγματικότητα…

Μπορεί να είναι Αλήθεια, μια αλήθεια στατική, ένα θεώρημα, ή ένα δογμα.
Αν όμως αλλάξουν τα δεδομένα, και αντιστραφούν οι όροι, το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό, δημιουργεί μια κινητικότητα και δεν έχει καμία απόκλιση.

Η αντίληψη των πραγμάτων παρίσταται γραμμικά με μια σφαίρα, ή οποία κινείται εφαπτόμενη συνεχώς πάνω στην ευθεία της πραγματικότητας, υπάρχουν δυο σημαντικά πλεονεκτήματα και πολλά υποδεέστερα.

Η αντίληψη είναι σφαιρική με ο΄τι αυτό συνεπάγεται…

είναι εναλλασσόμενη και εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία της πραγματικότητας που σαν ευθεία είναι άπειρη.

Σε τρισδιάστατη γραμμική απεικόνιση, με πολλές σφαίρες να κινούνται εφαπτόμενες στην ευθεία, έχουμε μια εικόνα της κίνησής μας, των επαφών μας του εμπλουτισμού των αντιλήψεων μας, την ροή μας.
Θα μπορούσε να ονομασθεί γέννηση η επαφή της σφαίρας με την ευθεία, και θάνατος η απομάκρυνσή της από αυτή.
Θα μπορούσε να είναι η ψυχή ο πυρήνας της σφαίρας, νους το υπόλοιπο, και σώμα η επιφάνεια.
Στην νοητή ευθεία του Ηλίου, κινούνται σε συγκεκριμένες αποστάσεις οι πλανήτες.
Στην νοητή ευθεία του γαλαξία κινούνται τα πλανητικά συστήματα..
Στην νοητή ευθεία του σύμπαντος κινούνται οι γαλαξίες.
Οι επιστήμονες άρχισαν να μιλούν για παράλληλα σύμπαντα...
Επιδιώκοντας να γίνει σαφέστερη η έννοια του Θεού…
Κάποτε θα μιλήσουν και για τεμνόμενα σύμπαντα...
Τότε θα γίνει σαφέστερη και η έννοια τού Χάους.

Πρώτα απ όλα όμως θέλω να γίνει σαφέστερη η έννοια του ανθρώπου…

Ίσως η αντίληψη να είναι το σύμπαν... συμπυκνωμένο μέσα στον καθένα, η μέρος του, αυτό που άλλοι λένε ψυχή, άγγελο, ένστικτο...
Τα πιστεύω, είναι ότι μας έμαθαν η ότι διαμορφώσαμε, από την υλοποίηση μας μέχρι να πεθάνουμε.

Μετά παύουν να υπάρχουν, όπως και το εγώ, η υποκειμενικότητα.
Υπάρχει ένα επιχείρημα, μακάβριο ίσως.
Όλοι όσοι έχουν βιώσει εμπειρία θανάτου ατόμου το οποίο διατηρεί την πνευματική του διαύγεια, ίσως έχουν συνειδητοποιήσει πώς υπάρχει ένα χρονικό διάστημα πριν το θάνατο, που το άτομο έχει ήδη περάσει σε μεγάλο βαθμό στον "άλλο κόσμο".
Σε αυτό το χρονικό διάστημα, κάποιος μπορεί να αντιληφθεί πολλές αλήθειες, αν δεν παρασυρθεί πλήρως από την οδύνη του.
Οι ιδέες οι ανακαλύψεις, οι εφευρέσεις, οι καλλιτεχνικές δημιουργίες που θαυμάζουμε, δεν γεννιούνται από τον δημιουργό τους, εκείνος απλώς, "μπαίνει" στο συμπυκνωμένο σύμπαν μέσα του και τις κάνει φανερές σε εμάς,
Δεν είμαστε είδωλα, είδωλο είναι αυτό που βλέπουμε.    

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

8/12/2014=18=9

Με ερέθισμα την κοινοποίηση της ανάρτησής από Νημερτής Δωρίδας

«Σφαιρική πραγματικότητα και γραμμικές αντιλήψεις»

Γενετικά όργανα και άλλα συναφή…

Αυτό το ρημάδι που βγάζει το λάδι

αθάνατο μοιάζει, δεν λιώνει ποτέ.

Κοπρόσκυλο μένει, την μοίρα μας δένει

γαβγίζει και φτύνει, βρωμιά και λεκέ

Αυτό το κουσούρι, γκαστρώνει γαϊδούρι,

Διχόνοια γεννάει, μα δεν θα το πω.

Σαν ύδρα της Λέρνης, αιδώς της Ελένης,

σκοπίμως φτιαγμένη, για άλλη ατραπό.

Αυτή η φωνή μας, φωτιά στο μουνί μας

Ακούγεται μόνο, σε δύο αυτιά

Εμείς στην υγειά μας, που είναι δικά μας,

για σας τα δικά σας, νερό στην φωτιά.

Μαζί σου αντρούτσο, ζωή για τον πούτσο

του άλλου τα θέλω, τα πώς, τα γιατί.

Σου μάθανε μόνο, το χέρι με τόνο

καθέτως να τείνεις, του κώλου χαρτί.

Αυτά τα παιχνίδια, ζαλίζουν τ΄αρχίδια

Γυρνάει ο τόπος, γερνάω και εγώ.

Εκείνα του κάκου, στερούνται θανάτου,

ποιος τάχα γεννάει, η κότα η τ αυγό.

Αυτό που ηκούστη, γαμήστε τον πούστη

Παράγγελμα μαύρο, του όχλου φαΐ.

Ξερνά στις πλατείες, σκουριά και νοθείες,

Κοπάδια και αγέλες, σκορπούν οι λαοί.

Αυτός ο παιάνας, της κάθε πουτάνας,

που ζει για το χρήμα, γαμίσι σκληρό.

Να παίρνει εξουσία, με μια συνουσία,

που βρήκες γραμμένο, ζητάω να βρω.

Dum spero, και υπάρχω, αλλά δεν σας γράφω

κι ας είναι η γλώσσα, για κάποιους ντροπή.

Στην κάθε ευθιξία, προσφέρω θυσία,

εκείνα που λέει….. καθώς οδηγεί.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

7/12/2014=17=8

Αλλάζουν οι εποχές…

Δεν φοβήθηκα ποτέ μου να πεθάνω, το εδώλιο της νύχτας να με δένει

Η ψυχή μου, από μένα παραπάνω, ξεψυχάει την στιγμή που περιμένει.

Κρύο κέλυφος σκεπάζει τον ζητιάνο, ούτε σάρκα ούτε αίμα απομένει,

 μια νεράιδα φυλακή σε κρύο πιάνο,  να γυρεύει μελωδία ξεχασμένη.

Δεν γεννήθηκα μονάχα για να παίρνω, αχαμνά υποταγμένος να σωπαίνω

ναυαγός σε ξερονήσι θα χορταίνω, ότι ξέρω, όσα ζω, κι όπου πηγαίνω

Κοκαλάκι νυχτερίδας ξεχασμένο, αργαλειός η κάθε μέρα που υφαίνω,

ο αέρας με κρατάει μεθυσμένο, με κρασί που δεν το πίνω, το ανασαίνω.

Αν με κάθε αμαρτία γονατίζω, κι αν στο θέατρο το αίμα μου παγώνει,

αναβλύζει προσευχή όταν δακρύζω, τραγωδία το εσύ και με πληγώνει.

Αν τη γνώση με κανόνες την ορίζω, αν φωτίζει το εγώ μου και το λιώνει

Δεν ακούω μουσική σε τόνο γκρίζο, που τις νότες μου αγέννητες σκοτώνει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

4/12/2014=14=5