Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Του ονείρου μου το όνειρο.

Νυχτερινό ταξίδι μου, στου όνειρου το δώμα
Γλυκεία νεράιδα αντάμωσα, με ολόλευκα φτερά
Γαλάζια λίμνη σκέπαζε το φιλντισένιο σώμα
Και στα μαλλιά της έτρεχαν κρυστάλλινα νερά

Δροσίσου στο ποτάμι μου, πιες από το νερό μου
Ως έσκυψε και μίλησε ψιθυριστά στο αυτί
Πλημμύρισε μ’ ευωδιαστά λουλούδια τ’ όνειρο μου
Με ένα τραγούδι ξύπνησα, σε μαγική γιορτή

Το τραγουδούσαν απαλά, αέρινες σειρήνες
Με άσπρα πέπλα του χιονιού, ολόλευκη ωδή
Κι έμοιαζε σαν κελάηδισμα όπως οι καρδερίνες
Ήμουνα στον παράδεισο, και δεν το είχα δει

Δεν έχει άλλα ψέματα, εδώ υπάρχει ειρήνη
Την λυπημένη σου ψυχή, ακούμπησε στο φως
Μόνο αγάπη έχει εδώ, στην σιωπηλή την λίμνη
Άστηνε να ξεκουραστεί, να λάμψει σαν  θεός

Δικαίωμα της μοίρας σου σ αυτόν εδώ τον κόσμο
Νάχεις αγγελικά φτερά, χάδι, και προστασία
Να δίνει στην ανάσα σου, άρωμα από δυόσμο
Και πίστεψε τα όνειρα, δεν είναι φαντασία

Στου ονείρου μου το όνειρο, σε παραδείσιο τόπο
Με λύκους ονειρεύομαι πως τρέχω συνεχώς
Και κάπου στο μεταίχμιο προσεύχομαι γαμώτο
Να μεγαλώσει η νύχτα μου, για να ποθώ το φως.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
28/12/2013=19=10=1

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Αμαρτωλή πόλη, σε ματωμένο ουρανό

Καθώς η μέρα τελειώνει ρόγχοι θανάτου φέγγουν το σεντόνι
Καθώς ο ήλιος πάει για τη δύση ξερά κορμιά σερβίρουμε γαμίσι
Κι όλα κινούνται γύρω από μορφές θαμπές σ΄ άδειες εικόνες
Κι όλα λεπτές κλωστές, που υφαίνουν οι ερωτικές ορμόνες

Είναι που λέγεται, πως η ζωή κρέμεται σε αγχόνη κάθε βήμα
έτσι έχω ακούσει, χάσκει στο αύριο φονιάς, και ψάχνει θύμα
Καθώς ο ήλιος δύει όλα μοιάζουν πάνω σε μπερντέ φιγούρες
Σκιές θεάτρου άψυχες, νότες βουβές σε άδειες παρτιτούρες.

 Αν αυτό είναι το πεπρωμένο, αυτό θα πρέπει να κοντράρω
Γι 'αυτό αντιμέτωπος στο μέλλον χωρίς οίκτο θα σαλπάρω
Τελειώνει ο χρόνος, το ταξίδι στην γραμμή μου δεν αρχίζει
Αλλά και εγώ μαχόμενος θα πέσω, σε έναν κόσμο που ελπίζει

Νοιώθω το χέρι της δικαιοσύνης άδικα, παιδιά να μαστιγώνει
Λέγοντας λάθος τα δεξιά, τα αριστερά το κέντρο, με σκοτώνει
Με πέταξε έξω επάνω σε νεκρούς, και εγώ μαζί θανατωμένος
στους δρόμους της ψηφιακής γυφτιάς, αρρύθμιστα συνδεδεμένος.

Πνευματικοί μου πρόγονοι, δάχτυλα που παγώνουν τα γραπτά μου
Είμαι σχεδόν εξόριστος σε πόλη, που πι σι ορίζουν την ματιά μου
Με τύφλωσαν τα λέιζερ, τον ζοφερό ορίζοντα σαρώνει ένα σκάνερ
Με τόσα σόου, και κυκλώματα την θέση μου την πήρε ένα μπάνερ

Καθώς το τέλος όμως πλησιάζει, περήφανα χωρίς να φοβηθώ
Όρθιος θα σταθώ για να πεθάνω, μύθος και έπος για να γεννηθώ
αφού στα γόνατα δεν έπεσα ως τώρα, ανάστημα ορθό θα υψωθώ
Ποτέ δεν θα ποθήσω κατηφόρα, ούτε σε κλώνους θ΄ αλλοτριωθώ

Δεν θα σπάσω ποτέ για κανέναν
Δεν θα πέσω ποτέ στην ουσία
Δεν θ΄ αρπάξει κανείς ούτε έναν
Δεν θα παίρνει ζωές η εξουσία

Δεν θα πέφτουν στα γόνατα άντρες
Δεν θα κλαίνε παιδιά στα σοκάκια
Δεν θα κάνουν πορνεία γυναίκες
Δεν θα είμαι βορά σε κοράκια

Θα σταθώ, έτσι απλά έστω μόνος
Στο ταξίδι του νου μου που ενδίδει
Κάπου ΕΚΕΙ, τελειώνει ο χρόνος
Και η ψυχή μια ψυχή παραδίδει

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
27/12/2013=18=9

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Ο ήλιος της βροχής.

Φαντάζει τόσο δύσκολο και ξένο
Σε έναν κόσμο πού χει τρελαθεί
Να βρω αλήθεια, μάταια προσμένω
Ούτε να  καταλάβω πως έχει χαθεί

Και ξέρω ότι είναι δύσκολο ακόμα
Σελίδα να γυρίσω, να βρω ένα φως
Ίσια να ζωγραφίσω με ένα χρώμα
Για να βρω πίστη, υποκρίνομαι θεός

Κάποιες φορές, μου φτάνει μια σπίθα
Μέσα της βλέπω φλόγες να κρατώ
Κάποιες  φορές, πιστεύω λάθος ήρθα
φάλτσο σε τέτοια νύχτα, χάδι να ζητώ.

Κάποιες φορές, σαν μεθυσμένος ναύτης
που ναυαγεί στις θάλασσες του νότου
Μοιάζει πνιγμός της μοίρας μου ο χάρτης
Και η πυξίδα κούφιο γέλιο καμαρότου

Όμως ο ήλιος λάμπει μέσα από τη βροχή
Ξέρω με δυσκολία, σε έναν κόσμο κρύο
Γυρεύω την αγάπη, στην πεζή μας εποχή
Δεν έχει πια χώρο η φάτνη μας για δύο.

Ξέρω πως η αλήθεια Θα φανεί στο τέλος
Όλοι το δρόμο μας, θα βρούμε στην ζωή
Ο φίλος μου, θα πάψει πια να ναι Οθέλος
ο κόσμος συνεχίζει πέρα απ την στροφή

Μπορώ να κάνω προσευχή στ΄ αστέρια
Μπορώ να δώσω χρώμα στην χαρά
Ξέρω που κατοικούν τα περιστέρια
Ξέρω πως φύτρωσαν αγγελικά φτερά

Ο ήλιος λάμπει μέσα απ την βροχή
αφήστε τον να λάμψει και για σας
Ο ήλιος λάμπει μέσα απ την βροχή
Το ξέρετε  ότι θα λάμψει και για σας

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
24/12/2013=15=6

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Νυχτερινή αναζήτηση …


   Μια αοιδός με δάχτυλά σαν κρίνα
παίζει βιολί, γλυκιά η επωδός.
Η γοητεία λατρεμένη μπαλαρίνα
σας έχει κάθε νύχτα επί ποδός.

Στέρφα αγκαλιά, αντάμωσε την πείνα
Στο πιάνο σεξ, αιώνιος χορηγός
Απόψε, άγγιξα την τάδε, η την δείνα
άχρηστος έρωτας, πικρή η επωδός.

Παραμυθένιο μου λουλούδι, από κάκτο
βρόγχος θανάτου λύσσα του βοριά.
Κλεφτά μια νύχτα τα αστέρια πήρα κάτω
κι άρπαξα, της  ψυχής τους την θωριά.

Σε κόσμο ψεύτικο ριγμένος τριγυρνάω,
Παραμυθάς, στην μουσική σας αυλητής.
Σ΄ αποστολή αθανασίας θύμα ξενυχτάω
φανταστικού στρατού, μοιραίος μαχητής

Νύχτα βασίλισσα μου, πως να αντέξεις
Το βάρος που χει  του αγγέλου η φωνή.
Σαν Αμαζόνα πολεμάς, άνομες λέξεις,
σειρήνα η μέρα, τις προβάλλει στο πανί.

Πατριωτικό το κάλεσμα, κλαγγές πολέμου
μια γη επαγγελίας καταγράφουν οι πηγές.
Στην φαντασία όλα παίζουν ουρανέ μου,
η αλήθεια μόνο νύχτα κλείνει τις πληγές

Μια αναζήτηση, σερφάρει στο μυαλό μου
άκρες δεν έχει, ούτε αρχή στο παρελθόν,
Να κάνει το αύριο πιο γευστικό καλό μου,
     να μην μιλάς,  για Γολγοθάδες των παθών.

Ψυχή-ψυχή με το μυαλό ονειροπόλου
Πληκτρολογώ ένα βασίλειο ξυπνητών
Τα όνειρα στημένες εικασίες του διαβόλου,
Ξεχάστε το έργο και απολαύστε το παρόν.

Κι αν τύχει μια στιγμή και κάτι σπάσει
Ρόδι δεν θα ναι, πιάτα σε σκυλίσιο μαγαζί.
Σκορπίστε τα στου φεγγαριού την χάση,
να βρει κομμάτια ο ζητιάνος για να «ζει»

Πολεμιστής, στης διαδρομής όλο το μήκος
Με την καρδιά μου τσεκουριά, να προκαλεί.
Έχεις σειρήνες για εχθρούς, αν είσαι λύκος
σ΄ αυτόν τον πόλεμο πεθαίνουν οι καλοί

Έλα στην γη των ξωτικών είπε ο γέρος,
εγώ στον νου σου οδηγός και ιχνηλάτης
Σαν καθοδήγηση μου, διάλεξα το θέρος,
ιθύνων ήλιος, εραστής και στρατηλάτης.

Μια αναζήτηση νυχτερινή, αιώνες ταξιδεύει
Σαν σκονισμένος οδοιπόρος σ άδειο μονοπάτι.
Λαίδη σε μαύρο, στα λευκά κυρία, σαγηνεύει,
ακόλουθοι της λεγεώνες, σε κρυμμένο χάρτη.

Όταν εσείς, οι κηδεμόνες στην καρδιά μου,
αλλά και εσύ, Κενούς θεούς αμφισβητήσεις.
Αίθουσες κρύες, θα ζεστάνουν τη βραδιά μου.
Τότε μπορείς… την αναζήτηση να ξεκινήσεις !

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
20/12/2013=11=2

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Ούτις εμοί γ΄όνομα….

Πήρες στην αγκαλιά σου την ελπίδα
Την στόλισες με σύννεφα καπνού
Φυλάς στον κόρφο σου την καταιγίδα
Ζέτα γαλάζιο πρωινό του ουρανού

Σκορπίστηκες σαν ψέμα στο λιμάνι
Βυθίστηκε η αλήθεια στο ρεφρέν
Νύχτα δεν έχει Ήλιο να ζεστάνει
Ντόρα  χλωμό φεγγάρι σε σατέν

Τις νύχτες εξορίζεις ψυχή σου
Μέσα σε φώτα κόκκινα ξερά
Σβήνουν κεριά οι ώρες στο κορμί σου
Τζένη, στολίστηκες πολύχρωμα φτερά

Ταξίδεψες σ΄ αρχαία μονοπάτια
Λερώθηκε ο χιτώνας σου με μωβ
Ποιος θα ενώσει όλα τα κομμάτια
Χρύσα χαθήκαμε, δακρύζει ο Ιώβ.

Ποιον θ΄ τυλίξει το βαρύ σου βλέμμα
Πως θα σκεπάσει, το φεγγάρι η ζωή
Αλλοίμονο δεν φτάνει, μόνο ένα ψέμα
Θέλει χιλιάδες, μέχρι νάρθει το πρωί.

Βουλιάζουμε σε γκρίζα λεωφόρο, εσύ φτηνός κομπάρσος, εγώ θεατής
Αγγίζω μοναχά την πρώτη πράξη, σ άχρηστο κούρσο, τιποτένιος πειρατής.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
8/12/2013=17=8

Τα δάκρυα της ψυχής

Έχει μια χίμαιρα  γιορτή, στου ποταμού την άκρη
Και της χορεύουν οι πηγές, της τραγουδούν αηδόνια
Μην συναντήσει αναποδιά, μην της κυλήσει δάκρυ
Να χει τον ήλιο οδηγό, όταν την κλείνουν χιόνια 

Οι νεραιδούλες του νερού, στολίζουν την νεφέλη
Και του βουνού τα ξωτικά, με πόθο της σφυρίζουν.
κλαίει και γίνεται βροχή με του έρωτα τα βέλη
βουβά τα μάτια τ’ ουρανού για χάρη της δακρύζουν

Οι Άγγελοι δοξολογούν, το σύμπαν προσκυνάει
Με προσευχές μελωδικές, με λάγνες ικεσίες
Ψυχή μου φύλαξε το φως, του Ήλιου που γυρνάει
Για να ανάψεις τη φωτιά, στο νου για τις θυσίες

Κορδόνι μου μεταξωτό, βελούδινο μου σώμα
Νέκταρ θεών τα χείλη σου, τα στήθη αμβροσία
δεν βρίσκει φως η ίριδα, δεν περισσεύει χρώμα
λευκό μένει το κάδρο σου, με διάφανη ουσία .

Φύλακες, εξαπτέρυγα, οντότητες και θρόνοι
Χαρίζουν μέρες στην γιορτή, στιγμές ελευθερίας
Τυλίγουν σε δροσόφυλλα τον χρόνο που τελειώνει
Ψυχές αιθέριες, διάφανες φώτα σβηστά πορείας.

 Ας μην στερέψει ο ποταμός, να ζήσει η νεφέλη
Να λούζονται τα ξωτικά, νεράιδες να χορεύουν
Και όταν έρχεται άνοιξη, θα τραγουδούν αγγέλοι
στου Ήλιου τα γυρίσματα, ψυχές που ταξιδεύουν.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
13/11/2013=12=3  
αφιερωμένο στο πουλάκι μου, την Μαρία Νεφέλη!