Η ΜΠΛΕ ΜΠΟΥΓΑΔΑ...

Χθες βράδυ 5/9/2014 ( 21:45 )

"Αν ξανά πάρω ακριβό παντελόνι να μη με λένε!

Πάνε τα ρούχα μου  τι θα βάλω αύριο;

Άσε που θα γίνω και ρεζίλι στις γειτόνισσες...

Τέτοιες αποχρώσεις του μπλε, ούτε στη ντουλάπα του Αντωνάκη  ... καταστροφή

-Καλησπέρα Έψιλον!
-Βρε καλώς τον!

Που χάθηκες πέντε μήνες;

Καλά δε σε νοιάζει αν ζω και πως περνάω, αναίσθητος έγινες κι εσύ... σχεδόν ανθρώπινο είδος!
-Δε μπορούσα να κατέβω Έψιλον, σου έχω εξηγήσει πολλές φορές δεν εξαρτάται από μένα, πρέπει οι συνθήκες να βρίσκονται σε σταθερά επίπεδα.
-Τι δικαιολογίες... Με ξέχασες!
-Μα πίστεψέ με επιτέλους! ( με νεύρα ο εξωγήινος )

Η επαυξημένη ακτινοβολία των ιονισμένων πυρήνων που εισέβαλαν με τα υψηλότερα σωματίδια αυτή τη φορά, στην ατμόσφαιρά σας, παρεμπόδισε...
-Μη μη αρκεί σε πιστεύω!

Δε μπορώ μαθήματα τέτοια ώρα, δες πώς έγιναν τα ρούχα μου... σκέτη φρίκη και τα έπλυνα στους 30 βαθμούς μόνο...
-Μια χαρά είναι, ταιριάζουν στον πλανήτη μου... Έψιλον θέλω μια χάρη!
-Ε βέβαια γιατί θα κατέβαινες...

Καταρχήν, χαίρομαι που έκοψες το υπόλοιπο κωδικοποιημένο όνομά μου γιατί ήταν βαρετό, τελικά Αρειανοί-γήινοι μια ζωή χάρες ζητούν  για πες...
-Θέλω να πας στην Αμφίπολη!

Μέσα σ' ένα σημείο που θα σου υποδείξω υπάρχει ένα μπλε κρανίο, θέλω να το πάρεις!
-Τι λες καλέ;

Δε γίνεται!
-Μα γιατί;

Εμείς δε μπορούμε να πλησιάσουμε γιατί θα εντοπιστούμε, εσύ κάτι θα σκεφτείς!
-Εγώ κάτι θα σκεφτώ, που; Εκεί βρίσκονται τοποθετημένες, μέρες τώρα, καμιά εικοσαριά κάμερες με δεκάδες συνεργεία να πηγαινοέρχονται.

Επίσης, υπάρχει πλήθος εργατών, αρχαιολόγος, μηχανικοί, εφοριακοί και πολλοί άλλοι, δε θα αναφέρω δε για τον Αντωνάκη που κάθε τρεις και λίγο βρίσκει χρόνο και πετάγεται! Του έχει ξυπνήσει τα αρχαιοκαπηλίστικα ένστικτα ο άλλος ο γκαντέμης  που μέγα λάθος της αρχαιολογίας και δε κάνει ντου στα ενδότερα του, εκεί θα βρει... μέχρι και αρχαίους χαμένους πολιτισμούς για να μη σου πω ολόκληρη την Ατλαντίδα!
-Δε θα μπορέσεις δηλαδή;
-Όχι βέβαια!
-Και τι θα γίνει με το κρανίο;

Αν το πάρουν;
-Δε νομίζω, εκεί θα το αφήσουν κρυμμένο... αυτοί για να καταλάβεις, άλλα βρίσκουν και άλλα διαδίδουν, έχει πέσει ο κόσμος σε παραλήρημα... μέχρι και στοιχήματα βάζουν!

Θα βρούμε αυτό, θα βρούμε το άλλο... εδώ παπάς εκεί παπάς... παιχνίδια για να περνάει η ώρα μεταξύ μας...
-Γιατί δίνετε τόση μεγάλη έμφαση στους τάφους των προγόνων σας;
-Μα γιατί μπαίνουμε στην διαδικασία της σύγκρισης... οι ΤΟΤΕ και οι τώρα...

Μην απογοητεύεσαι για το κρανίο, αν καταλήξει σε βίλα πολιτικού, τότε ξανά κατέβα και θα σχεδιάσουμε πως θα το πάρουμε
-Σε αφήνω Έψιλον, θα τα πούμε σύντομα!
-Καλό γαλαξιακό ταξίδι Αρειανέ μου!

Καίτη Δροσίνη

"Ο Τούρκος, η συκιά και το χαρέμι"

Το ανόητο αλλά κατά τ' άλλα διεισδυτικό χαζοκούτι κατάφερε να θεοποιήσει τον αιώνιο εχθρό των Ελλήνων.

Με αφορμή τα αμέτρητα σήριαλ, όλες ονειρεύονται Τούρκους, μελαχρινούς, σωματώδεις, πρωταγωνιστές και αντίγραφα του δικού μας Ξανθόπουλου.

Τρεις πλανήτες ευθυγραμμίζονται και η σελήνη σε έκλειψη δημιουργούν ένα μοναδικό πέρασμα στο παρελθόν, τότε που οι "γοητευτικοί" γείτονες δεν ήταν και τόσο "ελαστικοί"... η πύλη βρίσκεται στο ανατολικό μέρος του κάστρου.

Η Πέννυ και ο Παπιέ Ανδροκλής είναι παιδικοί φίλοι, συναντιούνται μόνο όταν εκείνη κατεβαίνει από την Αθήνα, εκείνος θηλυπρεπής και ονειροπόλος την θεωρεί μοναδική του φίλη και την εμπιστεύεται. Βαδίζοντας αργά μετά το νεκροταφείο, συζητώντας και χωρίς να το καταλάβουν περνούν κάτω από την πύλη την κατάλληλη στιγμή...

ΠΕΝΝΥ: Πως είναι η ζωή στο χωριό πες μου...

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Πως να είναι;;

χάλια μαύρα!

Μόνο γιαγιάδες και παππούδες έχουν ξεμείνει και οι παντρεμένοι, οι ξέμπαρκοι τρέχουν πίσω από τα κοριτσόπουλα.

Καλέ;;

τι βρίσκουν πια στα κοριτσάκια;

Τέτοιο ομορφόπαιδο και κλείνω έναν ολόκληρο χρόνο μόνος, το ακούς;

μόνος φιλενάδα.

Αράχνιασα!

ΠΕΝΝΥ: Μην βιάζεσαι, κάτι θα βρεθεί.

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Το γοργόν και χάριν έχειν λέω εγώ! Καλέ;

Ποιες είναι αυτές που κάθονται κάτω από τη συκιά;

πρώτη φορά τις βλέπω, για τσιγγάνες μοιάζουν αλλά στο πιο γαλαζοαίματο.

( Κάτω από την σκιά δέκα νεαρές γυναίκες χασκογελούσαν.

Ο Ανδροκλής όλο χάρη και σκέρτσο πλησίασε κοντά τους )

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Σουσουράδες από που είστε καλέ και δε σας έχω ξαναδεί, πόσο όμορφες και παλιομοδίτικες!!!

Αχ, πότε θα φύγετε θα πλακώσουν όλοι οι βλάχοι αν σας πάρουν είδηση...

ΠΕΝΝΥ: Κορίτσια είστε από κάποιο διπλανό χωριό;

Περίεργα τα ρούχα σας, θυμίζουν σκηνικό από ταινία...

( οι κοπέλες χαμογελούσαν και πείραζαν τον Ανδροκλή φορώντας του μαντήλια στο κεφάλι μέχρι που ακούστηκαν καλπασμοί αλόγων και έντρομες σηκώθηκαν να φύγουν φωνάζοντας όλες μαζί... Τούρκοι- Τούρκοι! )

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Τούρκοι;;;; Αχ που είναι καλέ; ( στρώνοντας το μαλλί του )

Τα κορίτσια κρύφτηκαν αμέσως και οι εισβολείς πλησίασαν τους ήρωες μας, ο Ανδροκλής χαμογελούσε γεμάτος ενθουσιασμό ενώ η Πέννυ παρέμενε ακίνητη και γεμάτη απορία.

Εκείνοι πλησίασαν με τα άλογά τους, πέντε στον αριθμό, και τους κοίταζαν λέγοντας... ΤΟΥΡΚΟΣ: Ωρέ Γιαούρηδες δεν φοβάστε;

Από που ήρθατε;

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Να δεις φιλενάδα που μας περνάνε για κομπάρσους...

Καλέ που κρύβεται ο σκηνοθέτης, ποιος είναι;;;

Μμμμ λέω να αυτοσχεδιάσω, είμαι κουκλί στους αυτοσχεδιασμούς!

Ωιμέ, θα θυσιαστώ για την πατρίδα, βασανίστε με ατελείωτα!

ΤΟΥΡΚΟΣ: Τι πράμα είναι ετούτο; Ζεβζέκης.

( κατέβηκαν από τα άλογα δυο Τουρκαλάδες και έδεσαν πιστάγκωνα τους δυο φίλους, του έσυραν μέχρι τα κελιά του Σουλτάνου.

Εκεί, τους έβαλαν σε ένα κελί με δεκαεπτά βρώμικους και νηστικούς συμπατριώτες προγόνους τους.

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Καλέ, όσο πάει γίνεται και καλύτερο! Μυρίζει αντρίλα και ζαλίζομαι! ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ: Σε χαλάσανε έρμο πλάσμα...

ΠΕΝΝΥ: Δε θέλω να σε τρομάξω αλλά δε πρόκειται για ταινία, μάλλον κάτι χειρότερο συμβαίνει και δε μπορώ να το αντιληφθώ...

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Μην είσαι χαζή! Σε λίγο καιρό όλα τα κανάλια θα μιλούν για ένα νέο ανερχόμενο ταλέντο, δηλαδή εμένα!!!

( ένας Τούρκος ανοίγει απότομα την πόρτα και αρπάζει κυριολεκτικά την Πέννυ )

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Καλέ μη, που την πάτε;;; εμένα πάρτε, εμένα βασανίστε, εμένα!

( τρώει ένα δυνατό χαστούκι και πέφτει κοντά στα πόδια δυο κρατουμένων )

Αχ, παρηγορείστε με, που πάνε την φιλενάδα μου;;;

ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ: Στο χαρέμι μάλλον, εκεί που θα' πρεπε να πας και εσύ...

( Η Πέννυ οδηγείται στο χαρέμι όπου οι κοπέλες την αγκαλιάζουν και την ντύνουν, της φτιάχνουν τα μαλλιά και της δίνουν οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει ώστε να μάθει το χορευτικό και να εντυπωσιάσει τον Πασά )

ΠΕΝΝΥ: Δε μπορεί, εφιάλτης είναι από τα παλιο-σήριαλ, που θα πάει, θα ξυπνήσω...

( μετά το χορευτικό οι κοπέλες κάθισαν στις μαξιλάρες και οι Τούρκοι έφεραν στον Πασά, τον Ανδροκλή )

ΠΑΣΑΣ: Τίνος είσαι ωρέ;

Από που μας έρχεσαι;

Γιαούρης χαλασμένος είσαι;;

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Τι πρέπει να απαντήσω τώρα;

( πλησιάζει τον Τούρκο ) τι λέει το σενάριο; Καλέ βοηθήστε...

ΠΑΣΑΣ: Ωρε Γιαούρη, είσαι ζεβζέκης αλλά με κάνεις και γελάω, πως θα σε κρεμάσω εγώ τώρα;;;

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Χα χα χα, καλέ τι ωραία έκφραση που έχετε, τύφλα να έχει ο Σουλεϊμάν! όμως καλό θα ήταν να κόψετε λίγο τα μούσια, πως τρώτε την σούπα σας;

Για φορέστε αυτό το κολιέ το τυρκουάζ να δω πως σας πηγαίνει... ( πριν πλησιάσει τον άρπαξαν οι φρουροί και τον απομάκρυναν )

ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ: Ένας ένας καλέ, είπαμε... μη μη μη μη

ΜΗΤΕΡΑ ΑΝΔΡΟΚΛΗ: Σήκω επιτέλους, αγκαλιά με το κοντρόλ κοιμάσαι...

Καίτη Δροσίνη 

Το διαζύγιο του Κυρίου κ της Κυρίας Τσιτσιμπίκου...

Στην γειτονιά εθεωρείτο το πιο αγαπημένο και αξιοζήλευτο ζευγάρι.

Δε προλάβαιναν να περάσουν το κατώφλι του σπιτιού τους και επιδίδονταν σε παθιασμένα φιλιά και ατελείωτα χάδια.

Η γειτονιά είχε βαρεθεί τα σαλιαρίσματα, ώσπου μια μέρα... σαν αστραπή εν αιθρία σκάει η λέξη "διαζύγιο".

Ακούστηκε από το παραθυράκι του μπάνιου τους και μέσα σε λίγα λεπτά είχε μεταφερθεί μέχρι τον φούρναρη του διπλανού τετραγώνου.

Ναι, ήταν αλήθεια, το ζεύγος χώριζε και ήταν οριστικό.

Δυο αντίπαλα στρατόπεδα δημιουργήθηκαν με αγριεμένο κοινό, συγγενείς, φίλους και κουμπάρους να ωρύονται καθημερινώς...

Έφτασε το χειρότερο σημείο όλων των μελλοντικών χωρισμένων, η λίστα διαχωρισμού των κοινών περιουσιακών στοιχείων, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν μόνο αντικείμενα και έπιπλα από την κοινή συμβίωση...

Ο Τσιτσιμπίκος θα κρατούσε το σπίτι μιας και η σύζυγος δεν άντεχε να πληρώσει το χαράτσιον.

Τριανταδύο μερόνυχτα έγραφαν τι θα διεκδικούσε ο καθένας τους... ούτε οι συγγραφείς τέτοια προσήλωση.

ΤΣΙΤΣΙΜΠΙΚΟΥ ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ:

-Δέκα κουβέρτες κοντοβελονιά.

-Εικοσιτέσσερα σεντόνια βαμβακερά.

-Δυο καναπέδες.

-Σύνθετο.

-Πίνακες ( "ο παππούς με το τσιμπούκι" και ο "άνδρας πάνω απ' τα σύννεφα" )

-Λεμονοστύφτης.

-Τιρμπουσόν.

-Αντλία λαδιού.

-Μίξερ.

-Φριτέζα.

-Κατσαρόλα μεγάλη - " μεσαία - " μικρή

-Ταψί μεγάλο - " μεσαίο - " μικρό

-Ποτήρια ( όσα διασώθηκαν )

-Φλιτζάνια -Γάντι κουζίνας

-Κρεμάστρα για πετσέτες

-Σουπλά, τέσσερα

-Κουρτίνες όλες

-Μπρίκι καφέ ανοξείδωτο

-Καράφα κρασιού

-Σερβίτσια όλα

-Υ.Γ. ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΧΥΛΙΑ ΠΟΡΣΕΛΑΝΗΣ

ΤΣΙΤΣΙΜΠΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

-Δυο τηλεοράσεις

-Υπολογιστής

-Τραπεζαρία

-Δυο καρέκλες κουζίνα

 -Playstation

 -Υ.Γ. ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΧΥΛΙΑ ΠΟΡΣΕΛΑΝΗΣ

Οι δικηγόροι σήκωσαν τα χέρια ψηλά και οι απειλές για τα υλικά τους δεν είχαν τελειωμό.

Ορίζεται η Δίκη για τον επόμενο μήνα.

Θα δικαστούν ερήμην διότι...

Μια μέρα πριν την Δίκη βρέθηκαν στο σπίτι του Ευάγγελου για να συζητήσουν ήρεμα, τα πράγματα αγρίεψαν όταν έφτασαν στα κοχύλια, τα ήθελαν πολύ και οι δυο με κανέναν τους να υποχωρεί...

Κρατούσε ένα ο καθένας και ούρλιαζε, μέχρι που τα χτύπησαν στα κεφάλια τους ταυτοχρόνως.

Εξάκιλο κοχύλι προκαλεί άραγε αμνησία...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ: Καρδιά μου ξύπνα! Μα γιατί κοιμόμαστε στο πάτωμα;;; τι μου έκανες εχθές σουσουράδα;;;

ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ: Μμμ άσε με δε μπορώ άλλο...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ: Επειδή μάλλον θα πέρασα καλά, πάμε να φάμε έξω αγαπούλα μου... ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ: Να χτενιστώ και φύγαμε πασάκα μου...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ: Ωχ έσπασαν τα κοχύλια, φωτιά είσαι γυναίκα! Σωστός Βεζούβιος ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ: Χαχχαχα καλέ μη, καλύτερα μωρό μου, κινέζικα ήταν!

Καίτη Δροσίνη

Αντιηλιακή προστασία!

Θα σου ορκιστώ, θα σου ορκιστώ
Πόσο σ΄αγαπώ και σε λαχταρώ
Θα σου ορκιστώ και θα στο ξαναπώ
Στο καλά κρυμμένο μου το μυστικό
Στο αντηλιακό, στο αντηλιακό
Με δείκτη προστασίας στο δεκαοχτώ

Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν δε με πιστεύεις ας τσουρουφλιστώ
Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν με κάψει ο ήλιος θα μασκαρευτώ

Γύρισες και κοίταξες μια μελαχρινή
Πόνεσα πολύ, πόνεσα πολύ
Δεν έχει ανάγκη η άτιμη την αντηλιακή
Έκλαψα πολύ, έκλαψα πολύ
Μα τη τσαχπινιά μου δε την έχει αυτή
Ούτε τη δική μου αντηλιακή
Είναι ακριβή, είναι ακριβή

Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν δε με πιστεύεις ας τσουρουφλιστώ
Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν με κάψει ο ήλιος θα μασκαρευτώ

[ γέφυρα ]

Έκρυψα τα μάτια μου για να μη δεις πως κλαίω
Πήρα το φαρμακοποιό και άκου τι του λέω...
Με γέλασες κι οι κρέμες σου δεν ήτανε καλές
Τράβα στον Ταΰγετο και κόψε φυλλωσιές
Φτιάξε μια καλή, φτιάξε με καλή
Να μη φορά καμιά μελαχρινή
Άντε γιατί... αχ έκλαψα πολύ!

Καίτη Δροσίνη