Καλοκαίρι σε βεράντες, στηριγμένο με ιμάντες,
μονοξείδιο και αύρα, παραφουσκωμένη σαύρα.
Κλιμακώνεται η ζέστα, φορτωμένη δίνει ρέστα,
βομβαρδίζει το μπετόν, το βραχύ κάνει μακρόν.
Καλοκαίρι σε αυλίτσες, ταξιδιώτης με βαλίτσες.
Η δροσιά φυλακισμένη, στον κλιματισμό δεμένη,
ψάχνει τρόπο να λυθεί, απ την κρίση να σωθεί,
ξεφυσά να κάνει ρεύμα, αισθητήρια στο τέρμα.
Καλοκαίρι σε μπαλκόνια, εγχειρήσεις σε πεπόνια,
η σειρήνα πέρα σκούζει, σπαρταράει το καρπούζι.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, μόνο θαύμα θα το σώσει,
για της κάψας τη μανία, θα χρειαστούμε λιτανεία.
Καλοκαίρι στα σοκάκια, φορτωμένοι τα δισάκια,
στη νησιώτικη δροσιά, έρωτας και ξεγνοιασιά,
και η θάλασσα η κλέφτρα, αεικίνητη πλανεύτρα,
κάνει το κορμί καράβι, την καρδιά ξανά ανάβει.
Καλοκαίρι ευγενικό, στον ξανθένιο μου ενικό,
μόνος μου εγώ και εσύ, κόκκινο γλυκό κρασί,
και ο έρωτας να παίζει, γύρω από το τραπέζι
με φουστάνι βυσσινί, στου φινάλε την σκηνή.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
2/6/2017=18=9
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ηλιοσχολιασμοί