Σάββατο 3 Μαρτίου 2018

Σκυταλοδρομία του παντός


   
Τρέχει με βία ο βοσκός να πιάσει,
στον ξεφτισμένο σου ποδόγυρο το νήμα,
με κοροϊδία, το κοπάδι να χορτάσει,
στο μαντρωμένο σου αυλόγυρο, με χρήμα.

Τρέχει αργά η νύχτα να μερώσει,
με τo κελάρυσμα του αγέρα, τα χωράφια,
φτάνει γοργά, η μέρα, να πληρώσει
δώρο αγλάισμα, του ήλιου τα χρυσάφια.

Τρέχει μ΄ ορμή, και το νερό στο ρέμα,
και φτιάχνει ρούγες, με την όχθη ιχνηλάτη,
στη διαδρομή, από πρωί μέχρι το γέρμα,
λευκές φτερούγες, να μαδούν στην πλάτη

Τρέχει με χάρη, κι μυλόπετρα δεμένη,
κι όπως γυρνάει, δεν ξεφεύγει ούτε ρούπι,
κόβει το στάρι, ξεφυσώντας ανασαίνει,
όταν πονάει, δάκρυα στάζουν στο καλούπι.

Τρέχει αιώνια, το σύμπαν και «χωρεί»,
και κάθε εικόνα συνεχώς μορφή αλλάζει,
άπειρα χρόνια, σταθερά «τα πάντα ρεί»,
«δεν μένει τίποτα» ο χρόνος όλο τάζει.

Τρέχει κι ο νους, δεμένος με κλωστή
στην κοσμική ανέμη που γυρίζει,
σε άλλη διάσταση, η ψυχή μου γελαστή,
γνέφει ακίνητη, σαν με καλωσορίζει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
3/3/2018=17=8

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ηλιοσχολιασμοί