Παρασκευή 7 Ιουνίου 2019

Πορφυρένια μου κυρία…για σένα…


Όπου γεννιέται πορφυρό έχει ο τόπος πύρα,
τίκτει η γη ένα σταυρό, κι η θάλασσα αρμύρα.


Μενεξεδένια βάφονται το δειλινό τα αλώνια,
οι χειμωνιές διαγράφονται, η άνοιξη αιώνια.

Υπάρχει κάποιο τίμημα στα θερισμένα χόρτα,
ανταριασμένο κτύπημα, σε κλειδωμένη πόρτα.

Άσβεστη σπίθα του παντός, φωτίστηκε η πύλη,
κι άναψε φως εκ του φωτός, έλαμψε το καντήλι.

Το αίσθημα του ταπεινού, τη λογική δεσμεύει,
στα δαχτυλίδια του καπνού η σκέψη ημερεύει.

Το πνεύμα που σε φίλησε, ρέει σε άλλη φύση,
στοχάσου κι αναζήτησε, του γόρδιου τη λύση.

Ο άνεμος καθώς φυσά, τους δρόμους ερημώνει
και τις σκιές ψιθυριστά, τις νύχτες μεγαλώνει.

Μονάχα βράχος που κυλά, τον νου αναμοχλεύει,
καθώς τον κύμα απατηλά, τα βότσαλα πλανεύει.

Στις αλλαγμένες διαδρομές, ορίζεται η γνώση,
αμφισβητούνται οι δομές, μποδίζεται η πτώση.

Πορφύρα μου τριαντάφυλλο, δεμένος με καδένα,
στου ονείρου μου το άσυλο, μόνος μαζί με σένα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
7/6/2019=25=7

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ηλιοσχολιασμοί