Έρωτας

Στου φεγγαριού το φως το μυρωδάτο,

βλέπω το χρώμα των ματιών σου να μου γνέφει.

Τα μάτια αυτά μοναδικά να φέρνουν την Σελήνη στην αυλή μου.

Τα χείλη κόκκινα, όλο φωτιά, αλλά και αγγέλλου, χάδι τρυφερό συνάμα.

Τι να σκεφτώ, χάνεται ο νους, και τρέμει ανήμπορο το σώμα,

Πώς να αγγίξεις αύρα αγγελική…

Πώς θεϊκά, τα χέρια και τα χείλη, το τρυφερό λουλούδι να μυρίσουν.

Να στρώσει η ψυχή σεντόνια μεταξένια, ν ανοίξει δρόμο ουράνιο, μαγικό

Τότε, αστέρια και διαμάντια, θα γίνουν ένα, τέλεια και απόλυτα,

όπως αξίζει στου έρωτα θεού την ποθητή λατρεία.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

26/4/2013   

Γυναίκα

Πίσω από την πλάτη μας η θάλασσα, αεικίνητο φόντο ζωντανό.

Μπροστά μας, χιλιάδες ήλιοι, ΕΝΑΣ, αυτός που ανατέλλει ζωή αιώνια.

Στου τρυφερού μας αλόγου την χαίτη όνειρα κρεμάμε, να κυματίζουν στον αέρα.

Μια αγκαλιά θηλυκή, το χαμήλωμα του ουρανού μας περιμένει, η Γή, η μάννα, η ερωμένη, η κόρη!!

Τούτη την νύχτα πατώ στην θάλασσα,

και κεντρίζω τα πλευρά του αλόγου μου,

αέρας και όνειρα, τοξεύουν ίσια στο φεγγάρι

δεν χαμηλώνει ο ουρανός?

Ψηλώνω εγώ!!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

20/4/2013

Αφιερωμένο στην ψυχή της συμπαντικής Αμαζόνας.

Ανάσες έκπτωτου Αγγέλου.

Μενεξεδένιος Ήλιος στα όνειρα σου θα τρυπώσω

Και σαν τον κλέφτη, την πορφύρα σου θ΄ αγγίξω.

Τον κρίνο, που σε δένει με το μέλλον θα ματώσω,

την φλογισμένη ακτίνα μου, στο τόξο σου θα κρύψω.

Κι αν το χει η νύχτα τάμα, να με καίει από ζήλια,

με την κατάρα του μισού, να με σφραγίζει η σκύλα.

Στου ταξιδίου μου τα γυρίσματα, χίλια καντήλια

δρόμο θα βρουν, να κόψω του παράδεισου τα μήλα. 

Σαν η δροσιά του πρωινού που στάζει, και την Γή ποτίζει

νέκταρ θα γίνει, και αλμυρόξινο κρασί να μας μεθύσει.

Φάρος της θάλασσας της κοραλλένιας, πόθους σαν φωτίζει  

σε αμφορέα βελούδινο, γλυκό κι  αθάνατο νερό  σαν χύσει.

Τότε που το μισό ένα θα γίνει, τότε δεν θα χει νύχτα χάρη

σε πέπλα λήθης τυλιγμένοι, της μέρας ας σβηστεί το φως.

Κρυμμένοι σε χαράδρα μαγική, μια μόνο λάμψη, το φεγγάρι 

δυο αστέρια διάφανα αιώνια, το τίποτα τα πάντα, κι ο βυθός.

ΟΥ ΤΙ  ΔΑΝΟΣ

30/3/2013

Αλήθεια

Βέρα Μανιάτικη ψυχή στο σώμα δεν χωράει

Πετά στην άκρη του Σαγγιά, στο Ταίναρο βουτάει

Λούζει τον κόσμο με νερά, με χτένια τον υφαίνει

Και με δρεπάνια κοφτερά του κόβει την ανάσα.  

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/2/2013