Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Το διαζύγιο του Κυρίου κ της Κυρίας Τσιτσιμπίκου...

Στην γειτονιά εθεωρείτο το πιο αγαπημένο και αξιοζήλευτο ζευγάρι.
Δε προλάβαιναν να περάσουν το κατώφλι του σπιτιού τους και επιδίδονταν σε παθιασμένα φιλιά και ατελείωτα χάδια.
Η γειτονιά είχε βαρεθεί τα σαλιαρίσματα, ώσπου μια μέρα... σαν αστραπή εν αιθρία σκάει η λέξη "διαζύγιο".
Ακούστηκε από το παραθυράκι του μπάνιου τους και μέσα σε λίγα λεπτά είχε μεταφερθεί μέχρι τον φούρναρη του διπλανού τετραγώνου.
Ναι, ήταν αλήθεια, το ζεύγος χώριζε και ήταν οριστικό.
Δυο αντίπαλα στρατόπεδα δημιουργήθηκαν με αγριεμένο κοινό, συγγενείς, φίλους και κουμπάρους να ωρύονται καθημερινώς...
Έφτασε το χειρότερο σημείο όλων των μελλοντικών χωρισμένων, η λίστα διαχωρισμού των κοινών περιουσιακών στοιχείων, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν μόνο αντικείμενα και έπιπλα από την κοινή συμβίωση...
Ο Τσιτσιμπίκος θα κρατούσε το σπίτι μιας και η σύζυγος δεν άντεχε να πληρώσει το χαράτσιον.
Τριανταδύο μερόνυχτα έγραφαν τι θα διεκδικούσε ο καθένας τους... ούτε οι συγγραφείς τέτοια προσήλωση.
ΤΣΙΤΣΙΜΠΙΚΟΥ ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ:
-Δέκα κουβέρτες κοντοβελονιά.
-Εικοσιτέσσερα σεντόνια βαμβακερά.
-Δυο καναπέδες.
-Σύνθετο.
-Πίνακες ( "ο παππούς με το τσιμπούκι" και ο "άνδρας πάνω απ' τα σύννεφα" )
-Λεμονοστύφτης.
-Τιρμπουσόν.
-Αντλία λαδιού.
-Μίξερ.
-Φριτέζα.
-Κατσαρόλα μεγάλη - " μεσαία - " μικρή
-Ταψί μεγάλο - " μεσαίο - " μικρό
-Ποτήρια ( όσα διασώθηκαν )
-Φλιτζάνια -Γάντι κουζίνας
-Κρεμάστρα για πετσέτες
-Σουπλά, τέσσερα
-Κουρτίνες όλες
-Μπρίκι καφέ ανοξείδωτο
-Καράφα κρασιού
-Σερβίτσια όλα
-Υ.Γ. ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΧΥΛΙΑ ΠΟΡΣΕΛΑΝΗΣ

ΤΣΙΤΣΙΜΠΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
-Δυο τηλεοράσεις
-Υπολογιστής
-Τραπεζαρία
-Δυο καρέκλες κουζίνα
 -Playstation
 -Υ.Γ. ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΧΥΛΙΑ ΠΟΡΣΕΛΑΝΗΣ

Οι δικηγόροι σήκωσαν τα χέρια ψηλά και οι απειλές για τα υλικά τους δεν είχαν τελειωμό.
Ορίζεται η Δίκη για τον επόμενο μήνα.
Θα δικαστούν ερήμην διότι...
Μια μέρα πριν την Δίκη βρέθηκαν στο σπίτι του Ευάγγελου για να συζητήσουν ήρεμα, τα πράγματα αγρίεψαν όταν έφτασαν στα κοχύλια, τα ήθελαν πολύ και οι δυο με κανέναν τους να υποχωρεί...
Κρατούσε ένα ο καθένας και ούρλιαζε, μέχρι που τα χτύπησαν στα κεφάλια τους ταυτοχρόνως.
Εξάκιλο κοχύλι προκαλεί άραγε αμνησία...
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ: Καρδιά μου ξύπνα! Μα γιατί κοιμόμαστε στο πάτωμα;;; τι μου έκανες εχθές σουσουράδα;;;
ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ: Μμμ άσε με δε μπορώ άλλο...
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ: Επειδή μάλλον θα πέρασα καλά, πάμε να φάμε έξω αγαπούλα μου... ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ: Να χτενιστώ και φύγαμε πασάκα μου...
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ: Ωχ έσπασαν τα κοχύλια, φωτιά είσαι γυναίκα! Σωστός Βεζούβιος ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ: Χαχχαχα καλέ μη, καλύτερα μωρό μου, κινέζικα ήταν!

Καίτη Δροσίνη

Αντιηλιακή προστασία!

Θα σου ορκιστώ, θα σου ορκιστώ
Πόσο σ΄αγαπώ και σε λαχταρώ
Θα σου ορκιστώ και θα στο ξαναπώ
Στο καλά κρυμμένο μου το μυστικό
Στο αντηλιακό, στο αντηλιακό
Με δείκτη προστασίας στο δεκαοχτώ

Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν δε με πιστεύεις ας τσουρουφλιστώ
Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν με κάψει ο ήλιος θα μασκαρευτώ

Γύρισες και κοίταξες μια μελαχρινή
Πόνεσα πολύ, πόνεσα πολύ
Δεν έχει ανάγκη η άτιμη την αντηλιακή
Έκλαψα πολύ, έκλαψα πολύ
Μα τη τσαχπινιά μου δε την έχει αυτή
Ούτε τη δική μου αντηλιακή
Είναι ακριβή, είναι ακριβή

Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν δε με πιστεύεις ας τσουρουφλιστώ
Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν με κάψει ο ήλιος θα μασκαρευτώ

[ γέφυρα ]

Έκρυψα τα μάτια μου για να μη δεις πως κλαίω
Πήρα το φαρμακοποιό και άκου τι του λέω...
Με γέλασες κι οι κρέμες σου δεν ήτανε καλές
Τράβα στον Ταΰγετο και κόψε φυλλωσιές
Φτιάξε μια καλή, φτιάξε με καλή
Να μη φορά καμιά μελαχρινή
Άντε γιατί... αχ έκλαψα πολύ!

Καίτη Δροσίνη

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Καλό ξημέρωμα ονειροβάτες!

Στα πόδια μας ερείπια ριζωμένα…
Τα χέρια μας, το ένα στην καρδιά, το άλλο τα χαλάσματα στηρίζει…
Η κεφαλή μας σαν τρισδιάστατο εκμαγείο…
Με το μυαλό συννεφιασμένο…
Με μάτια καθαρά σαν την ψυχή..
Με στόμα λίγο βρώμικο και λίγο ζαρωμένο..
Μονάχα ένα παράθυρο καθάριο, εκείνο που ορίζει την καρδιά…
Όμως και αυτό κουρελιασμένο, δουλειά του χρόνου που όλα τα κερδίζει..
Κάθεσαι στο περβάζι του και αγναντεύεις, κάθεσαι μέχρις ότου κουραστείς…
Να μείνεις κουρασμένος να κοιτάζεις, η να αγκαλιάσεις το κενό που ακροβατείς…
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
15/2/2014=15=6

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Η Αρχή γεννά την ιδέα, το Τέλος την πράξη.

Με κούρασαν οι μπάσταρδοι  ποιητές, με τα παχιά τους λόγια τα μεγάλα..
Πως τάχα περπατήσανε στου δρόμου το κομμάτι που κανένας άλλος δεν κατόρθωσε
να βρει και να βαδίσει…
Φορώντας τα φτερά της φαντασίας, να σκέπτομαι, το μέγα και το ιδεατό, 
όμως να μην ποιώ..

Υπάρχει όμως ένας πιο τρανός και πιο μεγάλος ποιητής, που παίρνει την καρδία 
και κυλάει στην λάσπη.
Μ΄ ένα του βλέμμα ζέστη χορταίνει τον παγωμένο κλόουν .
Μ΄ ένα χαμόγελο χορταίνει το σκυλί το πεινασμένο..
Μ΄ ένα χάδι του ανθίζει από δροσιά κάθε λουλούδι..

Με κούρασαν και εκείνοι που μπουλούκια άγνωστα, η φωτεινά ονόματα μεγάλα,
παράσταση μου κάνουν την ζωή, και μένω θεατής στο έργο..
Ντυμένος τους κοθόρνους, να ζω θεατρικά χωρίς να πράττω στην ουσία.
Οκνός στο τραίνο της ζωής μου επιβάτης, αντί δραστήριος μηχανοδηγός.

Υπάρχει όμως ένας πιο τρανός και πιο μεγάλος ηθοποιός, που παίρνει την ψυχή 
και την σκορπάει στην πλατεία.
Με μια του κίνηση την ευχαρίστηση στον κακομοίρη φέρνει.
Μ ένα λόγο, βάλσαμο μοιράζει στην λαβωμένη πέρδικα.
Με μια του έκφραση χαρίζει την χαρά στα μάτια του κυπαρισσιού

Με κούρασαν ακόμα οι σοφοί, οι επιστήμονες, όλοι εκείνοι που τα ξέρουν όλα,
και με ευκολία τα προβλήματα μου λύνουν, αλλά μου δένουν το μυαλό με χειροπέδες.
Πειθήνιο όργανο στην γνώση τους, πιστά ακολουθώ τις προσταγές του,
κι αυτές αλλάζουν  μια θρυαλλίδα που σαν κάνει την δουλειά της σκάει.

Υπάρχει όμως ένας πιο τρανός και πιο μεγάλος επιστήμονας, που νου
και νόηση χαρίζει στον καθένα
Με μια του σκέψη την επιφοίτηση μοιράζει στους ανθρώπους
Με ένα νεύμα, χιλιάδες νήματα νευρώνες, στα όντα ζωντανεύουν
Με μια ιδέα τα άπιαστα και τα μη όντα, με αρμονία πλημμυρίζουν

Ο ποιητής, είσαι εσύ που το δικό σου ποίημα δεν μένει ποίημα μα γίνεται ποτάμι,
δροσιά στο ξεραμένο χώμα, ζωή ζωντανεμένη..

Ο ηθοποιός είσαι εσύ που το δικό σου έργο, δεν έχει υποκριτική μαγεία,
αλλά μια πύρινη πνοή που κάνει την ιδέα πρόσωπο,
την αρετή κορμί, και την αγάπη χέρια.

Ο επιστήμονας είσαι και πάλι εσύ, που εφύλαξες τον νου,
που κράτησες τον λόγο, να υπηρετεί ελευθέρα την αύρα της ψυχής σου,
και του κορμιού σου τον ναό να τον στολίζει,
για να μπορείς να είσαι πρώτα άνθρωπος,
μετά κομμάτι του θεού,
και τέλος κύτταρο του Χάους.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
13/2/2014=13=4