HTAN…. κάποια στιγμή που
γνώρισα την Καίτη Δροσίνη…
ΗΤΑΝ… ένα απόγευμα στην
αλληλογραφία μου, το δώρο της…
ΗΤΑΝ… το πρώτο έντυπο
πνευματικό της παιδί…
Η πρώτη της εκδοτική
απόπειρα, με εκδότη την ίδια, ΗΤΑΝ πολύ
σημαντική για μένα.
Φίλοι και συνοδοιπόροι στις λέξεις
και στην τέχνη όπως έγραφε στην αφιέρωση.
Επειδή το κάρμα μας οδήγησε
εκεί, οφείλω να παραδοθώ στην μοίρα…
Άνοιξα λοιπόν τυχαία μια
σελίδα, ΗΤΑΝ η 24η….
Είκοσι δηλαδή Κ Καίτη, και τέσσερα,
δηλαδή Δ Δροσίνη…
Πρώτη φράση, που αποστήθισα και έγινε και
αγαπημένη μου :
«Είσαι σίγουρη ότι τα
κεφάλια τα βάλαμε, με την σωστή σειρά, στα σωστά κουτιά;»
Η αμφισβήτηση, η συνεχής αναζήτηση του τέλειου δια μέσου της αυτοκριτικής, και τής αυτογνωσίας.
Το αεικίνητο φτερούγισμα, του μυαλού, τα σκιρτήματα τής ψυχής, και η πιστή εφαρμογή τους από το σώμα, σε όλες τους τις εκδοχές, είναι το ΗΤΑΝ.
ΗΤΑΝ… αναμενόμενο για μένα,
γνωρίζω την γραφή και την ψυχή της,
πολυσχιδής καλλιτέχνης, καθαρός άνθρωπος, μου εμπιστεύεται κείμενα, για τα «Ηλιογυρίσματα», διαμαντάκια που κοσμούν το ιστολόγιο.
Το ΗΤΑΝ....Είναι μια καταπληκτική
ιστορία, ένα υπέροχο κείμενο που σε κρατά από την πρώτη λέξη μέχρι την
τελευταία.
Είναι ένα παιχνίδι με τον
χρόνο, πάει και έρχεται,
Είναι πολύπλευρο, συνεκτικό,
χωρίς φλυαρίες, με υπέροχες εικόνες.
Δεν είναι υπερβολή, ότι δυσκολεύομαι
να γράψω, μήπως θεωρηθώ μη αντικειμενικός.
Είναι αλήθεια όμως ότι δυσκολεύτηκα
να βρω κάτι που δεν αγγίζεται μέσα σε αυτές τις εκατόν ενενήντα σελίδες.
Αναμνήσεις, ιστορία,
αρχαιολογία, έρωτας, πόλεμος, εναλλαγές, πλοκή, δράση, μυστήριο.... και άλλα χίλια, όλα με αληθινή απόδοση, φυσικά απ ευθείας από την
ψυχή.
Με κέρδισε, σαν αναγνώστη… έγινα
ξανά ονειροπόλος.
Με γύρισε πίσω σαν άνθρωπο…
ένοιωσα ξανά έφηβος.
Αγάπησα τις αλήθειες της πλοκής…
πίστεψα ξανά στην αρετή.
Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη, και συνοδοιπόρε
