Το βιολί βιολάκι…

Στης βιολέτας το μπουρδέλο, τσάρκα με το έτσι θέλω

θες δεν θέλεις φουκαρά, θα την τρως κάθε φορά.

Πουλημένες κυβερνήσεις, ειδικές σε επιδείξεις,

πουτανιές κι άλλα καψόνια, σε μεταξωτά σεντόνια.

Ο μεγάλος νταβατζής, θα σε γδέρνει όσο ζεις,

αλλά κι όταν τελειώσεις, θα σε ακολουθούνε δόσεις.

Τιμημένη η αγροτιά, πήρε για το σεξ πρωτιά,

στήνεται σε διασταυρώσεις, και εκδίδεται με δόσεις.

Είναι σύνηθες μαντάτο, να γυρνούν τα πάνω κάτω,

κι ο γαμιάς ο τιμημένος, να μας βγαίνει γαμημένος.

Άγιοι πάντες και ληστές, κι οπού γύρεις εραστές,

με τα μάτια εικονικά, φλώροι, λούγκρες, δουλικά.   

Κορυφή οι συνδικάλες, οι χειρότερες κουφάλες

μπαισέξουαλ  μινάρες, άρες μάρες κουκουνάρες*,

ταμειακές σε κάθε τμήμα, φέρνει η Βιολέτα χρήμα.

Παντελόνια αν φορείς, κάτσε σκέψου πώς μπορείς

λίγο να τα κατεβάσεις, και την τύχη σου να πιάσεις.

Πότε ο ένας πότε η άλλοι, μου γυρίζουν το κεφάλι

Να χα εργαλείο Λάκη, να τούς έκανα σουβλάκι.

Ο διαβάτης που περνάει, βλέπει ετούτα και ξερνάει,

κι η Βιολέτα όρκο παίρνω, τον βαφτίζει μεθυσμένο.

Θα μπαρκάρω για τον Άρη, μια ζωή κρατώ φανάρι.

Όποιος θέλει ακολουθεί, θέλω την Βιολέτα ορθή.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/2/2016=21=3

Ανατολικός μεσημβρινός (σαν φως σε μια ατέλειωτη νύχτα)

Μοναχό, που η πάχνη με λάθη υφαίνει,

σιωπηλό μερδικό, η πατρίδα σαν ξένη.

Ριζικό, ο καμβάς που κεντάει το δήθεν,

θυμικό που ανθίζει εδώθε και εκείθεν.

Στεγανό, με το ρεύμα σε λάθος πεδία

μονωμένο το φώς, σκοτεινή η καρδία.

Ακυβέρνητο νου ιδιαιτέρων κυμάτων,

συμβατό σκηνικό  αλιείας  θυμάτων.

Σκηνικό ειδεχθές, αλλοτρiων κυττάρων

χρονικό για ψυχές, ισοβίων ταρτάρων.

Τεχνητό το ευ ζην, αντιγράφεται λάθρα,

με ριμέικ προφίλ, και ανώμαλα άρθρα.

Γλωσσικό της Βαβέλ, μεταλλάξεις ελίκων 

εκτρωμάτων ροές, σε κανάλια εποίκων

Γνωμικό, κουρελιών ζωγραφίζει σε τοίχους.

με θυσίες αμνών, κι ακατάληπτους στίχους

Μυστικό ιερό, σε σπηλιά του Ταινάρου

η έσχατη σπονδή, για ταξίμι του χάρου,

Χαρακτό οχυρό, του απόδημου χρόνου,

Λελεγία  της Γής, πυραμίδα του Κώνου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/2/2016=18=9

Ωραίος ηρωικός

Διψά για ήρωες ο κόσμος, στα σκοτεινά που ανασαίνει,

έχει ξεχάσει πώς ο νόμος, είναι εκείνο που τον δένει.

Όσες ωδές με αυταπάτες, τόσα τα άγη στους αιώνες,

γιατί οι ήρωες δεν είναι, ανδριάντες και ξερές εικόνες.

Διψά για ήρωες το πλήθος, κι όταν η τύχη δίνει σήμα

γεννά η ανάγκη την νοθεία, που την στολίζει ένα μνήμα

Έχει η αρετή γεράσει, και τα παιδιά της πεινασμένα

φρούδα τροφή η ευκαιρία, σαθρά μετάλλια κερασμένα.

Μες’ την μετρήσιμη αντάρα, ο θάνατος εξιλεώνει

κλέβει από την ζωή τη σμίλη, ελπίδας άγαλμα υψώνει.

Έτσι το νάνο γιγαντώνει, ζητώντας το κενό να θρέψει

και με ηρώων εκμαγεία, τις εντυπώσεις θα μας κλέψει.

Ήρωας είναι ο κανένας, που η κάθε μέρα στεφανώνει

χαρίζοντάς του ένα  άστρο, που την ψυχή αναπτερώνει.

Ανώνυμοι χωρίς φανφάρες, χάρες η λύπες ίδια κάνουν,

ερείσματα των επισήμων, που περιμένουν να πεθάνουν.

Ήρωα μέγιστε σε ξέρω, ας μην σε νοιάζεται κανένας

για χάρη σου λοιπόν στεριώνω, ηρωικά σημάδια πένας.

Εσύ που εσένα τιθασεύεις, κι αναχαιτίζεις κάθε λόξα,

ο κόσμος δεν θα σε τιμήσει, ζητάει εκφυλισμένη  δόξα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

12/2/2016=14=5 

Αρμονία

Μια πεταλούδα στον ιστό μιας αράχνης…

Ένα χέρι, προσεκτικά την ελευθέρωσε..

Η πεταλούδα, κέρδισε την ζωή…

Η αράχνη, δεν έχασε τον ιστό της…

Το χέρι δεν είχε κανένα όφελος…

Είναι η ελευθερία της ζωής…

Είναι ο αγώνας στην ζωή…

Είναι η αγάπη για την ζωή..

Το χέρι μπορεί να το πεις και «θεό».

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

6/2/2016