Εν αρχή ήν ο λόγος

Η ποίηση, είναι η αλιεία του ανύπαρκτου από τον άυλο κόσμο, και η μεταμόρφωση του σε υπαρκτό.

Αυτό δηλώνει και ή λέξη ποιώ, και ποιητής.

Πρώτος και μέγιστος ποιητής ο Δημιουργός.

Άλλο ποιητής και άλλο διαχειριστής του λόγου.

Ο ποιητής γεννά, ο διαχειριστής ανατυπώνει, και επαναλαμβάνει.

Η ποίηση αλλά και όλες οι μορφές τις τέχνης ξεκλειδώνουν καινούργιες πόρτες, και προχωράνε στον κόσμο των ιδεών, με στόχο την υλοποίηση τους.

Ήδη κερδίζει χώρο η «ποίηση», που προσπαθεί να σκιαγραφήσει την ψυχική συμπεριφορά, και να κάνει οικείο τον άγνωστο κόσμο, με γραφίδα το «νοιώθω», καταργώντας τις πέντε αισθήσεις.

Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο αυτής της ποίησης, χωρίς επίθετο, θα την βάφτιζα «χαοφαοτική», με την έννοια «χάος» «φάος», που περικλείει το όλον.

«Νοιώθω» το λυκαυγές, τον προάγγελο της ανατολής, αλλά και το «λυκόφως», τον ψυχοπομπό της δύσης.

Η μέρα και η νύχτα, είναι μια μικρή ζωή και ένας μικρός θάνατος, επαναλαμβανόμενα συνεχώς.

Κύκλους διαγράφει ο χρόνος, και υπάρχει μόνο στο κύκλο που ορίζει, σε άλλους κύκλους άλλος χρόνος.

Πολλοί οι χρόνοι άπειροι, που εξαρτώνται από τον συμπαντικό χρόνο.

Πολλές και οι ψυχές άπειρες, που εξαρτώνται από την συμπαντική ψυχή.

Πολύ και το «χρήμα»*(αυτό που χρειάζεται) άπειρο, που εξαρτάται από την ανάγκη της ύλης, και του χρόνου.

Ανέκαθεν ήταν εχθροί μου ο χρόνος, και το χρήμα, αλλά σέβομαι τούς εχθρούς μου.

Καλημέρα Ανατολή, δόγμα  δογμάτων «η ποίηση είναι "έρωτας".»

Μοιάζουν αυτά τα δύο, σαν δύο σταγόνες βροχής, που γονιμοποιούν το χώμα.
Έρωτας είναι ο αρχικός σπινθήρας, και διαρκεί ελάχιστα, τόσο για να δώσει μια ώθηση για όλα τα επακόλουθα, που κατά την άποψη μου λάθος τα ονομάζουν οι άνθρωποι έρωτα.

Έρωτας λοιπόν είναι η γενεσιουργός αιτία.

Αλλά το ίδιο είναι και η ποίηση. Συνήθως την νοιώθεις, αλλά δεν βρίσκεις λέξεις, να την αποδώσεις τόσο πιστά.

Αποδεικνύεται αυτόματα ότι ό λόγος είναι λιγότερος από την ιδέα, με αποτέλεσμα

 η ιδέα όταν εκφέρεται με τον λόγο αλλοιώνεται.

Ακόμη χειρότερα είναι όταν γίνεται πράξη, τότε συνήθως πεθαίνει.

Για αυτό έχει σημασία να μιλάμε σωστά, και να γνωρίζουμε τα πρωταρχικά νοήματα των λέξεων.

Αυτή την ποίηση πρεσβεύω, που απεικονίζει ιδέες, και που ο αναγνώστης συνειδητοποιεί και τις πολλαπλασιάζει.

Με λίγα λόγια γίνεται "αναγνώστης ποιητής".

Γιατί όλη αυτή η διαδικασία έχει σκοπό να βρει το συνδετήριο νήμα μεταξύ των ανθρώπων.

Να νοιώσει ο αναγνώστης ποιητής, με την βοήθεια του ποιητή, και αντίστροφα.

Όλη αυτή η διαδικασία, εκατέρωθεν με φόντο την φιλοσοφία, και πρώτο πλάνο την ποίηση, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την προοδευτικά άνωθεν εξέλιξη του άνω θρώσκοντα, σε ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Για αυτό και η τέχνη σε καμιά περίπτωση δεν πουλιέται και ούτε αγοράζεται.

Οι «καλλιτέχνες» λοιπόν στην πλειοψηφία τους είναι «χρηματοσυλλέκτες»  

Παράλληλα οι εκπεφρασμένες απόψεις δημιουργών του παρελθόντος λίγο ωφελούν με copy-paste, επειδή η επανάληψη δεν είναι μήτηρ, αλλά μητριά μαθήσεως. 
Όλοι αυτοί οι «αυθεντικοί εξανθωπισμένοι άγγελοι», και όχι καλλιτέχνες, διότι η τέχνη είναι όμορφη αυτόματα, θα ήθελαν οι επόμενοι "πατώντας" πάνω στην σκέψη τους να πάνε ένα βήμα παραπάνω.

Αυτό παροτρύνει και το υπέροχο αλλά παραποιημένο ρήμα "ΝΟΙ-ΩΘΩ".
Να σπρώξει τον νου....
Ευχαριστώ για την συζήτηση σπινθήρα.
Ήταν μια εφαρμογή, σχετική με το ότι η ανταλλαγή απόψεων, δημιουργεί ερεθίσματα, για περαιτέρω ιδέες.
Να γίνεσαι σταγόνα, και να πεθαίνεις για το χώμα.
Να αφιερώνεσαι στον "έρωτα", γιατί είναι η μεγαλύτερη σου αλήθεια.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/3/2016=19=10=1

(η μονάδα επαληθεύει την σκέψη μου) 

Επιλεγμένη απολογία

Άμα πεθάνεις μια φορά να κάνεις λιτανεία

απ την ψυχή του δράκου σου, μη χάσεις τα ινία.

Χωρίς να το καλοσκεφτείς η Νέμεσις ξυπνάει,

βεντέτα βλέπεις μοναχά, νύχτα να τριγυρνάει.

Άμα πεθάνεις δυο φορές, η κόλαση φουσκώνει

Χοροπηδάνε οι  διάβολοι, και το στερνό ζυγώνει.

Χωρίς να βρίσκεις αφορμή, χαλάρωσε τα γκέμια

ο καβαλάρης είσαι εσύ, κι οι διάβολοι μελτέμια.

Άμα πεθάνεις τρεις φορές, βρήκες το ριζικό σου

πάρε στον ώμο κούτσουρο, ο Γολγοθάς εντός σου.

Η βάρκα σου πληρώθηκε, κι η λίμνη υποφέρει,

της σταύρωσης σου το καρφί, ανάσταση θα φέρει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

13/3/2016=14=5

Κοτσύφι

Φτερωτό μελανόμορφο  άνθος

Στολισμένο με κίτρινο ράμφος.

Σαν πηγάδι  ζωής  αναβλύζει

Κελαηδά και  η  μέρα  ανθίζει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

9/3/2016=15=6

Απόστρεψον το πρόσωπο σου απ εμού.

Προσωπίδες και όχι μάσκες  χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας μόνο στο θέατρο,

για να αποδώσουν τον ρόλο που υποδυόταν  ο υποκριτής, και όχι ο ηθοποιός

που ονομάζεται σήμερα.

Η φθορά των εννοιών : υποκριτής, εκείνος που υποκρίνεται,

ηθοποιός εκείνος που ποιεί ήθος.

Χιλιάδες οι υποκριτές, ελάχιστοι εκείνοι που ποιούν ήθος, και όχι μόνο στον χώρο

του θεάτρου αλλά παντού.

Προσωπεία χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα όταν «επικοινωνούσαν» με τον θεό

οι «εκπρόσωποι» Του, αν και το τελευταίο για Αυτόν είναι οι εκπρόσωποι.

Οι εκπρόσωποι διαστρέβλωσαν και διαστρεβλώνουν τα πάντα.

Οι εκπρόσωποι παντού, σε όλες της εκφάνσεις της ζωής.

Η σωστή και καθαρή επικοινωνία με τον Θεό, αλλά και με τους ανθρώπους

δεν χρειάζεται μεσάζοντες.

Στομώνουν και καταργούν την ψυχή, με συνέπεια να καταργείται ο άνθρωπος,

αλλά και ή ζωή.

Όλοι βιώνουμε την ζωή και τους ανθρώπους σήμερα, και όλοι κρίνουμε.

Κι όμως βασικός υπεύθυνος είναι ο κάθε ένας, και όχι οι άλλοι..

Το πρόσωπο του ανθρώπου δεν χρειάζεται προσωπείο.

Είναι  από μόνο του το προσωπείο της ψυχής του, αφού η ίδια δεν έχει υλική

υπόσταση, και φυσικά δεν γίνεται αντιληπτή με τις πέντε αισθήσεις.

Γι αυτό το πρόσωπο και τα μάτια ειδικότερα είναι ο «καθρέφτης» της ψυχής.

Είναι το υλοποιημένο της κομμάτι, το μικρότερο.

Το μεγαλύτερο είναι αόρατο, το νοιώθουμε με την φυσική επαφή,

είναι τα «κύματα της ψυχής».

Πόσο καταστροφικός είναι λοιπόν ο ρόλος του διαδικτύου, και των επαφών του,

που στερούν και ακυρώνουν την φυσική επαφή το «άγγιγμα ψυχής»

Και το μέγιστο είναι , ο «αγωγός» που την συνδέει με την κεντρική «Μονάδα»,

σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, και κάποιοι το λένε «θεό».

Εγώ το λέω Χάος-Φάος.

Μάσκες κατά το ανθρώπινο, φοράνε εκείνοι που θέλουν να κρύψουν κάτι,

η θέλουν να κάνουν κακό, και φοβούνται τις κυρώσεις….

Εξαιρούνται οι μάσκες στο καρναβάλι, που σκοπό έχουν να διασκεδάσουν 

και να ελευθερώσουν, εκείνα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να βγάλει 

σε κανονικές συνθήκες από καθωσπρεπισμό.

Εκτόνωση και ψυχαγωγία είναι το καρναβάλι….

Απαξιώνω να ασχοληθώ με τους πολιτικούς, είναι πασίγνωστος ο ρόλος τους,

τουλάχιστον από την σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους.

Όσοι ξέρουν ιστορία, ξέρουν…

Το θέμα είμαστε εμείς ο «Λαός», ο «ζωοδότης» , η βάση της πυραμίδας,

που χρησιμοποιεί το σύστημα αιώνες για να εξυπηρετείται.

Για αυτό….

Ο επίλογος ευχή είναι το σημαίνον Νηρηίδα…

«πνευματική άνθιση, γνώση και ενδυνάμωση της ψυχής…

Με αποτέλεσμα αυτονόητο και νομοτελειακό, την νίκη»

«Καλή Ανατολή» που συνηθίζω να εύχομαι.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/3/2016=15=6