Εν αρχή ήν ο λόγος

Η ποίηση, είναι η αλιεία του ανύπαρκτου από τον άυλο κόσμο, και η μεταμόρφωση του σε υπαρκτό.

Αυτό δηλώνει και ή λέξη ποιώ, και ποιητής.

Πρώτος και μέγιστος ποιητής ο Δημιουργός.

Άλλο ποιητής και άλλο διαχειριστής του λόγου.

Ο ποιητής γεννά, ο διαχειριστής ανατυπώνει, και επαναλαμβάνει.

Η ποίηση αλλά και όλες οι μορφές τις τέχνης ξεκλειδώνουν καινούργιες πόρτες, και προχωράνε στον κόσμο των ιδεών, με στόχο την υλοποίηση τους.

Ήδη κερδίζει χώρο η «ποίηση», που προσπαθεί να σκιαγραφήσει την ψυχική συμπεριφορά, και να κάνει οικείο τον άγνωστο κόσμο, με γραφίδα το «νοιώθω», καταργώντας τις πέντε αισθήσεις.

Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο αυτής της ποίησης, χωρίς επίθετο, θα την βάφτιζα «χαοφαοτική», με την έννοια «χάος» «φάος», που περικλείει το όλον.

«Νοιώθω» το λυκαυγές, τον προάγγελο της ανατολής, αλλά και το «λυκόφως», τον ψυχοπομπό της δύσης.

Η μέρα και η νύχτα, είναι μια μικρή ζωή και ένας μικρός θάνατος, επαναλαμβανόμενα συνεχώς.

Κύκλους διαγράφει ο χρόνος, και υπάρχει μόνο στο κύκλο που ορίζει, σε άλλους κύκλους άλλος χρόνος.

Πολλοί οι χρόνοι άπειροι, που εξαρτώνται από τον συμπαντικό χρόνο.

Πολλές και οι ψυχές άπειρες, που εξαρτώνται από την συμπαντική ψυχή.

Πολύ και το «χρήμα»*(αυτό που χρειάζεται) άπειρο, που εξαρτάται από την ανάγκη της ύλης, και του χρόνου.

Ανέκαθεν ήταν εχθροί μου ο χρόνος, και το χρήμα, αλλά σέβομαι τούς εχθρούς μου.

Καλημέρα Ανατολή, δόγμα  δογμάτων «η ποίηση είναι "έρωτας".»

Μοιάζουν αυτά τα δύο, σαν δύο σταγόνες βροχής, που γονιμοποιούν το χώμα.
Έρωτας είναι ο αρχικός σπινθήρας, και διαρκεί ελάχιστα, τόσο για να δώσει μια ώθηση για όλα τα επακόλουθα, που κατά την άποψη μου λάθος τα ονομάζουν οι άνθρωποι έρωτα.

Έρωτας λοιπόν είναι η γενεσιουργός αιτία.

Αλλά το ίδιο είναι και η ποίηση. Συνήθως την νοιώθεις, αλλά δεν βρίσκεις λέξεις, να την αποδώσεις τόσο πιστά.

Αποδεικνύεται αυτόματα ότι ό λόγος είναι λιγότερος από την ιδέα, με αποτέλεσμα

 η ιδέα όταν εκφέρεται με τον λόγο αλλοιώνεται.

Ακόμη χειρότερα είναι όταν γίνεται πράξη, τότε συνήθως πεθαίνει.

Για αυτό έχει σημασία να μιλάμε σωστά, και να γνωρίζουμε τα πρωταρχικά νοήματα των λέξεων.

Αυτή την ποίηση πρεσβεύω, που απεικονίζει ιδέες, και που ο αναγνώστης συνειδητοποιεί και τις πολλαπλασιάζει.

Με λίγα λόγια γίνεται "αναγνώστης ποιητής".

Γιατί όλη αυτή η διαδικασία έχει σκοπό να βρει το συνδετήριο νήμα μεταξύ των ανθρώπων.

Να νοιώσει ο αναγνώστης ποιητής, με την βοήθεια του ποιητή, και αντίστροφα.

Όλη αυτή η διαδικασία, εκατέρωθεν με φόντο την φιλοσοφία, και πρώτο πλάνο την ποίηση, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την προοδευτικά άνωθεν εξέλιξη του άνω θρώσκοντα, σε ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Για αυτό και η τέχνη σε καμιά περίπτωση δεν πουλιέται και ούτε αγοράζεται.

Οι «καλλιτέχνες» λοιπόν στην πλειοψηφία τους είναι «χρηματοσυλλέκτες»  

Παράλληλα οι εκπεφρασμένες απόψεις δημιουργών του παρελθόντος λίγο ωφελούν με copy-paste, επειδή η επανάληψη δεν είναι μήτηρ, αλλά μητριά μαθήσεως. 
Όλοι αυτοί οι «αυθεντικοί εξανθωπισμένοι άγγελοι», και όχι καλλιτέχνες, διότι η τέχνη είναι όμορφη αυτόματα, θα ήθελαν οι επόμενοι "πατώντας" πάνω στην σκέψη τους να πάνε ένα βήμα παραπάνω.

Αυτό παροτρύνει και το υπέροχο αλλά παραποιημένο ρήμα "ΝΟΙ-ΩΘΩ".
Να σπρώξει τον νου....
Ευχαριστώ για την συζήτηση σπινθήρα.
Ήταν μια εφαρμογή, σχετική με το ότι η ανταλλαγή απόψεων, δημιουργεί ερεθίσματα, για περαιτέρω ιδέες.
Να γίνεσαι σταγόνα, και να πεθαίνεις για το χώμα.
Να αφιερώνεσαι στον "έρωτα", γιατί είναι η μεγαλύτερη σου αλήθεια.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/3/2016=19=10=1

(η μονάδα επαληθεύει την σκέψη μου)