Καρδιακός ρυθμός

Τρέμει ο Άρης, τρομάζει ο Κρόνος

στην σύγκρουση των αστεριών.

Ο χτύπος της καρδιάς μου μόνος

Στάζει στις άκρες των χεριών.

Βρεθήκαμε σε τόπο στοιχειωμένο,

κλέφτες να αλλάζουνε το αίμα,

με ξένα φύλλα δόλια κοσκινισμένο,

σ΄ αγώνα δρόμου δίχως τέρμα.

Τόσες εκρήξεις, τέτοιος πόνος,

τόσοι κομήτες σε έναν Άδη.

Ο χτύπος της καρδιάς μου μόνος,

μια μαύρη τρύπα στο σκοτάδι.

Σπασμένο στάτους, πικρή γεύση

θύμηση ζυμωμένη με το δάκρυ.

Ευγενικά στην πρώτη θέση,

φέρνω τον χτύπο από την άκρη.

Ψυχή μου ώρα, τράπεζα αγία,

με ασυλία μια στιγμή μεγάλη,

Σειριακά δίνει ρυθμό στο Δία,

ο χτύπος της καρδιάς να πάλλει.

Τρέμει ο νους, σβήνει ο χρόνος

στην διάσταση των δυνατών.

Ο χτύπος της καρδιάς μου μόνος

παίζει στον ήχο των ρητών..

Μοναξιά μου τώρα, μοναχή για πάντα,

να συγκρατείς, ποτάμι πίσω σου,

των αποκόσμων αστεριών την μπάντα,

που παίζουν με ρυθμό τον χτύπο σου.

Αλλά ο ρυθμός  της καρδιάς σας, είναι μόνος

Αλλά ο παλμός της ψυχής σας,  είναι χρόνος.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/6/2016=25=7

Σκεντρίνα

Ω σκεντρίνα*, ενδόμυχου τρόμου

Ιακώβ μες το αίμα  σαν σφήνα,

του Ισαύ, σε μια λύση του δρόμου,

με φακές, αγοράζεις την πείνα.

Ω σκεντρίνα  ματαίως σπικώνεις**

πί, και  φί το αντίδοτο βρήκα, 

το  κρυμμένο κεντρί που καρφώνεις,

στο γυρνάω με θάνατου ρήτρα.

Ω σκεντρίνα, την άγρια δομή σου,

αδικήσαν οι πλάστες του κόσμου,

τα μελίσσια θυμώνουν μαζί σου,

που πετάς, σε δομές υποκόσμου.

Ω σκεντρίνα, αυτόχειρες τόσοι,

θα ζηλεύουν, τον έμμεσο τρόπο,

στης ζωής να κυλιέσαι την κόψη,

με τον θάνατο φίλο σου, πρώτο.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

14/6/2016=20=2

* σφήκα

** κεντρίζεις

Πεμπτουσία

Πέντε ώρες λικνίζουν στο χρόνο,

το μοιραίο ταξίδι, με κύκνειο άσμα.

Πέντε ώρες σκεπάζουν τον πόνο,

δακρυσμένες, να κλείσει το χάσμα.

Πέντε χρόνια του νου μου την ρότα,

με πυξίδα το χθες, διακριβώνουν.

Πέντε χρόνια, στου Άδη την πόρτα

το πλωριό μου πανί, ξεδιπλώνουν.

Πέντε αιώνες με κρύβουν  αστέρια,

συντροφιά με ψιθύρους, που καίνε.

Πέντε αιώνες σηκώνουν τα χέρια,

προσευχές αναπέμπουν, και κλαίνε.

Πέντε άλφα, σε αρχαία λαλούδα,

η μορφή της φανάρι στην πρύμνη.

Πέντε λόγια, για μια πεταλούδα:

«Νάσαι φώς, με αιώνια μνήμη».

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

7/6/2016=22=4

Έν ιππέας

Την ανέμη του χρόνου γυρίζει, το αστρόνημα δένει σ αδράχτι,

ένας ήλιος λευκός φτερουγίζει, καβαλάρης πυρίμαχου φράχτη.

Στης ερήμου την ξέρα το κύμα, καταρράκτης με γρήγορο άτι,

του χαμένου φωτίζει το σήμα, κάθε βήμα μια φλόγα στο μάτι.

Με πορφύρας φτερά ανασαίνει, κι η ανάσα μυρίζει λεβάντα,

με ξανθά καλοκαίρια υφαίνει, στη ζωή κοραλλένια γιρλάντα.

Ωοτόκος χρωμάτων σαν φρέαρ, αναβλύζει η μοίρα λατρεία

τοκετός ασωμάτων σαν έαρ, σαν Ελένη κουρσεύει την Τροία.

Αντιγράφει ο νους έρμος κλέφτης, σαγηνεύει αδρές πεποιθήσεις

στο ζενίθ φορτισμένος καθρέφτης, ερεθίζει βουβά τις αισθήσεις.

Ένας μόνο, διττός των ενόντων, σαν μια μίξη  για δύο εκφράσεις

νοητός σαν  γραμμή οριζόντων,  μυστικές των αδύτων οι φάσεις.

Εν ιππέας σε χώρο και υλη, πυλαγόρας τον χρόνο πρεσβεύει  

με  κλειδούχο αόρατη πύλη, τον γοργό καλπασμό τιθασεύει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/6/2016=18=9