 |
| Ανθρωπάκια Γιάννης Γαίτης |
«Ο φόβος φυλάει τα έρημα» από τον θάνατο, για να τα
σκοτώσει ο ίδιος.
Συμφωνώ, είναι ο φόβος που κρατάει τους περισσότερους/ες,
να μην τον εκφράζονται και να ακούμε ευαίσθητα ανθρώπινα λόγια, μόνο σε καλλιτεχνικές
δημιουργίες, αόριστα εικονικά και απρόσωπα για τι μάθαμε να είμαστε θεατές.
Ζούμε έναν "αχταρμά", και είναι λάθος.
Τα πρόσωπα καταργούνται, και την θέση τους καταλαμβάνει
το ανύπαρκτο το φανταστικό, το δημιούργημα του μυαλού μας.
Μείναμε μόνοι εμείς και η δημιουργία μας, ούτε ρίσκο,
ούτε πόνος, ούτε πραγματική ζωή.
Γράφουν τόσοι σε μέσα εικονικά, απρόσωπα… ζήσε, λέξεις λέξεις, λόγια λόγια.
Ζήσε πρώτα εσύ άνθρωπε, και εσύ, και εσύ και θα ζήσουν και οι άλλοι.
Είμαστε μιμητικά όντα, μπορεί και να προερχόμαστε από τους
πιθήκους.
Ο κάθε άνθρωπος όμως είναι διαφορετικός.
Η μίμηση καταργεί την προσωπικότητα, και διαστρέφει τον
ειδικό χαρακτήρα.
Η αρνητική δράση, δεν είναι ώριμο να δημιουργεί αρνητική αντίδραση σε
"αθώους".
Δεν μπορώ να εκφράσω την γενική άποψη
κάθε ένας έχει άλλη ιδεοληψία και αντίληψη, μόνο την προσωπική.
Η ειλικρίνεια είναι το συστατικό μιας σχέσης.
Εκφράζουμε την αλήθεια μας, και δεχόμαστε την αλήθεια του άλλου.
Ο έρωτας είναι ένα πακέτο (ψυχικός,πνευματικός,σωματικός), που ανοίγουν
αρμονικά δύο άνθρωποι.
Πρώτα άνθρωποι, και μετά άνδρας γυναίκα.
Ο έρωτας είναι σαν τον θάνατο, οδηγεί στον άλλο κόσμο.
Θάνατος δεν είναι η φθορά, αλλά η μετακίνηση "Αλλού".
Φυσικά οι περισσότεροι άνθρωποι, φοβούνται τον θάνατο.
Αδικαιολόγητα θεωρώ, γιατί φοβούνται κάτι που δεν το ξέρουν;
Φοβούνται όμως και τον άνθρωπο, δικαιολογημένα γιατί
νομίζουν ότι τον ξέρουν.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Έρωτα.
Η καταστροφικότερη διαστροφή της κοινωνίας,
να βγάζουμε τα απωθημένα μας σε άλλους, αντί να φροντίζουμε να μην
έχουμε απωθημένα, και αν υπάρχουν να τα ακυρώνουμε με την αυτογνωσία και την
ετερογνωσία.
Και η καταστροφικότερη, συνείδηση της κοινωνίας, να επιζητούμε την ικανοποίηση
των αναγκών μας, δια μέσου άλλων.
Κανείς δεν χτίζεται πάνω σε άλλον, και να μην
αλλοτριωθεί.
Έτσι χιλιάδες «ανθρωπάκια» κατ εικόνα και ομοίωση ενός.
Μαζικότητα, ομοιομορφία, «ομοιοφυλία» προ των πυλών….
Αρσενικό και θηλυκό
τείνουν να δημιουργήσουν το ενιαίο πλάσμα (αρσενικοθήλυκο).
Αρμόδια για την γυναικεία υπόσταση, με σαφέστερη γνώση
είναι φυσικά μια γυναίκα.
Το αρσενικό οφείλει να την βοηθήσει να ανακαλύψει, αυτή
την υπόσταση η να την ξαναβρεί αν την έχει χάσει. (σαν πατέρας, σαν φίλος, σαν
εραστής)
Είναι υποχρεωμένος, είναι ο άλλος πόλος της ζωής.
Κάποιος όμως υπάρχει ανάγκη να αφυπνίσει και τα
"φοβισμένα" αρσενικά πλάσματα.
Να τούς θυμίσει τον ρόλο και τον σκοπό τους.
Είναι οι δημιουργοί του σπόρου της ζωής, και αμφιβάλλω αν
στις μέρες μας έχουν συναίσθηση αυτού του ρόλου.
Έναν ρόλο, που σκηνοθετεί ο έρωτας, και μια διαδικασία που όλο και περισσότερο
την αποποιούνται.
Η μαλθακότητα, και η ομοφυλοφιλία, που πιθανόν και να προωθούνται σκόπιμα,
τείνουν να εξαφανίσουν τον άνδρα, τον ένα από τους δύο πόλους της ζωής.
Ανταποδοτικά οφείλει σε αυτή την περίπτωση η γυναίκα να
βοηθήσει, ούτως ώστε να ματαιωθεί μια τέτοια πορεία. (σαν μάνα, σαν φίλη , σαν
ερωμένη).
Είναι υποχρεωμένη, είναι ο άλλος πόλος της ζωής.
Έχει μπει στο στόχαστρο, αυτός ο στρουμπουλός μικρούλης, αιώνες
τοξοβόλος.
Στην ουσία έχει μπει στο στόχαστρο η ίδια η ζωή, από αυτούς,
στους οποίους είναι χαρισμένη.. κι ας κραυγάζουνε ζήσε.
Ενοχές εκφράζουν, επειδή δεν ζουν.
Είναι το βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημα της περιθωριοποίησης του πραγματικού
έρωτα, και της προώθησης όλων των εικονικών υποκατάστατων, που είναι ουκ ολίγα,
και δυστυχώς βρίσκουν συνεχώς έδαφος για εφαρμογή.
Το παρελθόν υπάρχει σαν ανάμνηση.
Το παρόν είναι ένα απειροελάχιστο σημείο του χρόνου.
Το μέλλον όμως το διαμορφώνουν οι συμπεριφορές και οι πράξεις μας.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
2/7/2016=18=9
