Φυλή, ετυμολογική προέλευση, από το φύω (επί ανθρώπων
γεννιέμαι, γίνομαι με φυσική διεργασία), φύσις, φυτό, φύλον
Επίσης φυς ο υιός φύσας ο πατηρ,
Έθνος από το έθος, συνήθεια τρόποι , έθιμα, εθίζω
συνηθίζω (επίκτητες ιδιότητες)
Είναι σαφής η Ελληνική γλώσσα, και διαχωρίζει τις έννοιες.
Φυλή είναι η κοινή κυτταρική προέλευση (φυσικά απόλυτα
καθαρός δεν είναι κανείς λόγω των επί χιλιετιών επιμειξιών.
Για αυτό και οι
γαλαζοαίματοι παντρεύονται μεταξύ τους.
Για αυτό και παρέμεινε το της παρθενίας
ταμπού, το οποίο ξεκίνησε για να διαφυλαχθεί η φυλή, μάταια όμως).
Στην πατρίδα μου την Μάνη, τα κορίτσια (οι μη ειδήμονες λένε δεν τα έχουν σε εκτίμηση), τα αποκαλούν Φυλικά, και υποκοριστικά
Φυλικούλια.
Σοφή η προφορική παράδοση, σε αντίθεση με την αλλοίωση της
γραπτής πληροφορίας, που μεταφέρεται και εξυπηρετεί σκοπιμότητες.
«Verba volant, scripta
manent» "τα λόγια πετούν, τα
γραπτά μένουν", παγίωσαν στην συνείδησή μας οι Λατίνοι.
Είχαν τους λόγους τους, και αυτοί εκτός των άλλων ήταν, να
δεσμεύσουν κάποιον…
Τον τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί λένε σήμερα, για να
τονίσουν την δύναμη των γραπτών.
Η δύναμη όμως, χρειάζεται εκτόνωση, και η εκτόνωση αφήνει
θύματα.
…η να αποδώσουν στο μέλλον την θέση τους, ιστορία δηλαδή
υποκειμενική, γιατί δεν είναι δυνατόν ποτέ αυτό που γράφεται από έναν να είναι
αντικειμενικό.
Αλλά και «έπεα πτερόεντα» ο Όμηρος, και εδώ λάμπει η
σοφία της αλήθειας, κι ας ερμηνεύουμε τα λόγια που πετάνε σαν λόγια του αέρα.
Τα λόγια που πετάνε είναι τα λόγια, που εξαπλώνονται
γρήγορα, προς όλες τις κατευθύνσεις, γίνονται φήμη, συγχρόνως εμπλουτίζονται
από πολλούς, και παύουν να είναι υποκειμενικά.
Είναι η προφορική παράδοση, είναι η καμουφλαρισμένη
αλήθεια, για να σωθεί.
Είναι η μυθολογία, οι θρύλοι, η κυτταρική μνήμη, η άλλη
ιστορία, που με την αρωγή της συμβατικής τεκμηριώνεται, και γίνεται αποδεκτή
από τους σκεπτικιστές.
Φυλικό λοιπόν, είναι η μήτρα της φυλής, και πατρογονικό
είναι το έτερο συστατικό.
Απλοί φυσικοί συλλογισμοί, ότι σπείρεις θα θερίσεις.
Και αν η φυλή είναι φυσική διεργασία, το έθνος είναι
επίκτητη.
Τα ήθη, οι τρόποι, η παιδεία, και οι συνήθειες ενός συνόλου
ανθρώπων ορίζουν το έθνος.
«Τοσούτον δ’ απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το
φρονείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσθ’ οι ταύτης μαθηταί των άλλων
διδάσκαλοι γεγόνασι και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά
της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της
ημετέρας, ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας».
Ισοκράτης Πανηγυρικός εδάφιο 50
Περιττό να προσθέσω, κάτι επί της ουσίας, παρά μόνο πώς
στην αρχέγονη ομάδα, ταυτιζόταν οι έννοιες, φυλή και έθνος, και αποτελούσε
ηθική ανάγκη να διαφυλαχτεί αυτή η ταύτιση.
«Διος Ελλανίου καί Αθηνάς Ελλανίας ιερόν
Ίδρυσάμενον , φυλάς φυλαξαντα , και ωβας ωβαξαντα,»
Πλούταρχος βίοι
παράλληλοι , Λυκούργος
Χωρίς την αυθαίρετη και επιβεβλημένη διάθεση των
περισσοτέρων να ισοπεδώσουν την πολυμορφία, για να κρύψουν τις ατέλειες τους στο
σύνολο, η διατήρηση της φυλής αποτελεί την αρχή της αρμονίας στην ύπαρξη του
ανθρωπίνου γένους.
Και όχι μόνο είναι η βασική προϋπόθεση της ελευθερίας,
και της εξέλιξης, μέσα σε ένα περιβάλλον ανθρώπινης ολοκλήρωσης, που διέπεται από
αλληλοσεβασμό.
Συνύπαρξη, σημαίνει υπάρχουμε μαζί, χωρίς τάσεις
επιβολής, χωρίς φόβο αλλοτρίωσης.
‘Άλλωστε στον Παράδεισο που όλοι οραματίζονται συνυπάρχουν
όλα τα είδη όντων και φυτών.
Απλά φυσικά συναισθήματα, απλοί ανθρώπινοι συλλογισμοί.
«βρήκε ο γύφτος την γενιά του, κι αναγάλλιασε η καρδιά
του»
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
28/12/2016=22=4