Ιριδίζον φώς

Φώς με λέξεις, και φώτα με λόγια

σε χρωμάτων σκιές τριγυρίζουν,

στο προαύλιο της τρέλας του Γκόγια

και σε μάχος και μάχας ανθίζουν.

   

Στο μετέωρο δρόμο φωνή μας,

παγωμένη κρυστάλλινη νότα.

Αχυρένια τροφή στο παχνί μας,

έβαψε αίμα, απ έξω την πόρτα.

Ο ταξιάρχης ραντίζει τη μάντρα

αγιασμένο νερό σε σταγόνες.

Κάποια κρύβει πολύτιμη χάντρα,

φωτισμένο κλειδί για ξενώνες.

Ίριδα μου στα φώτα κλεμμένη,

περιστέρι σε κήπο δικό σου,

καρτερούν ουρανοί ανοιγμένοι,

κι Εδέμ το ανέσπερο φώς σου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

6/1/2016=16=7