Ενδελέχεια

Γύρε σιμά νa σβήσει του Ιούδα το ταξίδι,

να λυτρωθούν του Γολγοθά τα σκαλοπάτια,

κι απ το πλευρό που ανέβλυσε νερό με ξίδι

να στάξει φώς στα προδομένα μονοπάτια.

Σκόρπισε εικόνες σε ασφράγιστο βιβλίο,

ας ξεθωριάζουν στους αιώνες απουσίας,

θ΄ αναστηθούνε στο πανάρχαιο σχολείο,

που ντύνει αύρα της αρχέγονης ουσίας.

Τύλιξε σώματα στου αιθέρα το μετάξι,

κοίτα η γη κι ο ουρανός γίνονται ταίρι,

φίδια τα λόγια, δηλητήριο στην πράξη,

φρούδες φωνές που στήνουνε καρτέρι.

Κλείσε ξοπίσω, και αμπάρωσε με σύρτη,

η καταχνιά του υλισμού να μην τρυπώσει,

με τάματα και προσευχές φαύλου αγύρτη,

και την αμάραντη καρδιά σου ερημώσει. 

Έλα κοντά στο φαντασμένο όνειρό μου

προσκυνητάρι να ορίσω τη μορφή σου,

άνθινο στέμμα να στολίσει το χορό μου,

και με λατρεία να αγγίξω την αφή σου.

Φύλαξε κάθε τι δικό μου και με θέρμη,

θα ευωδιάσουν μύρο, οι άδειοι δρόμοι,

κάθε φλογίτσα η ψυχή που αχνοτρέμει,

σταυρώνει ο Γολγοθάς χριστούς ακόμη.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/6/2018=27=9

Τείχη

Τα «τείχη» του Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ από άλλη οπτική γωνία

Μετά από σκέψη περισσή χωρίς αισχύνη, και άνευ φόβου ορμηθείς,

άρχισα γύρω να υψώνω τείχη, πράξη για άλλους ιδιαιτέρως ειδεχθής.

Και σκέφτομαι μονάχος όπως θέλω, μέσα κλεισμένος μα χωρίς απελπισία,
πώς τον κατάδικο μου κόσμο διαφεντεύω, όπως αξίζει στη ζωή με παρρησία

  

Έκλεισα έξω μισθοφόρους κυβερνήτες, κλίκες, φατρίες, πονηρούς μηχανισμούς,

Χίλιους νομάτους που ασκούνε εξουσίες, με εργαλεία τους αμφίβολους  χρησμούς.

Έξω ως φαίνεται δεν είχα τι να κάνω, άλλοι για μένα αποφασίζουν εν λευκώ

Άλλοι  πουλάνε κι αγοράζουν την ζωή μου, και μου ορίζουν το καλό και το κακό.

Ανεπαισθήτως έκτισα τα τείχη λάθρα,  κάνεις απ έξω δεν με πήρε μυρουδιά

δεν άκουσαν θορύβους που δεν θελαν, ούτε ζημιώθηκαν σπυρί απ τη σοδειά.

Όλες οι δίοδοι ανοίγουν από μέσα, και οι παρείσακτοι δεν βρίσκουν κλειδαριά,

στο παραπέτασμα για εκείνους ταξιδεύω, και δείχνει λάθος σταθερά η ζυγαριά.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

17/6/2018=25=7

Πεφταστέρια

-κοιτάζοντας τα σύννεφα, σύμβολα του θριάμβου,

σχήματα και κτερίσματα εικόνες του μυαλού

-Πού ταξιδεύει η ψυχή του άξιου Οδυσσέα ;

πώς μπλέχτηκε το χώμα μας με μυριάδες άνδρες ;

-Δεν ξαποσταίνει η ψυχή ταλαιπωρείται αιώνια,

ξεχνιέται με έναν αργαλειό, πλανιέται σε σαλόνια...

Τα χρώματα, οι ήχοι της και τα πολλά αργύρια,

δεν συναντούν την ομορφιά, τα μάρμαρα, τα δόρια.

-Πόσα χιλιάδες ψέματα πλουτίζονται με γνώσεις;

πόσοι χιλιάδες χάνονται σε ένα παραμύθι;

Η θάλασσα, το κύμα της ακόμη κι ο αχός της,

κρύβουν οργή, κρύβουν χαρά, φιλοξενούν αστέρια

Ακόμη κι απ τον ουρανό αν πέσουν θα ναι εμπρός της

χρυσή βροχή πεφταστεριών, τα συλλογάται αιώνια

Τ αγάπησε, τα πόνεσε και τώρα τα θρηνεί.

Μαζί της όσοι λαχταρούν κι όσοι δεν έχουν τύχη,

ο άνεμος και ο καημός κι αυτοί τη συντροφεύουν,

σαν αγκαλιάζει τη στεριά αυτή την πονεμένη,

με αίματα, με δάκρυα και με κραυγές αθώων

Θα την ξεπλύνει τη στεριά μονάχα αν τη σκεπάσει,

θα εμφανιστεί η αρχοντιά και κάποτε θ αλλάξει

Μια Πηνελόπη καρτερεί, σεμνή κι αναρωτιέται :

θα αλλάξει αυτή η εποχή, θα ανθίσουνε τα σπόρια,

θα βρούνε την ελπίδα τους, θα λάμψουνε στον ήλιο;

Καίτη Δροσίνη

Σκυταλοδρομία του παντός

   

Τρέχει με βία ο βοσκός να πιάσει,

στον ξεφτισμένο σου ποδόγυρο το νήμα,

με κοροϊδία, το κοπάδι να χορτάσει,

στο μαντρωμένο σου αυλόγυρο, με χρήμα.

Τρέχει αργά η νύχτα να μερώσει,

με τo κελάρυσμα του αγέρα, τα χωράφια,

φτάνει γοργά, η μέρα, να πληρώσει

δώρο αγλάισμα, του ήλιου τα χρυσάφια.

Τρέχει μ΄ ορμή, και το νερό στο ρέμα,

και φτιάχνει ρούγες, με την όχθη ιχνηλάτη,

στη διαδρομή, από πρωί μέχρι το γέρμα,

λευκές φτερούγες, να μαδούν στην πλάτη

Τρέχει με χάρη, κι μυλόπετρα δεμένη,

κι όπως γυρνάει, δεν ξεφεύγει ούτε ρούπι,

κόβει το στάρι, ξεφυσώντας ανασαίνει,

όταν πονάει, δάκρυα στάζουν στο καλούπι.

Τρέχει αιώνια, το σύμπαν και «χωρεί»,

και κάθε εικόνα συνεχώς μορφή αλλάζει,

άπειρα χρόνια, σταθερά «τα πάντα ρεί»,

«δεν μένει τίποτα» ο χρόνος όλο τάζει.

Τρέχει κι ο νους, δεμένος με κλωστή

στην κοσμική ανέμη που γυρίζει,

σε άλλη διάσταση, η ψυχή μου γελαστή,

γνέφει ακίνητη, σαν με καλωσορίζει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/3/2018=17=8