Ανάγκα εστί...

Για σένα που το όνειρο, φεγγάρι ολόγιομο ανάστησες, μ΄ένα φιλί το βράδυ!

Για μένα που σ΄απάτητες κορφές, τίς νύχτες γύρευα το δρόμο μιας ανατολής γαλάζιας.

Για μας που δεν μπορούμε άλλα, παρά μόνο φεγγαρένια βήματα, θαλασσινά μεθύσια, και βουνίσιους έρωτες παντοτινούς.

Γι’ αυτά θα γράφω, θα μιλώ, και θ΄ανασαίνω.

Για αυτούς που μιαν ανατολή σταμάτησαν τον ήλιο, με μια σφαίρα.

Για αυτούς που ένα πρωινό, τα σιωπηλά νερά τους κέρδισαν.

Για μας που τόσο μικροί, βλέπουμε του αητού το ζύγιασμα, αλλά και για τούς άλλους περισσότερο, που κολυμπούν στης λήθης το ποτάμι…

Για αυτά θα γράφω.

Κοιτάζοντας πίσω, μπερδεύεται η ανατολή με την δύση.

Αγναντεύοντας ίσια μπροστά και μακριά, ενώνεται ο βορράς με τον νότο.

Βλέπω μπροστά και παίρνω ελπίδα για να πω καλημέρα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Έμπνευση : 24/10/2013=13=4

Δημοσίευση : 6/11/2023=15=6

Το απόλυτο … σέξι, σεπτά, σοχτώ, σενιά…

Μ αρέσει να φλερτάρω στο «είναι» και στο «δεν είναι».

Να «χάνομαι», και να «εμφανίζομαι».

Να «υπάρχω» και να είμαι «ανύπαρκτος».

Να «σκορπίζω» την ψυχή μου και να «μαζεύω» την σκόνη της.

Να «ταξιδεύω» το μυαλό μου και να το «σκλαβώνω».

Να περπατώ στο λυκόφως, το αριστερό βήμα στην μέρα, το δεξί στην νύχτα.

Να «πετάω» κάτω από τον θεό, και να «περπατώ» δίπλα στον διάβολο.

Να γίνομαι «εγώ», και να ενεργώ «εσύ».

Να με «αγγίζουν» και να «πιάνουν» αέρα.

Να με «πληγώνουν» και να με «δυναμώνουν».

Να με «βρίσκεις» όταν όλοι οι άλλοι με «χάνουν».

Μ αρέσει νάμαι...

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ 

Έμπνευση : 14/9/2013=20=2  διπλή υπόσταση

Δημοσίευση : 3/11/2023=12=3 τριάδα

Όλα του χάουςτου θεού και του Κανένα

Τον ήλιο που την νύχτα μας φωτίζει, προστάτης κι οδηγός…

Σε όσους δρόμους δύσκολους, αναλαφρα τα βηματα να μας μοιράζει…

Και  πόρτες που ασφάλισαν,με αχτινα του να ανοιγει…

Την μερα μας την αυριανή, να την στολίσει με χαρά

Για μας τους δυό μόνο απόψε….

3 Ιουνίου 2013

Ένα ταξίδι αυτόματο…μια διαδρομή χωρίς τα θέλω…

Καράβι εμείς και τα πανιά μας τα φουσκώνει μια πνόη ψυχής η τα σκίζει….

Μάρτυρας δικάστής και οδηγός μας,  η μνήμη που φωτίζει σαν φεγγάρι.

Ένας πατέρας ουρανός με του έρωτα τις χάρες.

Κι η θάλασσα στην αγκαλιά της γής γεννά τα πάντα όντα και μη…

Ζωή και θανατο, ελπίδα και κατάρα…

Όλα του χάουςτου θεού και του Κανένα….

3 Ιουνίου 2014

Στο πρόσωπο της θάλασσας,στου ουρανού τα χείλη

εκεί που λεύτερες ψυχές, πλέκουν τα ονειρά τους

βλέμμα γαλάζιο δροσερό, κλεισμένο σε κοχύλι

Σαν πεταλούδα σαν φιλί, αγγίζει  την χαρά τους

12 Ιουνίου 2014

Είναι και αυτοί οι  ποιητές καταραμένοι,

ανοίγουν δρόμους μες την νύχτα,

που στο τέλος τους δεν φτάνεις,

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

31/7/2023=17=9

Το καλντερίμι

28 Ιουλίου 2014

Το κομμάτι του ταξιδιού, το ορισμένο, με τις πέτρες που έριχνε πίσω της η Πυρα, για να γεννιούνται άνθρωποι, έρημο πια το περπατώ!
Στων  Βρυσσεών το δήμο, εκεί που η τοξευτρα Άρτεμις, με τους γυμνούς μηρούς, ελάφια κυνηγούσε.
Εκεί που το νερό ασταμάτητα δροσίζει και ξεπλένει.
Εκεί  που δεν μιλάς, δεν βλέπεις, δεν ακούς,
Εκεί που δεν μυρίζεις, ούτε αγγίζεις, μα μόνο νοιώθεις!!!
Και με το νοιώσιμο, ορόσημο σελίδα στο βιβλίο, γράφει η αύρα. που δεν σβήνει στον αιώνα...
Εκεί περπάτησα...και το βιβλίο μου, σε σκοτεινή σπηλιά έχω κρυμμένο!!
Για να το βρει μόνο η θεα, και στις σελίδες του να τυλιχτει, η να το σκίσει!! 

11 Ιουλίου 2019

Βήματα αργά μα σταθερά, στο μονοπάτι που σε πάει εκεί που διάλεξες να πας.

Ίσως  στου δρόμου την στροφή στα γόνατα να πέσεις, μα θα το ξέρεις μόνο εσύ.

Οι  άλλοι πίσω μένουν δεξιά και αριστερά, γιατί ποτέ κανείς το μονοπάτι μας δεν βλέπει.

Δεν είμαι εγώ τα μάτια που τους κλείνω, είναι που βλέπουν λίγο και κοντά, είναι που και το φως τυφλώνει!!!

Καλή Ανατολή φωτισμένοι, όσο μπορεί ο καθένας!!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

29/7/2023=25=7