Όλα του χάουςτου θεού και του Κανένα

Τον ήλιο που την νύχτα μας φωτίζει, προστάτης κι οδηγός…

Σε όσους δρόμους δύσκολους, αναλαφρα τα βηματα να μας μοιράζει…

Και  πόρτες που ασφάλισαν,με αχτινα του να ανοιγει…

Την μερα μας την αυριανή, να την στολίσει με χαρά

Για μας τους δυό μόνο απόψε….

3 Ιουνίου 2013

Ένα ταξίδι αυτόματο…μια διαδρομή χωρίς τα θέλω…

Καράβι εμείς και τα πανιά μας τα φουσκώνει μια πνόη ψυχής η τα σκίζει….

Μάρτυρας δικάστής και οδηγός μας,  η μνήμη που φωτίζει σαν φεγγάρι.

Ένας πατέρας ουρανός με του έρωτα τις χάρες.

Κι η θάλασσα στην αγκαλιά της γής γεννά τα πάντα όντα και μη…

Ζωή και θανατο, ελπίδα και κατάρα…

Όλα του χάουςτου θεού και του Κανένα….

3 Ιουνίου 2014

Στο πρόσωπο της θάλασσας,στου ουρανού τα χείλη

εκεί που λεύτερες ψυχές, πλέκουν τα ονειρά τους

βλέμμα γαλάζιο δροσερό, κλεισμένο σε κοχύλι

Σαν πεταλούδα σαν φιλί, αγγίζει  την χαρά τους

12 Ιουνίου 2014

Είναι και αυτοί οι  ποιητές καταραμένοι,

ανοίγουν δρόμους μες την νύχτα,

που στο τέλος τους δεν φτάνεις,

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

31/7/2023=17=9