Προσευχή

Νασαι τ’ αστέρι του ουρανού, να διώχνεις το σκοτάδι

Η φεγγαρόφωτη νυχτιά, το  φως πέρα απ τον άδη.

Να σαι η φλόγα στην ψυχή, της Παναγιάς το δάκρυ.

Να γίνεσαι εικόνισμα, στην μοναξιάς την άκρη.

Να σαι της Πίνδου κορυφή, του ιονίου αγέρας.

Να αγναντεύεις, να σκορπάς της λογικής το τέρας.

Να σαι στην πλώρη άνεμος στην πρύμνη νηνεμία,

Να μείνεις στην ψυχούλα μας παντοτινή λατρεία.

Να σαι βοριάς στο Τάλετον, και στο Διρό δρεπάνι.

Να λιώνεις τις ψυχρές καρδιές, πρωτομαγιάς στεφάνι.

Να σαι κυκλάμινο μικρό, ξανθό, σαν τ’ αντικρίζω.

Να γέρνω στην αγκάλη σου γλυκά και να μυρίζω.

Να σαι τσακάλι στον Σαγγιά, και πέρδικα στην Μάνη.

Να παίρνω απ την ανάσα σου την γεύση απ το λιβάνι.

Να σαι της μάνας το φιλί, το βλέμμα του πατέρα.

Το χαμογέλιο του μωρού, ο ήλιος την ημέρα.

Να σαι το χάδι του έρωτα, και της ψυχής το νάμα.

Να σ έχω πάντα στόλισμα, να είμαστε αντάμα.

Να σαι Αυγουστιάτικη ματιά, να λιώνουμε τα χιόνια.

Το πάλεψες, και κέρδισες την θέση σου αιώνια

Να σαι πολλά, κι αμέτρητα, να σαι τα πάντα …όλα.

Γη, ουρανός, και θάλασσα, του Λιμενιου Λαλούδα.

Να σαι για πάντα Άνοιξη γλυκεία μου πεταλούδα.

Ου τι δανος

Χριστούγεννα 2011

Αν ήταν και πετούσα.

Αν ήταν και πετούσα  σαν αητός.

Σαν γερακιού φτερό, αέρας δυνατός. 

Πτήση ψυχής  στην όχθη του παντός

Σαν Άστρο τύχης,  κάλεσμα φωτός

Κύλισμα ευλογίας, θειος πειρασμός

Σαν πλεύση ουράνια, χρόνος μαγικός

Περήφανα κι απάτητα, θα σκέπαζα βουνά

Θα φώτιζα, λευκά ατσάλινα φτερά

Σαν βασιλιάς σκιές χλωμές στο πουθενά

Θα χόρταινα της θάλασσας την ερημιά.

Τα μάτια σου θα γέμιζα σκληρή φωτιά.

Θα ψήλωνα την μοίρα σου σαν λευτεριά.

Το σώμα σου θα τέντωνα καυτή σπαθιά.

Να τρέχει αίμα σε μενεξεδένια δειλινά. 

Αν ήταν και πετούσα  σαν αητός.

Σαν γερακιού φτερό, αέρας δυνατός. 

Πτήση ψυχής  στην όχθη του παντός

Σαν Άστρο τύχης,  κάλεσμα φωτός

Κύλισμα ευλογίας, θειος πειρασμός

Σαν πλεύση ουράνια, χρόνος μαγικός

Σύννεφα μαύρα, θα έδιωχνα παντοτινά

Φόβο δεν θα ένοιωθες ποτέ ξανά.

Πιστός φρουρός, για κάθε σου ματιά

Γη ουρανός αστέρια θάλασσα πλατιά.

Θεού σημάδια σε ονείρου αγκαλιά

Πόνο δε θάχες, ξόρκι  τα χρυσά φτερά.

Του παραδείσου ώρες, σε λιβάδια χλοερά.

Ο κόσμος όλος στην δική μου τη ματιά.

Αν ήταν και πετούσα  σαν αητός.

Κράξιμο τρόμου, ανατριχίλα στο κορμί

Σαν γερακιού φτερό, αέρας δυνατός.

Ψηλώνει ο ήλιος, το σκοτάδι καταργεί. 

Πτήση ψυχής  στην όχθη του παντός

Τρέμει ο κέρβερος, γονατιστός στη Γή.

Σαν Άστρο τύχης,  κάλεσμα φωτός

Ανάσα απλώνει  φεγγαρένια την αυγή

Κύλισμα ευλογίας, θειος πειρασμός

Για προσευχή, ο Λόγος άφωνη κραυγή

Σαν πλεύση ουράνια, χρόνος μαγικός

Γιορτή στο σύμπαν, κόκκινη ερωτική.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Αύγουστος 2012

Θερινό σινεμά.

Τρίζει σαν έρωτας σε κάθε βήμα το χαλίκι..

Γεμίζουν τα ρουθούνια μοσχοανάσες γιασεμιού...

Το φως υπνωτισμένο,  ζωγραφίζει την Αλίκη..

Κεντά την νύχτα, κάπου η φωνή του τριζονιού.

Βλέμματα αγκαλιάζουν την οθόνη με λαχτάρα.

Αυτιά στρατεύονται στις νότες του ρεφραίν..

Νοσταλγικά  γαργαλητά τα΄ακόρντα στην κιθάρα

Αχνοσκιές ερωτικού ρυθμού σε  διάφανο σατέν.

Τόσες ψυχούλες χάνονται στις λήθης το πηγάδι.

Γίνονται φαντασμένης μοίρας έρμαια, σιμά-σιμά  

κάτι αιθέριο απλώνεται στους θεατές το βραδύ,

Νυχτερινές νεραΐδες, βάλσαμο θερινό το σινεμά.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

4/9/2012