Νύχτα

Εκεί στ΄ απάτητα βουνά,

εκεί που ο ουρανός είναι κοντύτερα,

και η ψυχή ψηλότερα.

Εκεί στους βράχους,

που λαμποκοπάνε πάντα,

με την σκληρή γυαλάδα τις ψυχές χορταίνουν φως.

Εκεί, που την νύχτα σαν λείπει ο Ήλιος,

μας αχνοφέγγει η Σελήνη,

η Πασιφάη, η Άρτεμις, η Μήνις…

τα χίλια ονόματα που ορίζουν τη ΑΓΑΠΗ.

Λαχτάρα γλυκόπικρη,

τρέμουλο των χειλιών,

να έρθει στα όνειρα μας,

για νάναι το ξημέρωμα γεμάτο,

ουράνιες μουσικές και φως…

ΑΝΑΤΟΛΗ… ζωή μου πέρα απ την Ζωή.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

23/11/2012

Η αγάπη και οι αισθήσεις

Η αγάπη είναι ένα σπάνιο και δυσεύρετο αγαθό,

όχι γιατί δεν υπάρχει,

αλλά γιατί είναι κοφτερή και καυτή.

Ουτοπιστική η διαχείριση της από τους περισσότερους.

Άλλοι κόβονται, και άλλοι καίγονται.

Ξεκινά από χαμηλά,

απλώνεται στους κόκκους της άμμου,

στις αόρατες δροσοσταλίδες του πρωινού.

Απλώνεται στα λιβάδια, σκαρφαλώνει στα βουνά.

Ψηλώνει μέσα στην νύχτα,

και με οδηγό το ασημένιο φως της Σελήνης,

θεριεύει την μέρα,

και γιγαντώνεται από το χρυσαφένιο φώς του Ήλιου.

Κάπου ανάμεσα σε αυτό το ταξίδι,

πριν και μετά τον Θεό αγγίζει τον άνθρωπο.

Και γίνεται μικρός θεός εκείνος ο μύστης,

που τυλίγεται την άκρη του χιτώνα της…

Αισθήσεις

Για τις αναμνήσεις, από τον κόσμο του Καιάδα,

άνοιξε η πόρτα στο ασυνείδητο,

και πέρασε μια μικρή αχτίνα φωτός, ταπεινή και χλωμή.

Για τις αναμνήσεις από την Μήτρα,

ακούστηκε ένας θόρυβος, όμοιος με εκείνον,

της θάλασσας που χαϊδεύει τις άκρες των ποδιών της στεριάς.

Για τις αναμνήσεις από τα τρυφερά μας χρόνια,

άγγιξε τα μωρουδιακά φύλα της λεύκας,

ένας ζεστός αέρας και τα έκανε να ανατριχιάσουν. 

Για τις αναμνήσεις από την νιότη,

απλώθηκε στο δέρμα μας,

ένα άρωμα, φτηνό, ακριβό δεν έχει νόημα,

πάντα όμως μεθυστικό.

Για την ζωή μας όμως τι ανάμνηση να χορέψει,

μόνο ένα γυάλινο κλουβί,

και μέσα στην φορμόλη, τα όνειρα μας να διατηρούνται νεκρά.

Στην έκτη αίσθηση, την έκτη μέρα,

σ’ ένα  ηλιοβασίλεμα κάνουμε τάμα την ελπίδα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

1/12/2012  

Λυκαυγές

Χρώμα του μενεξέ γλυκό,

ωδή ψυχής,

γονάτισε στη νύχτα,

προσευχήσου!!

Κι από βαθύ και αφώτιστο πηγάδι,

βγες και μεσουράνησε,

έτσι που να ζηλέψει ο Ήλιος,

και να ανθίσει την ανατολή,

χίλια τραγούδια,

χίλιες ψυχές,

ν΄ αγγίξουν χείλια κοραλλένια!!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

22/12/2012

Η έκτη αίσθηση.

Δεν βλέπω στον ορίζοντα σκεπάζει η άχλη τα βουνά.

Δεν άκουσα τον ήλιο που γρυλίζει, φταίει το φώς.

Όμως την δύναμη την νοιώθω και την ζεστασιά το ίδιο.

Δεν βλέπω του αστεριού την κόχη, την κρύβει η άκρη.

Δεν άκουσα το σεληνόφως, που δακρύζει για την μοίρα.

Όμως χρυσάφι απ τ αστέρι παίρνω και απ’ την μήνι ασήμι.

Δεν βλέπω το θαλασσινό το χρώμα, ίσως η νύχτα παίζει.

Δεν άκουσα το κύμα, που βροντά στον βράχο η καταιγίδα.

Αισθάνομαι τη θλίψη και τον τρόμο, στης φθοράς το ρέμα.

Δεν βλέπω πια της μαγεμένης άνοιξης το δασός, πάγος.

Δεν άκουσα των αηδονιών τραγούδια, σιωπή θανάτου.

Ηχούν όμως στ΄ αυτιά μου μελωδίες, γέλια αγγέλλων.

Δεν βλέπω των ματιών σου την φρεσκάδα, απ ανάγκη.

Δεν άκουσα τα βήματα στο άγιο σώμα, που τεντώνω.

Όμως αφήνομαι γλυκά και γονατίζω στην ματιά σου.

Δεν βλέπω τη ζωής τη βία, δεν βύζαξα μωρό στον κόρφο.

Δεν άκουσα τον καλπασμό της νιότης, και της άνοιξης.

Μύρισα το βαρκάρη, στου Πλούτωνα τα  σιωπηλά νερά.

Δεν βλέπω την αρχή πέρασαν χρόνια, μπορεί μυριάδες.

Δεν άκουσα όσους πάσχιζαν, να φτάσουν προς το τέρμα.

Σκορπίζομαι όμως στις  ψυχές,  αέρας, σκόνη, αθανασία.

Δεν βλέπω του θεού το βλέμμα, η παλλάδα με τυφλώνει

Δεν άκουσα το γδούπο, στην κρεμάλα του ταρτάρου.

Νοιώθω τον πόνο της ματιάς του, και τον θρήνο, μόνο.

Δεν βλέπω πια του αετού μου το φτερούγισμα στην πέτρα.

Δεν άκουσα που κράζουν, μαύρες νύχτες στον πλανήτη.

Πιστεύω όμως δυνατά, η Ελπίδα ήρθε μας χαϊδεύει.

Βλέπω το φως να  μπαίνει από τις γρίλιες στην ζωή μας.

Ακούω ανάσες, όσων πέρασαν την πύλη, μας στηρίζουν.

Έρχεται η ώρα, φτάνει, αιώνια ο παράδεισος δικός μας.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

23/10/2012