Η αγάπη και οι αισθήσεις

Η αγάπη είναι ένα σπάνιο και δυσεύρετο αγαθό,

όχι γιατί δεν υπάρχει,

αλλά γιατί είναι κοφτερή και καυτή.

Ουτοπιστική η διαχείριση της από τους περισσότερους.

Άλλοι κόβονται, και άλλοι καίγονται.

Ξεκινά από χαμηλά,

απλώνεται στους κόκκους της άμμου,

στις αόρατες δροσοσταλίδες του πρωινού.

Απλώνεται στα λιβάδια, σκαρφαλώνει στα βουνά.

Ψηλώνει μέσα στην νύχτα,

και με οδηγό το ασημένιο φως της Σελήνης,

θεριεύει την μέρα,

και γιγαντώνεται από το χρυσαφένιο φώς του Ήλιου.

Κάπου ανάμεσα σε αυτό το ταξίδι,

πριν και μετά τον Θεό αγγίζει τον άνθρωπο.

Και γίνεται μικρός θεός εκείνος ο μύστης,

που τυλίγεται την άκρη του χιτώνα της…

Αισθήσεις

Για τις αναμνήσεις, από τον κόσμο του Καιάδα,

άνοιξε η πόρτα στο ασυνείδητο,

και πέρασε μια μικρή αχτίνα φωτός, ταπεινή και χλωμή.

Για τις αναμνήσεις από την Μήτρα,

ακούστηκε ένας θόρυβος, όμοιος με εκείνον,

της θάλασσας που χαϊδεύει τις άκρες των ποδιών της στεριάς.

Για τις αναμνήσεις από τα τρυφερά μας χρόνια,

άγγιξε τα μωρουδιακά φύλα της λεύκας,

ένας ζεστός αέρας και τα έκανε να ανατριχιάσουν. 

Για τις αναμνήσεις από την νιότη,

απλώθηκε στο δέρμα μας,

ένα άρωμα, φτηνό, ακριβό δεν έχει νόημα,

πάντα όμως μεθυστικό.

Για την ζωή μας όμως τι ανάμνηση να χορέψει,

μόνο ένα γυάλινο κλουβί,

και μέσα στην φορμόλη, τα όνειρα μας να διατηρούνται νεκρά.

Στην έκτη αίσθηση, την έκτη μέρα,

σ’ ένα  ηλιοβασίλεμα κάνουμε τάμα την ελπίδα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

1/12/2012