Αντιηλιακή προστασία!

Θα σου ορκιστώ, θα σου ορκιστώ
Πόσο σ΄αγαπώ και σε λαχταρώ
Θα σου ορκιστώ και θα στο ξαναπώ
Στο καλά κρυμμένο μου το μυστικό
Στο αντηλιακό, στο αντηλιακό
Με δείκτη προστασίας στο δεκαοχτώ

Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν δε με πιστεύεις ας τσουρουφλιστώ
Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν με κάψει ο ήλιος θα μασκαρευτώ

Γύρισες και κοίταξες μια μελαχρινή
Πόνεσα πολύ, πόνεσα πολύ
Δεν έχει ανάγκη η άτιμη την αντηλιακή
Έκλαψα πολύ, έκλαψα πολύ
Μα τη τσαχπινιά μου δε την έχει αυτή
Ούτε τη δική μου αντηλιακή
Είναι ακριβή, είναι ακριβή

Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν δε με πιστεύεις ας τσουρουφλιστώ
Βρε πόσο σ΄αγαπώ x3
Κι αν με κάψει ο ήλιος θα μασκαρευτώ

[ γέφυρα ]

Έκρυψα τα μάτια μου για να μη δεις πως κλαίω
Πήρα το φαρμακοποιό και άκου τι του λέω...
Με γέλασες κι οι κρέμες σου δεν ήτανε καλές
Τράβα στον Ταΰγετο και κόψε φυλλωσιές
Φτιάξε μια καλή, φτιάξε με καλή
Να μη φορά καμιά μελαχρινή
Άντε γιατί... αχ έκλαψα πολύ!

Καίτη Δροσίνη

Καλό ξημέρωμα ονειροβάτες!

Στα πόδια μας ερείπια ριζωμένα…

Τα χέρια μας, το ένα στην καρδιά, το άλλο τα χαλάσματα στηρίζει…

Η κεφαλή μας σαν τρισδιάστατο εκμαγείο…

Με το μυαλό συννεφιασμένο…

Με μάτια καθαρά σαν την ψυχή..

Με στόμα λίγο βρώμικο και λίγο ζαρωμένο..

Μονάχα ένα παράθυρο καθάριο, εκείνο που ορίζει την καρδιά…

Όμως και αυτό κουρελιασμένο, δουλειά του χρόνου που όλα τα κερδίζει..

Κάθεσαι στο περβάζι του και αγναντεύεις, κάθεσαι μέχρις ότου κουραστείς…

Να μείνεις κουρασμένος να κοιτάζεις, η να αγκαλιάσεις το κενό που ακροβατείς…

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

15/2/2014=15=6

Η Αρχή γεννά την ιδέα, το Τέλος την πράξη.

Με κούρασαν οι μπάσταρδοι  ποιητές, με τα παχιά τους λόγια τα μεγάλα..

Πως τάχα περπατήσανε στου δρόμου το κομμάτι που κανένας άλλος δεν κατόρθωσε

να βρει και να βαδίσει…

Φορώντας τα φτερά της φαντασίας, να σκέπτομαι, το μέγα και το ιδεατό, 

όμως να μην ποιώ..

Υπάρχει όμως ένας πιο τρανός και πιο μεγάλος ποιητής, που παίρνει την καρδία 

και κυλάει στην λάσπη.

Μ΄ ένα του βλέμμα ζέστη χορταίνει τον παγωμένο κλόουν .

Μ΄ ένα χαμόγελο χορταίνει το σκυλί το πεινασμένο..

Μ΄ ένα χάδι του ανθίζει από δροσιά κάθε λουλούδι..

Με κούρασαν και εκείνοι που μπουλούκια άγνωστα, η φωτεινά ονόματα μεγάλα,

παράσταση μου κάνουν την ζωή, και μένω θεατής στο έργο..

Ντυμένος τους κοθόρνους, να ζω θεατρικά χωρίς να πράττω στην ουσία.

Οκνός στο τραίνο της ζωής μου επιβάτης, αντί δραστήριος μηχανοδηγός.

Υπάρχει όμως ένας πιο τρανός και πιο μεγάλος ηθοποιός, που παίρνει την ψυχή 

και την σκορπάει στην πλατεία.

Με μια του κίνηση την ευχαρίστηση στον κακομοίρη φέρνει.

Μ ένα λόγο, βάλσαμο μοιράζει στην λαβωμένη πέρδικα.

Με μια του έκφραση χαρίζει την χαρά στα μάτια του κυπαρισσιού

Με κούρασαν ακόμα οι σοφοί, οι επιστήμονες, όλοι εκείνοι που τα ξέρουν όλα,

και με ευκολία τα προβλήματα μου λύνουν, αλλά μου δένουν το μυαλό με χειροπέδες.

Πειθήνιο όργανο στην γνώση τους, πιστά ακολουθώ τις προσταγές του,

κι αυτές αλλάζουν  μια θρυαλλίδα που σαν κάνει την δουλειά της σκάει.

Υπάρχει όμως ένας πιο τρανός και πιο μεγάλος επιστήμονας, που νου

και νόηση χαρίζει στον καθένα

Με μια του σκέψη την επιφοίτηση μοιράζει στους ανθρώπους

Με ένα νεύμα, χιλιάδες νήματα νευρώνες, στα όντα ζωντανεύουν

Με μια ιδέα τα άπιαστα και τα μη όντα, με αρμονία πλημμυρίζουν

Ο ποιητής, είσαι εσύ που το δικό σου ποίημα δεν μένει ποίημα μα γίνεται ποτάμι,

δροσιά στο ξεραμένο χώμα, ζωή ζωντανεμένη..

Ο ηθοποιός είσαι εσύ που το δικό σου έργο, δεν έχει υποκριτική μαγεία,

αλλά μια πύρινη πνοή που κάνει την ιδέα πρόσωπο,

την αρετή κορμί, και την αγάπη χέρια.

Ο επιστήμονας είσαι και πάλι εσύ, που εφύλαξες τον νου,

που κράτησες τον λόγο, να υπηρετεί ελευθέρα την αύρα της ψυχής σου,

και του κορμιού σου τον ναό να τον στολίζει,

για να μπορείς να είσαι πρώτα άνθρωπος,

μετά κομμάτι του θεού,

και τέλος κύτταρο του Χάους.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

13/2/2014=13=4

Θυμός

Νεύρα
Πολλά Νεύρα
Γιατί;
Γιατί δεν έχεις δουλειά
Γιατί δεν έχεις λεφτά
Γιατί δεν έχεις μια γκόμενα να την πηδάς
Γιατί σε πηδάει κάθε μέρα το κράτος
Αυτό το γαμημένο κράτος που οραματίζεται σαν τον πρεζάκια του LSD περασμένα μεγαλεία με φρου-φρου κι αρώματα
Και τι κάνεις γι αυτό;
Τίποτα
Απολύτως τίποτα
Ε, βάλ’ τα τότε με τον εαυτό σου
Αυτόν τον άχρηστο που κάθεται καθημερινώς και κοιτά έξω από το παράθυρο κρυμμένος στο σκοτάδι του σπιτιού του
Στο σκοτάδι της ψυχής του
Κρύψε καλά με τις κουρτίνες σου κάθε σου Ελπίδα
Έτσι κι αλλιώς, τίποτα πάλι δεν θα κάνεις
Γιατί;
Γιατί έχεις θυμώσει
Με τι;
Με ποιον;
Μα με σένα φυσικά
Αυτή η μανία που σε πιάνει, που σου καίει τα σωθικά δεν είναι το ποτό σου
Ούτε ο καπνός από το τσιγάρο σου
Είναι οι επιλογές σου που τα έχουν κάνει όλα σκατά
Λούσου τα τώρα λοιπόν και μη μιλάς
Ή μήπως σκέφτεσαι να κάνεις επιτέλους κάτι;
Άντε λοιπόν!
Τι το σκέφτεσαι;
Παράτα τη τσουγκράνα σου και σήκω από τον καναπέ σου
Αυτή η Αγανάκτηση
Αυτός ο Εκνευρισμός
Αυτή η Έξαψη
Η Μανία, το Νευρίασμα, το Φρένιασμα πρέπει κάπου να ξεσπάσουν
Σήκω λοιπόν..
Τι περιμένεις;
Και στη γωνία θα είναι κι άλλοι Θυμωμένοι μαζί
Δεν είσαι ο μόνος

Και θα νικήσεις τους Δαίμονες μέσα σου


DEMI NAK
11/2/14