Προσμονή

Μονάχα από την άλλη πλευρά....

Τα πάντα έχουν γίνει κιόλας.....
Αλλά.... οι πόρτες,

όταν τις κτυπάς … ακούν και ανοίγουν…

δεν κλείνουν πια ποτέ...
γιατί αν ανοίξουν μια φορά...
ξέρεις τον τρόπο να τις ξεκλειδώνεις…

Είναι οι πόρτες σαν τις πεταλούδες….

Κλειδί τους η ανάγκη να ανοίγουν…

Γιατί αν ανοίξει τα φτερά η πεταλούδα, νιώθεις το μεγαλείο της…

Και χάνεσαι στο μέσα της, σε φόντο που τα χρώματα  την ίριδα χαϊδεύουν…

Και πνίγεσαι στον καταρράκτη,  σε ανατριχίλα που ψιθυριστά γρυλίζει…

Και στήνεσαι σε κορυφή, σε τέλος που ακούει την σιωπή και παραδίνεσαι…

Μη γελαστείς και πεις… ουσία πως δεν  έχει,

Γιατί σε ίδιο γνώριμο δωμάτιο σε βγάζει, που το έχεις ξαναδεί...

Η δύναμη σου έρωτας, πότε σαν πεταλούδα πότε σαν κάμπια….

με του τριαντάφυλλου τ΄αγκάθι,  τρυπάει λίγο του θεού την θέληση, και κάτι αλλάζει…

τριαντάφυλλο και  πεταλούδα αρμονικά, μέσα στο δώμα, με προσοχή όμως το τρύπημα…

να τρέξει μια σταγόνα αίμα…

η διαφορά μόνο εσένα να πειράξει...

να παραμείνει κατακόκκινο το ρόδον…

και τα φτερά της πεταλούδας ομορφότερα…

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

25/8/2014=22=4

Κόκκινος συναγερμός

Ποιο είναι το καλό και τι δεν είναι,

Μήπως είναι η νύχτα, που αδύναμους  χωρίς το χθες μας νανουρίζει…

Μήπως γιατί ψηλώνει τις δονήσεις, και το αδύναμο μας σώμα κυριεύει..

Ποιό είναι το κακό και τι δεν είναι,

Μήπως είναι η μέρα, που ανόητους  χωρίς το σήμερα πίσω γυρίζει.   

Μήπως γιατί ζυμώνει τις αισθήσεις, και το αχόρταγο  μας  θέλω ελλοχεύει…

Ποιο είναι το δικό μας και τι όχι.

Μήπως η δύναμη που δίνουμε στον άλλο…

Μήπως η αγάπη που ζητάμε από άλλους…

Νύχτα και μέρα, δύο ίδιες θέσεις, που αλλάζει ο ήλιος, μετρημένες με τον χρόνο..

Δικό μας το καλό και το κακό, με δείκτη την ελευθερία, σαν αέρας..

Δικός μας ο θεός, και εμείς δικοί του…

Η μια ψυχή… Το άγιο ένα…

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

29/8/2014=26/8

Η Αγάπη είναι η Αθανασία της ψυχής, και ο έρωτας η Θέωση του σώματος.

Γιατί φοβίζει η αγάπη,

γιατί ελάχιστοι μπορούν,

γιατί κανείς δεν δίνει κάτι,

μα όλοι παίρνουν ότι βρουν.

Είναι η αγάπη ελευθερία

είναι η αύρα της ψυχής

του καθενός η μπαταρία

το κάψιμο της ενοχής.

Δεν φυλακίζεται, δεν παίρνει

δεν επιβάλει, δεν ζητά,

όταν την πνίγουνε πεθαίνει,

απλά μονάχα αγαπά.

Γιατί ο έρωτας χαλιέται,

γιατί ελάχιστοι τολμούν,

γιατί βρομίζει και ξεχνιέται

όλοι αρκούνται να «πηδούν»

Είναι ο έρωτας ευήθεια,

είναι του σώματος γραμμή,

πνοή ζωής, θεού αλήθεια,

αθανασία μια στιγμή.

Δεν έχει νου, δεν λογαριάζει,

ανάβει φλόγα στους σφυγμούς,

κορμί που καίει, αίμα που βράζει,

μόνο ποθεί χωρίς φραγμούς.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

22/8/2014=19=10=1

Εκτός τόπου και χρόνου

Δεν ρωτάει μωρό μου ο έρως,

να φωλιάσει σε ένα κορμί

Ούτε ψάχνει κατάλληλο μέρος,

να γεμίσει μια άδεια στιγμή.

Σαν θεός το παντού κυριεύει

ξέρω τώρα καλά, πως μπορεί,

όταν είναι μακριά να χαϊδεύει,

καταργεί το μυαλό, που απορεί.

Σαν την θάλασσα φέρνει γαλήνη,

όλα σβήνουν χωρίς αφορμή.

Αεράκι δροσάτο στην πρύμνη,

μια βαρκούλα το κάθε κορμί.

Αγκαλιά μου μονάχη και άδεια,

λαχταράς να γεμίσεις ξανά,

ταξιδεύουν οι μέρες καράβια,

και οι νύχτες λιμάνια φτηνά.

Το υπέροχο «νοιώθω» στολίζει,

οι αισθήσεις μου φλόγες κενές.

Το σε «θέλω» μονάχο δακρύζει,

οι σταγόνες σκορπούν τις φωνές

Αν μπορούσα, να γίνω αέρας,

να με νιώθεις μονάχα  εσύ,

τα φιλιά σου η αύρα της μέρας,

κ΄η αγκαλιά σου, την νύχτα κρασί.

Μια λεξούλα βραχνά ψιθυρίζει

Μια λεξούλα γλυκεία κτητική

Μια ανάσα το «μου» με φλογίζει

Μια «αγάπη» καυτή, ερωτική.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

21/8/2014=18=9