Εκτός τόπου και χρόνου

Δεν ρωτάει μωρό μου ο έρως,

να φωλιάσει σε ένα κορμί

Ούτε ψάχνει κατάλληλο μέρος,

να γεμίσει μια άδεια στιγμή.

Σαν θεός το παντού κυριεύει

ξέρω τώρα καλά, πως μπορεί,

όταν είναι μακριά να χαϊδεύει,

καταργεί το μυαλό, που απορεί.

Σαν την θάλασσα φέρνει γαλήνη,

όλα σβήνουν χωρίς αφορμή.

Αεράκι δροσάτο στην πρύμνη,

μια βαρκούλα το κάθε κορμί.

Αγκαλιά μου μονάχη και άδεια,

λαχταράς να γεμίσεις ξανά,

ταξιδεύουν οι μέρες καράβια,

και οι νύχτες λιμάνια φτηνά.

Το υπέροχο «νοιώθω» στολίζει,

οι αισθήσεις μου φλόγες κενές.

Το σε «θέλω» μονάχο δακρύζει,

οι σταγόνες σκορπούν τις φωνές

Αν μπορούσα, να γίνω αέρας,

να με νιώθεις μονάχα  εσύ,

τα φιλιά σου η αύρα της μέρας,

κ΄η αγκαλιά σου, την νύχτα κρασί.

Μια λεξούλα βραχνά ψιθυρίζει

Μια λεξούλα γλυκεία κτητική

Μια ανάσα το «μου» με φλογίζει

Μια «αγάπη» καυτή, ερωτική.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

21/8/2014=18=9