Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Αυτοαναγέννηση…

Ο πλέον επικίνδυνος φίλος, είναι η Μνήμη...
Αυτή διαμορφώνει τον χαρακτήρα....
Και χαρακτήρας είναι το "εγχάρακτο"...
Μια διαφορά, μεταξύ υπολογιστού, και εγκεφάλου, όσον αφορά την μνήμη...
Στον υπολογιστή αρκεί ένα "Delete", ή ένα "format"...
Στον εγκέφαλο η μνήμη είναι κατεστημένο, και η αμνησία επικίνδυνη...
Η ψυχή επιφέρει την ολική επαναφορά, η καταστρέφοντας ολοσχερώς την ύλη, η κυριαρχώντας στην λογική...
Ποιος όμως έχει ψυχή, να επανέλθει, να ξαναγίνει άγγελος;

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
4/2/2016=15=6

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Βοή βοώντος, εν τη Βαβέλ

Τι να πω και με ποιόν να μιλήσω,
στα σπουργίτια αψίδα θα στήσω.
Μοναχά στου βοριά την μανία,
τους αξίζει μια εύφημος μνεία.

Τι να πω, ν΄ ακουστώ στην αρένα,
υψηλά ντεσιμπέλ, και βαρήκοα τρένα.
Βουητό η ζωή, ανιάτων ρεκλάμα,
δεσμευμένη οδός, ανελέητο τάμα.

Τι να πω, η Βαβέλ βασιλεύει στο στόμα,
σαν ηχώ οι κραυγές, ασελγούνε ακόμα.
Πεθαμένοι θεοί με στοιχεία κατόχου,
και νεκροί ποιητές ανωνύμου μετόχου.

Θα μου πεις και θα πω, ότι θέλεις ν΄ακούσεις,
μα θα μείνω βουβός, στο σημείο της κρούσης.
Προβολή μας νουάρ, ραγισμένος καθρέφτης,
μετεώρων σκηνές, στον αέρα σαν κλέφτης.

 ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
23/1/2016=15=6

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Καίτη Δροσίνη.... ΗΤΑΝ;

HTAN…. κάποια στιγμή που γνώρισα την Καίτη Δροσίνη…
ΗΤΑΝ… ένα απόγευμα στην αλληλογραφία μου, το δώρο της…
ΗΤΑΝ… το πρώτο έντυπο πνευματικό της παιδί…
Η πρώτη της εκδοτική απόπειρα, με εκδότη την ίδια, ΗΤΑΝ πολύ σημαντική για μένα.
Φίλοι και συνοδοιπόροι στις λέξεις και στην τέχνη όπως έγραφε στην αφιέρωση.
Επειδή το κάρμα μας οδήγησε εκεί, οφείλω να παραδοθώ στην μοίρα…
Άνοιξα λοιπόν τυχαία μια σελίδα, ΗΤΑΝ η  24η….
Είκοσι δηλαδή Κ Καίτη, και τέσσερα, δηλαδή Δ Δροσίνη…
Πρώτη φράση, που αποστήθισα και έγινε και αγαπημένη μου :
«Είσαι σίγουρη ότι τα κεφάλια τα βάλαμε, με την σωστή σειρά, στα σωστά κουτιά;»
Η αμφισβήτηση, η συνεχής αναζήτηση του τέλειου δια μέσου της αυτοκριτικής, και τής αυτογνωσίας.
Το αεικίνητο φτερούγισμα, του μυαλού, τα σκιρτήματα τής ψυχής, και η πιστή εφαρμογή τους από το σώμα, σε όλες τους τις εκδοχές, είναι το ΗΤΑΝ.

ΗΤΑΝ… αναμενόμενο για μένα, γνωρίζω την γραφή και την ψυχή της,
πολυσχιδής καλλιτέχνης, καθαρός άνθρωπος, μου εμπιστεύεται κείμενα, για τα «Ηλιογυρίσματα»,  διαμαντάκια που κοσμούν το ιστολόγιο.

Το ΗΤΑΝ....Είναι μια καταπληκτική ιστορία, ένα υπέροχο κείμενο που σε κρατά από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία.
Είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, πάει και έρχεται,
Είναι πολύπλευρο, συνεκτικό, χωρίς φλυαρίες, με υπέροχες εικόνες.
Δεν είναι υπερβολή, ότι δυσκολεύομαι να γράψω, μήπως θεωρηθώ μη αντικειμενικός.
Είναι αλήθεια όμως ότι δυσκολεύτηκα να βρω κάτι που δεν αγγίζεται μέσα σε αυτές τις εκατόν ενενήντα σελίδες.
Αναμνήσεις, ιστορία, αρχαιολογία, έρωτας, πόλεμος, εναλλαγές, πλοκή, δράση, μυστήριο.... και άλλα χίλια, όλα με αληθινή απόδοση, φυσικά απ ευθείας από την ψυχή.

Με κέρδισε, σαν αναγνώστη… έγινα ξανά ονειροπόλος.
Με γύρισε πίσω σαν άνθρωπο… ένοιωσα ξανά έφηβος.
Αγάπησα τις αλήθειες της πλοκής… πίστεψα ξανά στην αρετή.

Σε ευχαριστώ  καλή μου φίλη, και συνοδοιπόρε

Ο γυμναστής κι ο εξωγήινος…

Καίτη Δροσίνη
Περιμένοντας το πλυντήριο να ολοκληρώσει και χωρίς η τηλεόραση να παρουσιάζει κάτι ενδιαφέρον, χάζευα στο μπαλκόνι μου τρώγοντας ξηρούς καρπούς το απέναντι διαμέρισμα.
Πριν ένα μήνα μετακόμισε νέος γείτονας, γυμναστής κορίτσια με μπράτσα τούμπανο και χωρίς τατουάζ.
Κάθε βράδυ μετά τις επτά αφιερώνει μια ώρα στον διάδρομο γυμναστικής, προς το τέλος ιδρώνει και βγάζει και το φανελάκι, σήμερα άργησε και μου τελειώνουν και οι πασατέμποι…
Χτυπάει το τηλέφωνό μου αλλά δε σηκώνομαι από το κάθισμα με τίποτα…
Βλέπω ότι σκύβει και σχηματίζοντας χιαστί τα χέρια του τραβά προς τα πάνω το φανελάκι…
-Έψιλον!
Τι κάνεις;
Μου έλειψες τρελογήινο πλάσμα!
-Βρε καλώς τον!!!
Επιτέλους κατέβηκες δίμετρε Αρειανέ μου, πόσοι μήνες πάνε αλήθεια… καλά είσαι αναίσθητος τελείως;
Δε σε νοιάζει αν ζω ή πέθανα!!!
Αίσχος σου!
-Έψιλον λυπάμαι αλλά γνωρίζεις πως δεν έχουμε τις δικές σας αισθήσεις, λειτουργούμε διαφορετικά να μη τα αναφέρω πάλι.
-Τι γίνεται;
Σας ανακάλυψαν τα Αμερικανάκια;
Όλο ότι βρίσκονται κοντά και πλησιάζουν και θα σας εντοπίσουν στον πλανήτη και μπλα μπλα…
-Αχ καλή μου γήινη, γεγονός είναι πως ποτέ δε βλέπουμε αυτό που είναι μπροστά μας και πάντοτε γνωρίζουμε τα πάντα για τους άλλους έστω κι αν βρίσκονται πίσω μας.
Σας μεταδίδουν ανοησίες, βλέπεις ακόμη τηλεόραση;
-Όχι βέβαια, μαθαίνω τα news από το φβ αν κι αυτό κατάντησε παρωδία… γράφει ένας αντιγράφουν χίλιοι και όλα γίνονται βαρετά.
Βέβαια ενοχλήθηκα πολύ με έναν τύπο που λανσάρουν για πρωθυπουργό ΘΕΟΣ φυλάξοι!
Κι όχι τίποτα άλλο, όταν το κάνουν πρωθυπουργό οι ίδιοι θα τον βρίζουν… τον άλιεν…
-Α όχι!
Σε παρακαλώ, έγινε χαμός στην φυλή μου εξαιτίας αυτού του ντίλερ, κάπου χαρακτηρίστηκε ως εξωγήινος… δε μου λες;
Έχει καμία σχέση αυτός με εμάς;
Αυτός είναι άγνωστης φυλής.
-Μωρέ και αγνώστου πατρός αλλά δε το λέμε παραπέρα…
-Έψιλον με καλούν και πρέπει να φύγω, σου υπόσχομαι να σε επισκέπτομαι πιο συχνά και σε παρακαλώ, πρέπει να διαδώσεις σε όλους ότι δεν γίνεται να στηριχτούν σε αυτό το πλάσμα, δονείται το σύμπαν τις τελευταίες μέρες!
-Εγώ τα λέω εγώ τα’ ακούω, εδώ τον θεωρούν «πολιτικό Μεσσία»
-Όχι φίλη μου, θα κάνετε λίγη υπομονή και θα εμφανιστεί εκείνος!
-Ποιος καλέ που πας;;;
Εξωγήινε! Γύρνα πίσω!
Αρειανέεε…κοίτα που κατάντησα και δεν έχω μύγδαλα να φωνάξω πιο παραστατικά!
Ποιος θα εμφανιστεί και τι να εννοούσε;!
Θα αρχίσω αρνητική προπαγάνδα για τα ρεζίλια, δε μπορεί κάπου θα ακουστώ κι εγώ, ίσως κάποιος νέος πολιτικός ή καλύτερα επαναστάτης έρθει από το πουθενά… που να χρωματίζεις τώρα έτσι όπως καταντήσαμε ουράνιο τόξο, μας πήραν στο ψιλό και οι εξωγήινοι…
Αχ όχι… έκλεισε τα φώτα κι ο απέναντι, τέλος η γυμναστική γι απόψε.

Καίτη Δροσίνη