Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019

Φανερωμένης είκοσι ένα


Υπάρχει κάπου μια κυρία ειμαρμένη,
λάμπει σαν μάλαμα, φωτίζει τη ζωή.
Βγήκε σεργιάνι η χαρά φανερωμένη,
γέμισαν γέλια τα μπαλκόνια το πρωί.

Υπάρχει κάτι στην οδό της ευτυχίας
πνέει τα λοίσθια η μούχλα της σκιάς,
κάθε στιγμή μια τυχερής αλληλουχίας
κι ένα σημάδι κάποιας νέας χαρακιάς

Υπάρχει ένα σημαδάκι στην πορεία
λευκό καράβι που ‘χει ούριο καιρό,
έχει σαν ναύλο μια τυχαία ιστορία,
και στο κατάρτι μεταξένιο μπολερό.

Υπάρχει αντανάκλαση  στο χώρο,
ανάσα η ποίηση σαν ανθισμένη γη
οι εκπνοές της κόβουνε τον λώρο
η ευωδιά της σ όνειρο μας οδηγεί.

Τι κι αν υπάρχει χάβρα στην αρένα
στο δέντρο ένας σπίνος κελαηδά,
πλέκει στολίδια σε χρυσή καδένα,
κάθε κελάϊδισμα ψυχή που αναπηδά.

Όλους σαν άνεμος μας διαφεντεύει,
και μεγαλώνουν οι σκιές το δειλινό.
Μα η κυρία σαν μητέρα μας κελεύει,
και μας γεμίζει με ελπίδες το κενό.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
20/3/2019=17=8

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Λέλεξ αὐτόχθων ὢν ἐβασίλευσε πρῶτος ἐν τῇ γῇ ταύτῃ....

....καὶ ἀπὸ τούτου Λέλεγες ὧν ἦρχεν ὠνομάσθησαν.

(Παυσανίας Λακωνικά. ΙΙΙ 1.1)
Σ αναζητάω στα χαλάσματα της Τροίας
θαμμένη μένεις από στίφη των εχθρών
κάτω από πέτρες νοθευμένης ιστορίας
με αποφάσεις κεκλεισμένων των θυρών

Μοιραία πόρνη πρόστυχα φτιασιδωμένη
σπάσε για λίγο του ειδώλου την μορφή,
κι άσε να μένει στο γρανίτη χαραγμένη,
η πρώτη ανάγκη για αυθόρμητη επαφή.

Σε αντικρύζω σε αδιάβαστες σελίδες
που κρυπτογράφησαν ελεύθερες γενιές
εκπαιδευμένες από γέροντες δρυΐδες
να μην αφήνουνε στο πνεύμα μελανιές.

Κοίταξε πίσω σου το αίμα που σαπίζει
πότισε ο κόσμος από μίσος και χολή
κάθε σου βήμα μία σάλπιγγα που βρίζει
και την κουρδίζει ένα ψέμα με στολή.

Σε περπατώ στο κάθε πέτρινο σοκάκι,
σε καλντερίμια που τα πνίγει ο κισσός,
χιλιάδες πόδια πολεμούν για το γοβάκι,
μοιάζει ο πρίγκιπας αταίριαστος πυρσός.  

Άκου κωφούς παιάνες στο βυθό σου
τόσους αιώνες όλη η Γη σε προσκυνά,
μην σπαταλάς για δόξα τον ανθό σου,
δέσε καρπούς να θρέψεις τα ορφανά.

Θα σε απαντέχω στα προπύλαια του μύθου
να μου στολίσεις τη μετώπη με θεούς
χιλιάδες  χρόνια απ το χάραγμα του λίθου
μαζί με άλλους ψυχωμένους Δαναούς.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
28/12/2018=24=6

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018

Εντός εκτός εναλλάξ


Τα κλουβιά τα πουλιά στιγματίζουν
τα ένστικτά τους φωτίζουνε λάμπες
στα κελιά της ντροπής φυλακίζουν,
και προβάλουν εικόνες σε στάμπες.

Γύρνα τώρα που ξέρεις το δρόμο
ξεκλειδώνει τον νου μια αλήθεια,
με τα αχνάρια της γης μετρονόμο,
για να δίνει ρυθμό στη συνήθεια.

Βάλε τώρα την γύμνια σου πρίμα
στου κορμιού σου το ωραίο καράβι,
ένα μπάρκο στου ονείρου το κύμα,
και ο οίστρος του νου ξανανάβει.

Σε αυτοσχέδιες κούφιες παράγκες
όποια χλεύη να σπείρεις φυτρώνει.
Κάποιες νύχτες με δώρα οι μάγκες,
προσκυνάνε μια φάτνη που λιώνει.

Ακροβάτες στο τσίρκο που αλλάζει,
δίχως νάχει και δίχτυ ασφαλείας,
η μαϊμού του εαυτού σου ουρλιάζει,
πριν βουτήξει στο φως της δειλίας.

Αν ρωτούσες ποτέ για τον ρόλο
όπου πάλι επειγόντως θα παίξεις,
στη φορμόλη τον κρύβω με δόλο,
μα δεν ξέρω αν όντως αντέξεις.

Μια μετέωρη ελπίδα εδώ απομένει,
του Δαρβίνου την σκέψη να ψάξω,
και όταν βρω της γιαγιάς την ανέμη,
των νημάτων το σήμα, εκεί να αλλάξω.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
1/11/2018=14=5

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

Άτιμο τσάτ


Φίλησα κατουρημένες ποδιές για να έχω μια πεντάλεπτη συνομιλία μαζί της ή έστω μια επαφή. Δε γινόταν αλλιώς, λύνει κ δένει στον όμιλο κι εγώ πρέπει να πάρω τη θέση οπωσδήποτε.
Ζούμε την εποχή του κυβερνοβόθρου που ότι κι αν κάνουμε, πρέπει να το κοινοποιήσουμε.
Αν δεν συμπεριφερθούμε κατ´ αυτόν τον τρόπο, θεωρούμαστε ύποπτοι. Και ναι!
Πρέπει να έχουμε ένα προφίλ τουλάχιστον στο φβ για να μας τσεκάρουν οι μελλοντικοί μας εργοδότες.
Τι να έκανα κι εγώ το φρόντισα το ρημάδι:
διέγραψα Φωτό με μαγιό κ μίνι, με νυχτερινές εξόδους και φυσικά τις υβριστικές με τους πολιτικούς.
Πόσταρα πολλά ρητά και αποφθέγματα σπουδαίων λογοτεχνών και αρκετά κουλτουριάρικα άσματα που αγνοούσα ( ποιος ακούει καλέ τέτοια;)
Περίμενα τη μέρα της αιφνίδιας πεντάλεπτης συνέντευξης.
Περίμενα. Περίμενα πολλές μέρες τελικά...
Ένα μεσημέρι, μου φόρτωσε η μάνα μου τον Στέφανο, γιατί οι γονείς του έπρεπε να παρευρεθούν σε μια κηδεία .
Στέφανος= εξάχρονος διάβολος ή μάλλον ο έξω από δω μεταμορφωμένος.
Με κοίταξε πονηρά και κάθισε αναπαυτικά στον απέναντι καναπέ.
Για μια στιγμή, πέρασε από το μυαλό μου ότι είναι άρρωστο, έτσι ακούνητο κι αμίλητο όπως καθόταν κι έπρεπε ν´ αναλάβω δράση .
"Στεφανάκο μου θέλεις χυμό;"
Με ένα γλυκύτατο νεύμα απάντησε θετικά κι έτσι πήγα στην κουζίνα.
Θέλησα να τον περιποιηθώ δεόντως και του έκοψα ένα μεγάλο κομμάτι κέικ.
Τι το ήθελα η άπιστη;
ΕΡΩΤΗΣΗ: πόσα λεπτά θέλει ένα εξάχρονο να σου καταστρέψει τη ζωή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ένα με δυο δευτερόλεπτα !
Ο διαβολίνος άρπαξε την ευκαιρία και κάθισε μπροστά από το λάπτοπ μου.
Επίσης ο νόμος αυτού του κερατά του Μέρφι λειτούργησε για ακόμη μια φορά στην άτυχη ζωή μου.
Η εξηντάχρονη εργοδότρια, μέγα όνομα στην πιάτσα, κολλητή του υπουργού οικονομικών, χορηγός συλλόγου των Σπετσών και μεγάλων κυβικών, με αυστηρότητα όση δεν μπορεί να περιγράψει κανείς...
Χτύπησε μέσω μέσσεντζερ ... με το προφίλ μου ενεργό και με τον μίνι διάβολο διαθέσιμο για κόρτε:
-Καλησπέρα κυρία Παυλίδου! Εξέτασα το βιογραφικό σας και θέλω να τα πούμε από κοντά. Μπορείτε να έρθετε αύριο στις επτά το απόγευμα;
-Είσαι κ@@λ@.
Ναι...ναι, ακριβώς αυτό που καταλάβατε, αν και οι μισοί το γράφετε με Υ και οι άλλοι μισοί με Β.
Η γυναίκα με μπλόκαρε ακαριαία και το μικρό βλαμμένο, μόλις με είδε να ουρλιάζω, έτρεξε στον καναπέ.
Τι φωνές! Τι κακό! Τρελάθηκα και ήθελα να το σκοτώσω.
Εν τω μεταξύ πλάκωσαν οι μέλισσες , δηλαδή, πολλαπλασιάστηκαν οι συνομιλίες και οι ειδοποιήσεις.
Ο μεταμορφωμένος, δεν είχε περιοριστεί στο τσάτ αλλά:
έγραψε την ίδια φράση κάτω από τη φωτό της Τασίας-Μα καλά την είχα φίλη και δε το θυμάμαι; κάτω από τη φωτό ενός αξιοπρεπέστατου ηλικιωμένου κυρίου, κάτω από μια χορηγούμενη διαφήμιση αλόης, κάτω από θεατρική πρόσκληση Μολιέρος ( έλεος πια! ) και κάτω από μια συνέντευξη Μακρόν σε κάποια εφημερίδα...
Τι να έκανα; τι να έκανα;
έριξα το προφίλ μου μαζί με τα μούτρα μου, με πόνο ψυχής ...
Ελπίζω να ξεχαστεί το γεγονός.
Γιατί Όχι;
όλα ξεχνιούνται στη χώρα μας.
Άτιμο φβ και αναθεματισμένο τσάτ..