Άφες αυτοίς αγγέλειν

Μάγισσα Κίρκη, θα σε βρω, στο δρόμο της οδύσσειας του ονείρου 

το πρόστυχο ραβδί σου το ξερό, θα κάψω στα γυρίσματα του απείρου
Η στάχτη του χαμένη στο νοτιά, η θάλασσα τα ξόρκια θα σκορπίσει
ο ήλιος να σκαλίσει την φωτιά, να γεννηθεί ζωή να σε γκρεμίσει

Τα σκορπισμένα λόγια του βοριά, σε ατσάλινο σχοινί θα τα στεγνώσει

Η  ανατολή θα σπάσει τα λουριά, να βρει κουράγιο να σε μαστιγώσει

θα ξαναπάρουν σχήμα τα βουνά, στην δύση ο ουρανός δεν θα ματώνει

δίχως ποτέ, και δίχως πουθενά, ανέσπερο το φώς που εξημερώνει.

Μια πεταλούδα μια ψυχή και ένα λουλούδι, σε μια πατρίδα πέτρινη φτωχή
Γράφει στις πέτρες της μικρό τραγούδι, Φτηνό το τέλος μα πανάκριβη η αρχή.

Το καντηλάκι μας θα φέγγει το σκοτάδι, όσο χρειάζεται πάντα παντού και ως,

την αρμονία της ψυχής μας με τον άδη, να βρούμε, και να τυλιχτούμε με το φως

Σκλάβοι του φαίνεσθε ελεύθεροι του είναι, γονείς με δύσκολες επιλογές

Νέα γενιά στον πειρατή σου μείνε, σκίσε και κάψε τις ακάλυπτες πληγές
Έτσι  ο αέρας θα σηκώσει και θα πάρει, την αμαρτία που σκοτίζει το μυαλό

Φτάνει ξημέρωμα με λεβεντιά και χάρη, δίνει ανάσα στον κατάξερο πηλό

Κόντρα στις ψεύτικες κραυγές του δρόμου, ασπίδα άτρωτη μοιραίας επαφής
σινιάλο νάχει τις αυγές του κόσμου, ν΄ανοίξει τις σφραγίδες της γραφής.
Σαν από θαύμα σε ψυχές αρχαίες, έξω απ τον χρόνο, σε ένα τόπο δανεικό

Χέρια απλωμένα στήνουν τις παρέες, δεν σε πληγώνω, που διαλέγω ενικό.

Έπλεξα στα φτερά του Αγγέλου το χρησμό σου όταν τελειώσει η αλήθεια θα φανεί.
Δεν δίνουν χάρισμα αστέρια στ' όνειρο σου, αν δεν μπορέσεις να τεντώσεις το σχοινί.

Μια εξουσία ένα ύφος ξεριζώνει τα παιδιά του, ξέρει τι θέλει και το κάνει εφαρμογή

Είναι ευτυχία που χωρίς την άδεια του, λουλούδια ανθίζουν και μαραίνουν την πληγή.

Ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι, το τίποτα είναι τα πάντα για σας.

 ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

23/5/2014=17=8