Στην πέτρα που σκαλίσαν οι προφήτες
ραγίζουν στους αιώνες
οι γραφές.
Πάνω της ασελγούν
θανάτου αλήτες
Μα το ηλιοφώς στεγνώνει
τις ραφές.
Καθένας από εμάς
σπάει κομμάτια
όνειρα εφιάλτες
σβήνουν οι αυγές.
Δαφνόφυλλα κοσμούν
τα μονοπάτια
μιλά η σιωπή,
και πνίγει τις κραυγές.
Πίσω απ την χάλκινη της μοίρας πύλη
σπόροι του
χρόνου σπάρθηκαν δειλά.
Τους πότισαν οι
πράξεις με την σμίλη
Αυτών που
ξέρουν, μα κανείς δεν ξέρει πιά
Είναι η γνώση ο
θανάσιμος μας φίλος,
όταν κανένας
δεν θα λέει κανενός.
Στα χέρια ανόητων,
σβήνεται ο ήλιος
το μέλλον είναι
απαρτία του μηδενός
Η σύγχυση είναι
η καταστροφή μας
γιατί σερνόμαστε
σε λάθος μονοπάτια.
Να καταφέρουμε
να βρούμε την στροφή μας,
γέλιο να ανθίσει
πάλι, στα θλιμμένα μάτια.
Στο πίσω μέρος
του μυαλού που αγνοείται
μπορούμε όλοι
να καθίσουμε λιγάκι.
Βρες τους παλμούς,
και νοιώσε πώς δονείται
το μέγα τιμημένο
της ψυχής κορμάκι.
Ακροβασίες της
ζωής σαν πεταλούδες,
Είναι ατσάλινο το
νήμα του θανάτου.
Τα λόγια μόνα τους,
ελπίδες φρούδες
Και Γολγοθάς, η
στάση του Πιλάτου.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
25/5/2014=19=10=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ηλιοσχολιασμοί