Προσομοίωση

Σαν αγκαλιά που κλείνει μόνο μ αγκαλιά κι απέ κλειδώνει,

Σαν το πουλί όταν το ταίρι του χαθεί, μονάχο μαραζώνει

Σαν ίσκιος που χωρίς το φως, σε κρύες νύχτες αργοσβήνει,

Σαν σκόνη που γυρνά χωρίς σκοπό, με τού βοριά την δίνη

Σαν αποχρώσεις της ζωής φτηνές, δεσμά κορδέλες ξεβαμμένες

Σαν ουρανός που γράφει ακούσια ποινές, γραμμές φαρμακωμένες

Σαν δύο χέρια κρεμασμένα στο κενό, ξεροί σβησμένοι φάροι

Σαν κούτσουρα σε πόλεμο φτηνό, αδόξαστοι  νεκροί φαντάροι

Σαν χείλη που δεν ξέρουν, και δεν έσμιξαν ποτέ στ΄αλήθεια

Σαν πέταλα θλιμμένου λουλουδιού, σε νερωμένα παραμύθια

Σαν μάτια που δεν άγγιξαν το φώς, σβησμένα έρημα αστέρια

Σαν στήθη που δεν έφτιαξαν φωλιά, κυνηγημένα περιστέρια

Σαν παρομοίωση, η σκέψη  ακροβατεί, ουσία, επιφάνεια και βάθος

Σαν προσομοίωση, χαζεύει η ζωή, εικόνα, αποτύπωση και λάθος.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

15/5/2014=18=9