Μεσημβρινοί και παράλληλοι

Ρόδινο φως στα μάγουλα, βελούδινο στα χείλια

Αλάβαστρο οι ώμοι σου, αυτάκια σαν κοχύλια.

Λάμψη αναμμένου κάρβουνου , από αχάτη βλέμμα

Κάδρο μεταξωτά μαλλιά, στο πορφυρένιο στέμμα.

Δυο στάλες σε τριαντάφυλλο, η μάγισσα πλεκτάνη

Με το αγκαθένιο της ραβδί, αίμα τις έχει κάνει

Αδειάζει η μέρα τον χυμό, τη νύχτα να χορτάσει

Και τα  κρυστάλλινα δεσμά, με μάγια να τα σπάσει.

Γεννήθηκε το λυκαυγές, το άρμα μας να σέρνει

Είναι βροτός το άλογο, στο λυκοφώς πεθαίνει.

Χιλιάδες γέννες θα χρειαστούν, και μύριες οδύνες

Για να λουστεί ο πήγασος, στου ποταμού τις δύνες

Είναι το φώς του πρωινού, πόθος γλυκός και νέος

Είναι κι ο πόθος του ανέμου, ορμητικά γενναίος.

Σε σπειρωτό κατάστρωμα, σε άλμπουρο του Βέγας

Κρατούν οι μύστες ζωντανό, το πέλαγος της Αίγας.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

22/2/2015=14=5