Τι γλυκό νάμουν φύλλο που πέφτει
κι ο αγέρας να ήταν ο Στράους.
Νάσαι εσύ η μορφή στον καθρέφτη
σε χορό των στροβίλων του χάους.
Μες την λίμνη ο έρωτας κλαίει,
κ’ η ομίχλη το φύλλο σκεπάζει,
σαν αστέρι το βράδυ μας καίει,
κ΄η φωτιά την αυγή ήλιο στάζει.
Ένα βαλς της ψυχής μας ο δρόμος,
το ταξίδι μας φύλο στην λίμνη,
δύο νότες απλές φτάνουν όμως,
να παγώσουν του χρόνου την δίνη.
Το πεντάγραμμο μοιάζει κορνίζα,
ο καθρέφτης ζητά την χιονάτη,
φθινόπωρου σολφέζ, Λίζ-Λουΐζα,
λα μινόρε στης μοίρας τ΄αδράχτι.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
26/9/2015=25=7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ηλιοσχολιασμοί