Ο Γάδος*

Στέκει ο γάδος άπραγος, παγώσανε τα χέρια
έμεινε μόνο  το νερό, καθρέφτης στα αστέρια.

Χορτάριασε η αυλακιά, που οδήγαγε το ρυάκι

δεν τρίζει τώρα το σκοινί, έκλεισε το χαντάκι.

Του πηγαδιού η δύναμη, η χήρα νερομάνα,

έγινε νεραΐδοφωλιά, και το περβόλι αλάνα.

Μάταια αναβλύζουνε, τα δροσερά παιδιά της,

η σε πλημμύρα χάνονται, η μένουνε σιμά της.  

Να ναι καλά η λυγαριά, που γέρνει και λυγίζει,

στων πηγαδιών το άνοιγμα, και το νερό αγγίζει.

Κατάκτησε τα λιγοστά, τ΄ ασήμαντα κατέχει,

μοσχοβολάει ο μπαξές, όταν τα φύλλα βρέχει.

Γέννα σκληρή κι απρόσωπη, ποτίζει τον αέρα,

είναι η νύχτα δίχως φώς, και σκοτεινή η μέρα

Στο περιβόλι του ουρανού, στη δίνη του αέρα,

χάθηκε κι ο γαδοβοσκός, που έπαιζε φλογέρα.

Κόψε τη ρίζα της ντροπής, γη πιάσε το δρεπάνι

και θέρισε την οφειλή, ν’ ανθίσει το μποστάνι.

Ζέστανε ήλιε τις καρδιές, στα παγωμένα χέρια,

άνοιξε τις νεροπηγές, να δροσιστούν τ΄αστέρια.

* Εργαλείο άντλησης πηγαδιών.  

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

5/11/2017=17=8