Αδέκαστη ανάμνηση

Να σουν εδώ χαμόγελο ζωγραφιστό,

να δίνεις φως στα άσβηστα  φανάρια,

του φεγγαριού χλωμό χαμόγελο ζεστό,
του νου μου να κρατάς τα χαλινάρια.

Θεά της νύχτας στα θλιμμένα χνάρια,

χωράν οι ώρες που στοργή μοιράζουν,

τέτοιες στιγμές, υμνούν τα  συναξάρια,

και της ψυχής τα πέταλα ευωδιάζουν.

Να σουν εδώ στα μάτια σου τα φωτεινά,

να κρύψω της μορφής μου το πετράδι,

τα χρυσαφένια σου μαλλιά, να ναι ξανά,

αχτίδες στου αγέρα τις πνοές το βράδυ.

Να βρουν μια μοσχομυρισμένη αγκαλιά,

του κόσμου οι ταπεινοί και οι κολασμένοι,

αρώματα φασκόμηλου και μέντας η μιλιά,

με την ανάσα του θεού πλημμυρισμένη.  

Να σουν εδώ, μόνο να μου κρατάς το χέρι!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/5/2019=27=9