Γυναίκα

Πίσω από την πλάτη μας η θάλασσα, αεικίνητο φόντο ζωντανό.

Μπροστά μας, χιλιάδες ήλιοι, ΕΝΑΣ, αυτός που ανατέλλει ζωή αιώνια.

Στου τρυφερού μας αλόγου την χαίτη όνειρα κρεμάμε, να κυματίζουν στον αέρα.

Μια αγκαλιά θηλυκή, το χαμήλωμα του ουρανού μας περιμένει, η Γή, η μάννα, η ερωμένη, η κόρη!!

Τούτη την νύχτα πατώ στην θάλασσα,

και κεντρίζω τα πλευρά του αλόγου μου,

αέρας και όνειρα, τοξεύουν ίσια στο φεγγάρι

δεν χαμηλώνει ο ουρανός?

Ψηλώνω εγώ!!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

20/4/2013

Αφιερωμένο στην ψυχή της συμπαντικής Αμαζόνας.

Ανάσες έκπτωτου Αγγέλου.

Μενεξεδένιος Ήλιος στα όνειρα σου θα τρυπώσω

Και σαν τον κλέφτη, την πορφύρα σου θ΄ αγγίξω.

Τον κρίνο, που σε δένει με το μέλλον θα ματώσω,

την φλογισμένη ακτίνα μου, στο τόξο σου θα κρύψω.

Κι αν το χει η νύχτα τάμα, να με καίει από ζήλια,

με την κατάρα του μισού, να με σφραγίζει η σκύλα.

Στου ταξιδίου μου τα γυρίσματα, χίλια καντήλια

δρόμο θα βρουν, να κόψω του παράδεισου τα μήλα. 

Σαν η δροσιά του πρωινού που στάζει, και την Γή ποτίζει

νέκταρ θα γίνει, και αλμυρόξινο κρασί να μας μεθύσει.

Φάρος της θάλασσας της κοραλλένιας, πόθους σαν φωτίζει  

σε αμφορέα βελούδινο, γλυκό κι  αθάνατο νερό  σαν χύσει.

Τότε που το μισό ένα θα γίνει, τότε δεν θα χει νύχτα χάρη

σε πέπλα λήθης τυλιγμένοι, της μέρας ας σβηστεί το φως.

Κρυμμένοι σε χαράδρα μαγική, μια μόνο λάμψη, το φεγγάρι 

δυο αστέρια διάφανα αιώνια, το τίποτα τα πάντα, κι ο βυθός.

ΟΥ ΤΙ  ΔΑΝΟΣ

30/3/2013

Αλήθεια

Βέρα Μανιάτικη ψυχή στο σώμα δεν χωράει

Πετά στην άκρη του Σαγγιά, στο Ταίναρο βουτάει

Λούζει τον κόσμο με νερά, με χτένια τον υφαίνει

Και με δρεπάνια κοφτερά του κόβει την ανάσα.  

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/2/2013

Αντώνη Λακεδαιμόνιε……

Δεν έχουν τα στιχάκια μου μεγάλη αξία.

Για να σου ντύσουν με χρυσάφι την ζωή.

Σύμβολα στο χαρτί, δεν έχει όμως σημασία

Φτάνει ένας Ήλιος που σε λούζει το πρωί.

Δεν έχει η μοίρα δύναμη να σε κρατήσει

Να φέρω εκείνη, στην σκιά σου δεν μπορώ

Φτάνει μια θάλασσα γαλάζια να σε ντύσει

Κεντώ τα νιάτα σου μ’ ευχές να σε χαρώ.

Δεν είμαι αυτός που θα σου φέρει ευτυχία

Έφτιαξα δρόμους άνοιξα παντού, ρωγμές

Θέλει η ζωή να την κοιτάς με υπεροψία

Μπόρεσες μόνος να επουλώσεις τις πληγές.

Κι όταν το βράδυ κάτι σε πονά και σκύβεις

Θαμαι στο δρόμο σου, νεράκι δροσερό

Όσα στενάχωρα μέσ’ στην ψυχή σου κρύβεις

Να τα ξεπλύνω, όλα αλλάζουνε με τον καιρό

 Μέσα στον χρόνο, γέννησα το φως της μέρας

Ήταν Χριστούγεννα λεύκα, έλαμπε η νιότη 

Ευλογημένη ανάμνηση, «χίλια καλά» πατέρας.

Από το τέλος μέχρι την ευχή την πρώτη.

Δεκάδες κύκλοι να γραφτούν μόνο για σένα

Σπαρμένο με λουλούδια, νάνε ότι ακουμπάς

Χαίρομαι  νάμαι «μάστερ», τρυφερή μου πέννα

Ήταν αστείο, δεν θα ταίριαζε, να μουν «μπαμπάς»

……..δικά σου  ΟΛΑ…ΟΣΑ….

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

17/9/2012