Αντώνη Λακεδαιμόνιε……

Δεν έχουν τα στιχάκια μου μεγάλη αξία.

Για να σου ντύσουν με χρυσάφι την ζωή.

Σύμβολα στο χαρτί, δεν έχει όμως σημασία

Φτάνει ένας Ήλιος που σε λούζει το πρωί.

Δεν έχει η μοίρα δύναμη να σε κρατήσει

Να φέρω εκείνη, στην σκιά σου δεν μπορώ

Φτάνει μια θάλασσα γαλάζια να σε ντύσει

Κεντώ τα νιάτα σου μ’ ευχές να σε χαρώ.

Δεν είμαι αυτός που θα σου φέρει ευτυχία

Έφτιαξα δρόμους άνοιξα παντού, ρωγμές

Θέλει η ζωή να την κοιτάς με υπεροψία

Μπόρεσες μόνος να επουλώσεις τις πληγές.

Κι όταν το βράδυ κάτι σε πονά και σκύβεις

Θαμαι στο δρόμο σου, νεράκι δροσερό

Όσα στενάχωρα μέσ’ στην ψυχή σου κρύβεις

Να τα ξεπλύνω, όλα αλλάζουνε με τον καιρό

 Μέσα στον χρόνο, γέννησα το φως της μέρας

Ήταν Χριστούγεννα λεύκα, έλαμπε η νιότη 

Ευλογημένη ανάμνηση, «χίλια καλά» πατέρας.

Από το τέλος μέχρι την ευχή την πρώτη.

Δεκάδες κύκλοι να γραφτούν μόνο για σένα

Σπαρμένο με λουλούδια, νάνε ότι ακουμπάς

Χαίρομαι  νάμαι «μάστερ», τρυφερή μου πέννα

Ήταν αστείο, δεν θα ταίριαζε, να μουν «μπαμπάς»

……..δικά σου  ΟΛΑ…ΟΣΑ….

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

17/9/2012