Αρχή πριν την αρχή, τέλος μετά το τέλος.

Κατήφεια, μιζέρια δυστυχία, είναι αδρανείς οι μύες που προκαλούν την σύσπαση για να δημιουργηθεί το χαμόγελο..

Τα μάτια αναζητούν εναγωνίως τον τροφοδότη…

Αφού τον εγκλωβίσουν τον βομβαρδίζουν, με όλα τα αρνητικά που γεμίζουν την ύπαρξη τους, και μετά γυαλίζουν με ένα φώς, ίδιο με εκείνο του δείκτη της φορτισμένης μπαταρίας.

Ο τροφοδότης δεν χρειάζεται να ενεργήσει, όλα είναι αυτοματοποιημένα.

Αρκεί η αόρατη σύνδεση, και ο τροφοδότης αδειάζει, γεμίζοντας τον αποδέκτη.

Φυσικό η μεταφυσικό φαινόμενο, αλλά πραγματικό, η ενεργειακή μετάγγιση.

Περιληπτικά τα χαρακτηριστικά αυτά αποτελούν την  δομή των αρνητικών ανθρώπων, και είναι έμφυτα.
Χρειάζονται τούς θετικούς γιατί από αυτούς αντλούν ενέργεια  για να υπάρχουν αδειάζοντας τους. (ενεργειακά βαμπίρ)!
Άποψη μου, το νήμα που τους τροφοδοτεί με άνωθεν ενέργεια είναι πλέον κομμένο...
Τραγικές ψυχές, που πανικόβλητες, προσπαθούν μάταια να κρατηθούν...είναι όμως εξ ορισμού χαμένες.
Ο μόνος τρόπος να περάσουν στο άλλο στρατόπεδο, είναι με δική τους θέληση, και με έναν θετικό βοηθό...
Το μέσον όμως είναι μεγάλη θυσία, αδύνατη για αυτούς...
οπότε είναι καταδικασμένοι...
Ελάχιστες εξαιρέσεις, οι αιχμάλωτοι του αρνητικού πεδίου, βρίσκουν τον ηρωισμό και την αδελφή ψυχή, και περνούν την πύλη, προς την ελευθερία, θυσιάζουν όμως την κατάσταση που ονομάζουμε ζωή..
Αλλά και η συνεργός αδελφή ψυχή, που βοηθά στην μετάταξη, δέχεται μετά εκδικητικές επιθέσεις, ύπουλες και μεθοδικές, επειδή έκλεψε τον αιχμάλωτο.

Οι επιθέσεις ατονούν, και εξουδετερώνονται απλά, και εύκολα, μόνο και μόνο όταν συνειδητοποιήσει ο συνεργός ότι βάλλεται.

Τελικά άσο δύσκολο είναι για κάποιον να ανοίξει την πύλη του Ψυχονού, του ψυχοπνευματικού κόσμου, τόσο εύκολο είναι να κινηθεί εκεί, να τον διαχειριστεί, να πολεμήσει και να νικήσει.

Για αυτό και χιλιετηρίδες τώρα, κύριο μέλημα, είναι η απαξίωση του νου και της ψυχής, με εργαλείο την υλη και τα χαρακτηριστικά της.

Κι όμως η υλη δεν είναι καταραμένη, σε αρμονία με τον άυλο κόσμο, ο υλικός μετατρέπει και οδηγεί το σύμπαν, η ακόμα εκφράζει και τον θεό.

Ο χτιστός κόσμος, σε αρμονία με τον άχτιστο δημιουργό, ορίζει τον Ψυχονού.

Ο ψυχονούς με την σειρά του, σε αρμονία με το μη ων, ορίζει τον λόγο,

Ο λόγος στην συνέχεια, σε αρμονία με το παν, ορίζει το Χάος.

Οι ευεργετούντες δεν πράττουν σωστά, όσο κι αν ακούγεται σκληρό....
Απλό παράδειγμα: Η Μέθοδος κοινωνική αλληλεγγύη, δεν έχει σκοπό να ανακουφίσει, ο βαθύτερος της στόχος είναι να καταστείλει...

Το κακό δεν είναι εχθρός, είναι αντίπαλος, μηδέν καλόν αμιγές κακού.

Χωρίς την έλλειψη του καλού, θα υπήρχε μόνο αδράνεια..

Χωρίς την έλλειψη του φωτός θα υπήρχε μόνο ουδετερότητα.
Υπάρχει ανάγκη τραγική να κυριαρχήσει σε μεγάλο ποσοστό ο "διάβολος" για να υπερισχύσει η αξία και η δύναμη του "θεού"..
Επιβεβαιώνεται δυστυχώς μετά από κάθε πόλεμο....
Αν οι τροφοδότες κλείσουν τις πόρτες, το φαινόμενο της ενεργειακής μετάγγισης θα εξαλειφθεί σταδιακά.

Το αποτέλεσμα…

Ο υλικός κόσμος, θα αφομοιώνετε από τον πνευματικό,

Θα τελειώσουν όλα…

Όχι κατηγορηματικά, θα υπάρχουν νέοι πεπτωκότες του πνευματικού, που θα μετακυλίονται στον υλικό, σε μια ροή συνεχή..

Αν αυτό δεν συμβαίνει…. Δεν ισορροπεί το άπαν σύμπαν και μη σύμπαν.

Παραμένει άρρητο εκείνο που διέπει την πριν την αρχή του Χάους…. Ανυπαρξία.  

ΥΓ:  Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το διαπίστωσα ακόμα μια φορά όταν τελείωσα.

Το άθροισμα των αριθμών της ημερομηνίας που γράφηκε το παρόν είναι 7,

και το αντίστοιχο γράμμα το Η.

Γιορτή σήμερα του προφήτη Ηλία, του Ήλιου….

Αφιερωμένο λοιπόν στο ΦΩΣ.

Βιωματικές προσωπικές αναζητήσεις
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

20/7/2014=16=7

Εν τη γενέσει…

Με εργαλείο μου νυστέρι και βελόνα

σε επεμβάσεις αμφιβόλου ηθικής,

μύστες κερνάνε ίαμα τον κυκεώνα

που το τυλίγουν σε ξερόφυλλα συκής.

Η ζωφόρος οργιάζει και πυρώνει

χαμένο τάμα η θυσία για την πόλη

θύτης και θύμα, μαύρο άσπρο πιόνι

μια σκακιέρα ποτισμένη με φορμόλη.

Με μαδημένο της μητρός το εκμαγείο

και με ένα κράμα, απομίμηση κακή

μόσχος ασίτευτος γελάει το σφαγείο

στην εκατόμβη που ορίζει ένα βρακί.

Φτύνουν οι νύχτες άχρονη κουλτούρα

Φεύγουν οι μέρες και αφήνουν αδειανά

να κελαρύζουν, τα ρυάκια με θολούρα

άρδην βρωμίζουν πρωινά και δειλινά.

Σαν τις χαρά, λουλούδι που ωριμάζει,

συσπάσεις γέννας, η μαμή πληθυντικός

Και σαν τις λύπη, σπόρος που λουφάζει,

Κραυγές οδύνης, αποδέκτης ο Ενικός.

Η  ρώμη είναι του ενός αβάντα

Η δύναμη χρειάζεται πολλούς

Η ένωση δεσμεύει δυο πάντα

πηγή Ζωής, με θεϊκούς αυλούς.  

   

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/7/2014=24=6

Ζωή άνευ θανάτου μετανοίας..

Αν γίνει λίμνη ο ουρανός, βότσαλο η σελήνη

ταράζει ήρεμα νερά, και ζωντανεύει η λίμνη.

Αν γίνει τ’ όνειρο παλμός, η θέληση μαχαίρι

κόβει στα δύο την σιωπή, και γίνεται αστέρι.

Ένα κοχύλι που μετά, η θητεία του τελειώνει,

γίνεται μήτρα για ζωή, δεν κλείνει δεν θυμώνει.

Μια γωνιά που απόμεινε έρμη χορταριασμένη,

προβάλει νέους έρωτες, έστω και διχασμένη.

Σαν άνθρωπος η σαν θεός, στου Άδη το στροφάδι

τέλος και αρχή ενώνονται, και σβήνουν το ψεγάδι.

Των προπατόρων αίνιγμα, αμάρτημα στο βρόντο,

παράδεισος πρώτη ματιά  και η κόλαση το φόντο.

Είναι η τέχνη ομορφιά, για της ζωής τον δρόμο

Και ο  έρωτας είναι γραφή, που αψηφά το νόμο

Εκείνοι που ψηλά κοιτούν, ψηλότερα φωλιάζουν

Κ΄οι  χαμηλοί σαν δικαστές άδικα που δικάζουν.

Δίχτυ μετέωρο παντού, δεσμώτης στο ταξίδι

σπάει αδύνατα πλευρά, στάλες νερό με ξύδι.

Ψάρι χαμένο σπαρταρά, χωρίς νέο σε ρυάκι,

Τα όνειρα του ποιητή δεν φτάνουν την Ιθάκη.

  

Όσα ορθώνονται εμπρός, τα πίσω μας θυμούνται

ήμερα φίδια σιωπηλά, στο κόρφο μας κοιμούνται.

Είναι εμπόδια οι εχθροί, μα πρώτα ο εαυτός μας
τι κι αν γκρεμίσουν οι ναοί, θα μείνει ο θεός μας.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

17/7/2014=22=4  

Αλιείς μαργαριταριών

Πόσο όμορφα είναι τα μαργαριτάρια.

Πόσοι όμως ξέρουμε ότι είναι αυτό, που δημιουργείται από τον  πόνο.  

Όλα  μαργαριτάριa είναι το αποτέλεσμα του τραυματισμού ενός  στρειδιού.

Ο τραυματισμός  του στρειδιού οφείλεται σε έναν  κόκκο άμμου που μπήκε τυχαία στο εσωτερικό του .

Ένα στρείδι που δεν έχει πληγωθεί δεν μπορεί να παράγει μαργαριτάρια ...

Στο εσωτερικό του στρειδιού υπάρχει μια  ουσία που ονομάζεται "μάργαρο"

 Όταν ένας κόκκος άμμου εισέρχεται στο στρείδι, τον καλύπτει με τα στρώματα του μάργαρο για να προστατεύσει  τον εαυτό του.

Ως εκ τούτου, το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας  δημιουργεί ένα όμορφο και λαμπρό μαργαριτάρι.

Έχεις ποτέ πληγωθεί από τα λόγια ή τη στάση κάποιου;

Έχεις κατηγορηθεί ότι λες  πράγματα που ούτε σκέφτηκες ποτέ;

Έχουν οι  ιδέες σου απορριφθεί ή γελοιοποιηθεί;

Έχεις ενοχοποιηθεί για κάτι που δεν έκανες ποτέ;

Έχει παρεξηγηθεί η στάση σου σε ορισμένες περιπτώσεις;

Έχεις ποτέ υποφέρει από τα χτυπήματα της αδιαφορίας, της αδικίας, και της εκμετάλλευσης;

Μήπως έχεις απογοητεύσει  όσους τουλάχιστον περιμένουν κάτι  από σένα;

Δεν νομίζεις ότι σου αξίζει να σε εκτιμούν πραγματικά;

Άφες αυτοίς…… και έτσι γίνονται οι πληγές  σου  μαργαριτάρια.

Κάλυψε το τραύμα σου με πολλές στρώσεις από αγάπη, να θυμάσαι ότι όσο περισσότερο καλύψεις την πληγή σου,  τόσο λιγότερο πόνο  αισθάνεσαι  .

Αντίθετα, αν καλύψεις  την αγάπη, η πληγή θα παραμείνει ανοιχτή, αυτό θα σε  κατατρώει κάθε μέρα όλο και περισσότερο,  θα μολυνθεί με δυσαρέσκεια και πικρία και  το χειρότερο……….  ποτέ δεν θα θεραπευτεί  .

Στην κοινωνία μας, η πλειοψηφία είναι  «κενά στρείδια " όχι  επειδή δεν έχουν τραυματιστεί, αλλά επειδή απέτυχαν να συγχωρήσουν, να κατανοήσουν και να μετατρέψουν τον πόνο σε ένα μαργαριτάρι.

"Ένα μαργαριτάρι είναι ... μια πληγή που επουλώνεται  από την αγάπη"

Mauro Quintuña

Ελεύθερη μετάφραση Ου τι δανος