Η Αγάπη είναι η Αθανασία της ψυχής, και ο έρωτας η Θέωση του σώματος.

Γιατί φοβίζει η αγάπη,

γιατί ελάχιστοι μπορούν,

γιατί κανείς δεν δίνει κάτι,

μα όλοι παίρνουν ότι βρουν.

Είναι η αγάπη ελευθερία

είναι η αύρα της ψυχής

του καθενός η μπαταρία

το κάψιμο της ενοχής.

Δεν φυλακίζεται, δεν παίρνει

δεν επιβάλει, δεν ζητά,

όταν την πνίγουνε πεθαίνει,

απλά μονάχα αγαπά.

Γιατί ο έρωτας χαλιέται,

γιατί ελάχιστοι τολμούν,

γιατί βρομίζει και ξεχνιέται

όλοι αρκούνται να «πηδούν»

Είναι ο έρωτας ευήθεια,

είναι του σώματος γραμμή,

πνοή ζωής, θεού αλήθεια,

αθανασία μια στιγμή.

Δεν έχει νου, δεν λογαριάζει,

ανάβει φλόγα στους σφυγμούς,

κορμί που καίει, αίμα που βράζει,

μόνο ποθεί χωρίς φραγμούς.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

22/8/2014=19=10=1

Εκτός τόπου και χρόνου

Δεν ρωτάει μωρό μου ο έρως,

να φωλιάσει σε ένα κορμί

Ούτε ψάχνει κατάλληλο μέρος,

να γεμίσει μια άδεια στιγμή.

Σαν θεός το παντού κυριεύει

ξέρω τώρα καλά, πως μπορεί,

όταν είναι μακριά να χαϊδεύει,

καταργεί το μυαλό, που απορεί.

Σαν την θάλασσα φέρνει γαλήνη,

όλα σβήνουν χωρίς αφορμή.

Αεράκι δροσάτο στην πρύμνη,

μια βαρκούλα το κάθε κορμί.

Αγκαλιά μου μονάχη και άδεια,

λαχταράς να γεμίσεις ξανά,

ταξιδεύουν οι μέρες καράβια,

και οι νύχτες λιμάνια φτηνά.

Το υπέροχο «νοιώθω» στολίζει,

οι αισθήσεις μου φλόγες κενές.

Το σε «θέλω» μονάχο δακρύζει,

οι σταγόνες σκορπούν τις φωνές

Αν μπορούσα, να γίνω αέρας,

να με νιώθεις μονάχα  εσύ,

τα φιλιά σου η αύρα της μέρας,

κ΄η αγκαλιά σου, την νύχτα κρασί.

Μια λεξούλα βραχνά ψιθυρίζει

Μια λεξούλα γλυκεία κτητική

Μια ανάσα το «μου» με φλογίζει

Μια «αγάπη» καυτή, ερωτική.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

21/8/2014=18=9 

Το αστέρι της αυγής.

Ο Χρυσαετός, το απέραντο του ουρανού οργώνει…

Να σπείρει αστέρια ο Φαέθοντας…

Και κείνα… έρμα μου άστρα, σαν γεννηθούν ρωτάνε..

Τάχα ταιριάζουμε στο γαλανό σου χρώμα ουρανέ;

Για σας ζωγράφισε το πορφυρό, σε κάθε δειλινό ο ήλιος,

Έτσι σαν φεύγει, η αστροφεγγιά την νύχτα να ημερεύει.

Δεχτήκαν τ΄ αστεράκια την ευχή και την κατάρα,

Και τρεμοσβήνουνε δειλά, κάθε που φτάνει η νύχτα.

Μονάχα ο Αυγερινός, θρασύς κι απείθαρχος γιατί τον συντροφεύει η Πούλια..

Πεισματικά θα πολεμάει να λάμψει και την μέρα… κόντρα στον ήλιο.

Έλα Αέρινη Αυγή, και τον παλμό σου μέθα…

Έλα και βγες στον ήλιο με φτερά που Αγγελικά…

Έλα και βγες να λάμψεις…

Έλα και βγες στον ήλιο… κι ας καείς.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/8/2014=22=4

Ανοιχτή αποστολή…

Η μέρα σβήστηκε, στη δύση του ήλιου… 

Η πληγή κλείστηκε, το βράδυ έχει αρχίσει…
Μια ομίχλη πέφτει πάλι μπροστά στα μάτια μου..
Η ψυχή μου είναι ελεύθερη τώρα σαν σκιά… γιατί δεν βλέπω.
Σαν σκιά θα βγει μπροστά να μεγαλώσει… να φτερωθεί, για να πετάξει σ΄ άλλα μονοπάτια που κανείς δεν έχει δει.
Όταν τ΄ ασημένια άλογα του φεγγαριού θα τρέχουν, απ το παλάτι τ΄ ουρανού στης Γής τα ερειπωμένα σπίτια, στα αρχοντικά σας…πως έφυγαν οι μέρες της ανδρείας χλιμιντρίζοντας…

Τα παιδιά των γενναίων είναι θεοί θαλασσινοί, που ταξιδεύουν με ένα πλοίο καθώς περνά ο χρόνος.

Ένα μήνυμα φέρνουν τα κύματα,  μια λευκή φωνή στον αφρό τους, μια Νηρηίδα γνέφοντας μέσα σ΄ ένα μπουκάλι, δείχνει τον τρόπο για τα παλάτια του ουρανού.

Ο  θάνατος όταν μας καλεί μας αθωώνει, όλες οι αλήθειες παραμένουν σαν ανάσες στον αέρα, να οδηγούν το λευκό πλοίο γεμίζοντας τα πανιά του με την ασπρογάλαζη αύρα μας.

Η  πρώτη πνοή σε επτά στιγμές αδειάζει με την γέννηση, και εκείνος γεννιέται, γιγαντώνεται, και φτεροκοπάει στα ύψη πάνω από την στεριά, σαν γύπας.

Η  τελευταία πνοή σε εφτά στιγμές, γεμίζει με το τέλος, και εκείνος ξαναγεννιέται, άπιαστο φάντασμα, την τύχη του δαμάζει, στα άρρητα κύματα της θάλασσας σαν αετός.

Τα δάκρυα του αίματος, δάκρυα θεού που αναβλύζουν, τυλίγουν τον χειμώνα που πεθαίνει.

Χθες… και χθες ξοδέψαμε νερό χωρίς σκοπό… του λουλουδιού τα γέλια μαραθήκαν

Του λουλουδιού που φύτρωνε στην πέτρα… ήθελε μόνο μια παλάμη χώμα και μια σταγόνα της βροχής….  Μονάχα μία.

Σήμερα…. και σήμερα μπουσούλισμα στη στράτα,  βόλτα με τα χρυσά άλογα του Ήλιου…

Στο ιερό… στο ιερό έδαφος… εμείς πρώτοι…. Πρώτη και η βόλτα.

Αύριο… και αύριο αγκάλιασε την… με τα κρυστάλλινα σου όνειρα, με τα βελούδινα φτερά της προσμονής… και πες της…

Πες της ότι  γυρεύω το παλάτι του ουρανού, και να κοιτάς περήφανα τα μάτια της χωρίς φόβο.
Πες,  ότι τ΄ όνομα της ήταν στα χείλη μου όταν πέθανα… στον ουρανό.
Θα σε συναντήσω στον ήλιο!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/8/2014=22=4