Η σκοτεινή όψη του φωτός

Σαν η νύχτα αρχίζει, το λυκόφως ανθίζει,

πανδαισία χρωμάτων, πορφυρές εποχές.

Ο παράδεισος τώρα, σαγηνεύει την ώρα

Βασιλεύει ο κόσμος, κι΄ανατέλλουν ψυχές

Σαν η νύχτα απλώνει, τα βουνά χαμηλώνει

μαχαιρώνει την ύλη, ερμηνεύει χρησμούς

Μεταξένια η πλάση, σε ουδέτερη φάση

αφαιρεί τις διαστάσεις, ημερεύει ο νους.

Σαν η νύχτα γυρνάει, τα αστέρια ξυπνάει

ουρανό δεν προβάλλει, αγνοεί την αιδώ.

Του απείρου ο δρόμος, ένας άυλος κόσμος

αχρηστεύει το χρόνο, καταργεί το εδώ.

Σαν η νύχτα πονάει, το φεγγάρι γεννάει

την λιακάδα της μέρας, σε καθρέφτη θαμπό. 

Οι βουβές ενοχές μας, οι χαμένες ευχές μας

ασημένιες λεπίδες, στων ψυχών τον πομπό.

Σαν η νύχτα πεθαίνει, τούς νεκρούς ανασταίνει

με το φως μας ντυμένοι, στην ζωή της αρχής.

Θαυμαστός όποιος βλέπει, στο σκοτάδι που πέφτει

χωρίς μάτια, και ήλιο, με το φως της ψυχής.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/1/2016=13=4

Καλή Ανατολή

Διά ευχών των αρχαίων αχράντων ψυχών,

και μακάρων δαιμόνων ες αεί ευτυχών.

Με την αίγλη αγγέλων, αρρήτων ρητών,

κάθε έτος, αχτίδα χιλιάδων ετών.

Εκ σωμάτων ανδρείων, με εικόνα θεού

και προσώπων ομοίων, με ουσία λαού.

Με την ρώμη ταγμάτων, ωριαίου καιρού

κάθε έτος, παιάνας αρχαίου χορού.

Μετά  γνώσης ανθρώπου, με ουσία θεού,

και ελεύθερο πνεύμα, φωτοστέφανο νου,

με ιδέες του νόμου, και φωτός αγωγή.

Κάθε έτος, χαράζει μια καινούργια αυγή.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

2/1/2016=12=3 

Η πρώτη εντελέχεια

Κι όμως είναι εφικτό, ούτε έχει απώλειες, παρά μόνο  όσες εσύ θα επιβάλεις στον εαυτό σου..

Φτάνει να μάθεις πρώτα.... που είναι τα τρωτά του δράκου.
Κι έπειτα, συνειδητά να είσαι ένας, ένας μόνο.... κι όμως χιλιάδες "ένας".

Μύριες "Δούρειες ψυχές"

Μοναχός, και η πάχνη το λάθος διορθώνει,

Κάτι κρύβει ο αχός, στην πατρίδα την μόνη.

Ριζικό ατελές, η πυξίδα μας δήθεν,

κινητό ευτελές, το εδώθε κακείθεν.

Σιωπηλός, και το ρεύμα φιλτράρει τους ήχους

γλωσσικός πακτωλός, ζωγραφίζει σε τοίχους.

Θυμικό ασορτί, αοράτων κυμάτων,

αδηφάγων γιορτή, η βορά των θυμάτων.

Σκοτεινός, και το φώς αποβάλλει τους όρους

κεκαρμένος αμνός, σε στυγνούς μισθοφόρους.

Γνωμικό διφυές, ο θεός σε οθόνες

στάτους κβο ευφυές, η πελάτες η πόρνες.

Λαμπερός, και ο δρόμος αγκάθια σπαρμένος

ο σκοπός κρατερός, με ρομφαίες ζωσμένος.

Εφικτή εντολή, των αγγέλων αδεία,

μυστική προβολή, νοητή κουστωδία.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

25/11/2015=17=8 

Ρηξικέλευθη ελεγεία.

Σκάβουν το νου, γδέρνουν της γης το δέρμα.

Σβήνει ο ήλιος, λείπει το νερό, μυρίζει τέρμα.
Βαρύς ζυγός, τυφλά ο ζευγολάτης να διατάζει
σπέρμα νεκρό, ζητά την άνοιξη και μηρυκάζει.

Ζεύγλα, σταλίδα, και υνί, μας διαφεντεύουν
λαιμό, μυαλό, υπομονή, κρυφά  κουρσεύουν.
Του χωραφιού ανέραστο, το στέρφο χώμα,
άμορφα ζώα, κλέβουνε ζωή, που ζει ακόμα.

Ο ζευγολάτης σκυθρωπός, η Γή μια ξέρα

φτηνό ομοίωμα, κωπηλατεί σάπια γαλέρα.

Έχει για σμίλη καμουτσί, η ανάγκη πείθει,

ότι δεν τσούζει το πετσί, θέλουν τα πλήθη.

Ένοχο πισωγύρισμα, ζωή με την βουκέντρα

η ιστορία δούλα του σκοπού, δοτή αφέντρα.

Αμάζευτη  σοδειά μισή, σε αστικούς λειμώνες,

σπορά ευνούχων μισθωτών, θερίζουν πόρνες.

Μια μονοδιάστατη εποχή, ομφάλιος λώρος,

ο χρόνος μέγαιρα μαμή, και η γέννα φόρος.

Στο χάσιμο του φεγγαριού, η λήθη καίει,

τη μνήμη μιας Ανατολής, και δήθεν κλαίει.

  

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/11/2015=13=4