Ανατολικός μεσημβρινός (σαν φως σε μια ατέλειωτη νύχτα)

Μοναχό, που η πάχνη με λάθη υφαίνει,

σιωπηλό μερδικό, η πατρίδα σαν ξένη.

Ριζικό, ο καμβάς που κεντάει το δήθεν,

θυμικό που ανθίζει εδώθε και εκείθεν.

Στεγανό, με το ρεύμα σε λάθος πεδία

μονωμένο το φώς, σκοτεινή η καρδία.

Ακυβέρνητο νου ιδιαιτέρων κυμάτων,

συμβατό σκηνικό  αλιείας  θυμάτων.

Σκηνικό ειδεχθές, αλλοτρiων κυττάρων

χρονικό για ψυχές, ισοβίων ταρτάρων.

Τεχνητό το ευ ζην, αντιγράφεται λάθρα,

με ριμέικ προφίλ, και ανώμαλα άρθρα.

Γλωσσικό της Βαβέλ, μεταλλάξεις ελίκων 

εκτρωμάτων ροές, σε κανάλια εποίκων

Γνωμικό, κουρελιών ζωγραφίζει σε τοίχους.

με θυσίες αμνών, κι ακατάληπτους στίχους

Μυστικό ιερό, σε σπηλιά του Ταινάρου

η έσχατη σπονδή, για ταξίμι του χάρου,

Χαρακτό οχυρό, του απόδημου χρόνου,

Λελεγία  της Γής, πυραμίδα του Κώνου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/2/2016=18=9

Ωραίος ηρωικός

Διψά για ήρωες ο κόσμος, στα σκοτεινά που ανασαίνει,

έχει ξεχάσει πώς ο νόμος, είναι εκείνο που τον δένει.

Όσες ωδές με αυταπάτες, τόσα τα άγη στους αιώνες,

γιατί οι ήρωες δεν είναι, ανδριάντες και ξερές εικόνες.

Διψά για ήρωες το πλήθος, κι όταν η τύχη δίνει σήμα

γεννά η ανάγκη την νοθεία, που την στολίζει ένα μνήμα

Έχει η αρετή γεράσει, και τα παιδιά της πεινασμένα

φρούδα τροφή η ευκαιρία, σαθρά μετάλλια κερασμένα.

Μες’ την μετρήσιμη αντάρα, ο θάνατος εξιλεώνει

κλέβει από την ζωή τη σμίλη, ελπίδας άγαλμα υψώνει.

Έτσι το νάνο γιγαντώνει, ζητώντας το κενό να θρέψει

και με ηρώων εκμαγεία, τις εντυπώσεις θα μας κλέψει.

Ήρωας είναι ο κανένας, που η κάθε μέρα στεφανώνει

χαρίζοντάς του ένα  άστρο, που την ψυχή αναπτερώνει.

Ανώνυμοι χωρίς φανφάρες, χάρες η λύπες ίδια κάνουν,

ερείσματα των επισήμων, που περιμένουν να πεθάνουν.

Ήρωα μέγιστε σε ξέρω, ας μην σε νοιάζεται κανένας

για χάρη σου λοιπόν στεριώνω, ηρωικά σημάδια πένας.

Εσύ που εσένα τιθασεύεις, κι αναχαιτίζεις κάθε λόξα,

ο κόσμος δεν θα σε τιμήσει, ζητάει εκφυλισμένη  δόξα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

12/2/2016=14=5 

Αρμονία

Μια πεταλούδα στον ιστό μιας αράχνης…

Ένα χέρι, προσεκτικά την ελευθέρωσε..

Η πεταλούδα, κέρδισε την ζωή…

Η αράχνη, δεν έχασε τον ιστό της…

Το χέρι δεν είχε κανένα όφελος…

Είναι η ελευθερία της ζωής…

Είναι ο αγώνας στην ζωή…

Είναι η αγάπη για την ζωή..

Το χέρι μπορεί να το πεις και «θεό».

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

6/2/2016

Εμμονές

Εκλεκτοί κάθε πόρτα, συνέχεια κτυπάμε,

Εκλεκτοί δίχως ψόγο, στου βίου το ρέμα,

Εκλεκτά τα όνειρα μας να ζούμε ζητάμε,

Εκλεκτά και ο χτύπος κυλάει στο αίμα.

Μοναχοί σ ένα τούνελ στενό περπατάμε,

Μοναχοί δίχως μάτια, αυτιά, ούτε πόδια,

Μοναχά τα φτερά μας ηχούν, που πονάμε,

Μοναχά τα δειλά, στην ψυχή μας εφόδια.

Μαλθακοί σαν πηλός σε τροχό κεραμέα,

Μαλθακοί και ο νους η ψυχή και το σώμα,

Μαλθακά ακουμπάνε σε αγγίγματα νέα,

Μαλθακά οι σκοποί ξαναγίνονται χώμα.

Ορατοί οι χρησμοί που μας δένουν μοιραία,

Ορατοί και οι λόγοι, που υφαίνουν το νήμα,

Ορατά τα σημάδια χαράζουν, εικόνα λαθραία,

Ορατά και τα λάθη κριτές, σε μετέωρο βήμα.

Νοσηροί οι νεκροί, που ανοίγουν το δρόμο,

Νοσηροί και οι άλλοι που μένουν στην άκρη,

Νοσηρά και με θράσος  ξεσκίζουν το νόμο,

Νοσηρά δεδομένα γεμάτα ακόμα με δάκρυ.

Εραστές του ονείρου θεού και ανθρώπων,

Εραστές των αρχείων της Γής από έλξη,

Ερρωμένα, στοιχεία ανύπαρκτων τόπων,

Ερρωμένα, οι μνήμες το χθες, και η έξη.

Στωικοί σε σπηλιά με ανήλιαγο αστέρι,

Στωικοί στα σκοτάδια σαν πτώμα σε κύμα,

Στωικά επαιτούμε και τείνουμε χέρι,

Στωικά και το τέλος ζητά κάποιο θύμα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

6/2/2016=17=8