Εμμονές

Εκλεκτοί κάθε πόρτα, συνέχεια κτυπάμε,

Εκλεκτοί δίχως ψόγο, στου βίου το ρέμα,

Εκλεκτά τα όνειρα μας να ζούμε ζητάμε,

Εκλεκτά και ο χτύπος κυλάει στο αίμα.

Μοναχοί σ ένα τούνελ στενό περπατάμε,

Μοναχοί δίχως μάτια, αυτιά, ούτε πόδια,

Μοναχά τα φτερά μας ηχούν, που πονάμε,

Μοναχά τα δειλά, στην ψυχή μας εφόδια.

Μαλθακοί σαν πηλός σε τροχό κεραμέα,

Μαλθακοί και ο νους η ψυχή και το σώμα,

Μαλθακά ακουμπάνε σε αγγίγματα νέα,

Μαλθακά οι σκοποί ξαναγίνονται χώμα.

Ορατοί οι χρησμοί που μας δένουν μοιραία,

Ορατοί και οι λόγοι, που υφαίνουν το νήμα,

Ορατά τα σημάδια χαράζουν, εικόνα λαθραία,

Ορατά και τα λάθη κριτές, σε μετέωρο βήμα.

Νοσηροί οι νεκροί, που ανοίγουν το δρόμο,

Νοσηροί και οι άλλοι που μένουν στην άκρη,

Νοσηρά και με θράσος  ξεσκίζουν το νόμο,

Νοσηρά δεδομένα γεμάτα ακόμα με δάκρυ.

Εραστές του ονείρου θεού και ανθρώπων,

Εραστές των αρχείων της Γής από έλξη,

Ερρωμένα, στοιχεία ανύπαρκτων τόπων,

Ερρωμένα, οι μνήμες το χθες, και η έξη.

Στωικοί σε σπηλιά με ανήλιαγο αστέρι,

Στωικοί στα σκοτάδια σαν πτώμα σε κύμα,

Στωικά επαιτούμε και τείνουμε χέρι,

Στωικά και το τέλος ζητά κάποιο θύμα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

6/2/2016=17=8